ΠΑΘΑΝ ΙΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΦΥΛΛΑΔΙΑ 2024 -ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΖΑΧΑΡΟΥΛΗΣ

A. ΛΕΜΦΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ Ι-ΙΙ

1. Λεμφοζιδιακή υπερπλασία
Α. Η μορφολογική εικόνα σχετίζεται με λοιμώξεις ή φλεγμονώδεις διεργασίες που ενεργοποιούν τα Β και Τ κύτταρα.
Β. Η μορφολογική εικόνα σχετίζεται με λοιμώξεις ή φλεγμονώδεις διεργασίες που ενεργοποιούν τα Β κύτταρα.
Γ. Τα Β κύτταρα μεταναστεύουν στα λεμφοζίδια και προκαλούν λεμφοζιδιακή αντίδραση
Δ. Β+Γ

2. Τα αντιδραστικά λεμφοζίδια περιλαμβάνουν:
Α. Ενεργοποιημένα Β κύτταρα και Τ κύτταρα
Β. Διάσπαρτα Τ κύτταρα
Γ. Μακροφάγα και ενεργοποιημένα Β κύτταρα
Δ. Ενεργοποιημένα Β κύτταρα, διάσπαρτα Τ κύτταρα , μακροφάγα και λεμφοζιδιακά δενδριτικά κύτταρα

3. Αίτια της λεμφοζιδιακής υπερπλασίας αποτελούν:
Α. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα
Β. Η ψωρισιακή αρθρίτιδα
Γ. Η τοξοπλάσμωση και τα αρχικά στάδια της λοίμωξης από HIV.
Δ. Α+Γ

4. Ευρήματα υπέρ της λεμφοζιδιακής υπερπλασίας αποτελούν:
Α. Η διατήρηση της αρχιτεκτονικής του λεμφαδένα.
Β. Η ποικιλία σχήματος και μεγέθους των βλαστικών κέντρων
Γ. Η παρουσία μικτού λεμφοκυτταρικού πληθυσμού στα βλαστικά κέντρα με ποικιλία σχήματος και μεγέθους
Δ. Η έντονη φαγοκυτταρική και μιτωτική δραστηριότητα στα βλαστικά κέντρα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ

5. Παραφλοιώδης υπερπλασία
Α. Χαρακτηρίζεται από ανοσοαντιδραστικές αλλοιώσεις στις περιοχές των Τ κυττάρων του λεμφαδένα
Β. Χαρακτηρίζεται από ανοσοαντιδραστικές αλλοιώσεις στις περιοχές των Β κυττάρων του λεμφαδένα
Γ. Παρατηρείται κυρίως σε ιογενείς λοιμώξεις , μετά από ορισμένους εμβολιασμούς και σε ανοσοαντιδράσεις που προκαλούνται από ορισμένα φάρμακα
Δ. Α+Γ

6. Στην χρόνια μη ειδική λεμφαδενίτιδα
Α. Οι φλεγμαίνοντες λεμφαδένες είναι διογκωμένοι και ερυθρόφαιοι Β. Αναγνωρίζονται μεγάλα βλαστικά κέντρα με πολυάριθμες μιτώσεις
Γ. Παρατηρείται διήθηση από ουδετερόφιλα γύρω από τα λεμφοζίδια και μέσα στους λεμφόκολπους, όταν η νόσος οφείλεται σε πυογόνο οργανισμό
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

7. Νόσος εξ ονύχων γαλής
Α. Προκαλείται από το βακτήριο Βartonella henselae
B. Εκδηλώνεται ως τοπική λεμφαδενοπάθεια, συχνότερα στην περιοχή της μασχάλης και του τραχήλου.
Γ. Παρατηρούνται ακανόνιστα, αστεροειδή νεκρωτικά κοκκιώματα, παρόμοια με εκείνα του αφροδισίου λεμφοκοκκιώματος
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

8. Αιμοφαγοκυτταρική λεμφοϊστιοκυττάρωση
Α. Οι ασθενείς εμφανίζουν κατά κανόνα πυρετό, σπληνομεγαλία και παγκυτταροπενία
Β. Σε περιπτώσεις η κατάσταση μπορεί να επιβαρυνθεί με διάχυτη ενδοαγγειακή πήξη και ανεπάρκεια οργάνων
Γ. Μπορεί να παρατηρηθεί ως δευτερογενές φαινόμενο σε ασθενείς με περιφερικό Τ- λέμφωμα
Δ. Η οστεομυελική εξέταση αποκαλύπτει την παρουσία μακροφάγων που
φαγοκυτταρώνουν ερυθροκύτταρα, αιμοπετάλια, και εμπύρηνα κύτταρα του μυελού των οστών.
Ε. Όλα τα ανωτέρω

9. Το λέμφωμα Hodgkin περιλαμβάνει
Α. Την οζώδη σκλήρυνση
Β. Το λέμφωμα Burkitt και πλασματοκύττωμα
Γ. Το αναπλαστικό λέμφωμα από μεγάλα κύτταρα
Δ. Κανένα από τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

10. Λεμφοζιδιακό λέμφωμα
Α. Αποτελεί το 40% των λεμφωμάτων Hodgkin των ενηλίκων στις ΗΠΑ.
Β. Χαρακτηρίζεται πολύ συχνά από την μετάθεση (14;18)
Γ. Παρατηρείται υπερέκφραση της πρωτεΐνης BCL2
Δ. Πολύ συχνή είναι η παρουσία νεοπλασματικών κυττάρων που μοιάζουν με «κεντροκύτταρα»
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Β+Γ+Δ

11. Λεμφοζιδιακό λέμφωμα
Α. Προσβάλλει και τα δυο φύλα με την ίδια συχνότητα
Β. Ο μυελός των οστών στο 80% των περιπτώσεων είναι προσβεβλημένος κατά τη διάγνωση
Γ. Εκδηλώνεται πάντα ως επώδυνη , γενικευμένη λεμφαδενοπάθρια
Δ. Μπορεί να εξελιχθεί σε διάχυτο λέμφωμα από μεγάλα Β κύτταρα σε ποσοστό 30-40%
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

12. Λέμφωμα από κύτταρα του μανδύα
Α. Συνιστάται από Β κύτταρα που μοιάζουν με τα παρθένα Β κύτταρα της ζώνης του μανδύα
Β. Προσβάλλει λεμφαδένες με ένα διάχυτο ή ασαφώς οζώδη τρόπο ανάπτυξης
Γ. Τα κύτταρα του όγκου είναι συνήθως ελαφρώς μεγαλύτερα από τα φυσιολογικά λεμφοκύτταρα και εμφανίζουν ανώμαλο πυρήνα, δυσδιάκριτο πυρήνιο και πολύ λίγο κυτταρόπλασμα
Δ. Τα κύτταρα του όγκου εκφράζουν τις ανοσοφαιρίνες IgM και IgD
Ε. Όλα τα ανωτέρω

13. Λέμφωμα από κύτταρα του μανδύα
Α. Είναι μετρίως επιθετικός όγκος και μη ιάσιμος
Β. Μερικές φορές αναπτύσσεται στο γαστρεντερικό σύστημα και εκδηλώνεται με την μορφή πολυεστιακών , υποβλεννογόνιων οζιδίων που μακροσκοπικά μοιάζουν με πολύποδες.
Γ. Παρατηρείται υπερέκφραση της κυκλίνης D1
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

14. Εξωλεμφαδενικό λέμφωμα της οριακής ζώνης
Α. Αποτελεί λέμφωμα χαμηλής κακοήθειας από ώριμα Β κύτταρα
Β. Αναπτύσσεται συνήθως σε επιθηλιακούς ιστούς
Γ. Εμφανίζεται με την μορφή λεμφοεπιθηλιακών αλλοιώσεων
Δ. Κανένα από τα ανωτέρω
Ε. Όλα τα ανωτέρω

15. Διάχυτο λέμφωμα από μεγάλα Β κύτταρα
Α. Τα νεοπλασματικά Β κύτταρα είναι μεγάλου μεγέθους και η εμφάνιση τους ποικίλλει από όγκο σε όγκο
Β. Τα νεοπλασματικά Β κύτταρα δεν εμφανίζουν πυρήνια
Γ. Τα νεοπλασματικά Β κύτταρα έχουν στρογγυλό ή ωοειδή πυρήνα στην πλειονότητα των όγκων
Δ. Μερικές φορές μπορεί να παρατηρηθούν αναπλαστικά κύτταρα κι γιγάντιες μορφές κυττάρων , που μοιαζουν με τα κύτταρα Reed-Sternberg
E. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ+Δ

16. Διάχυτο λέμφωμα από μεγάλα Β κύτταρα
Α. Εκφράζει το αντιγόνο Β κυττάρων CD20
Β. Μπορεί να εκφράζει IgM και IgG στην επιφάνεια των κυττάρων
Γ. Παρατηρούνται εξωλεμφαδενικές εκδηλώσεις
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

17. Λέμφωμα Burkitt
A. Παρατηρείται υπερέκφραση του μεταγραφικού παράγοντα MYC
Β. Ιστολογικά, οι Αφρικανικού τύπου και οι μη ενδημικές νόσοι είναι πανομοιότυπες, αν και παρατηρούνται κλινικές και ιολογικές διαφορές
Γ. Εμφανίζεται σε άτομα μεγάλης ηλικίας
Δ. Μερικές φορές εκδηλώνεται ως λευχαιμική μορφή
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

18. Λέμφωμα Burkitt
Α. Εμφανίζει αυξημένη μιτωτική δραστηριότητα και απόπτωση
Β. Παρατηρούνται μακροφάγα, περιβαλλόμενα συχνά από διαυγή άλω, δημιουργώντας εικόνα «έναστρου ουρανού»
Γ. Τα κύτταρα του όγκου είναι μεγάλου μεγέθους
Δ. Παρατηρείται ανοσοθετικότητα για τον δείκτη CD30
Ε. Α+Β
Στ. Β+Γ+Δ

19. Λέμφωμα Hodgkin
A. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία των κυττάρων Reed Sternberg
B. Αναπτύσσεται σε ένα λεμφαδένα ή σε block λεμφαδένων
Γ. Είναι όγκος Β κυτταρικής προέλευσης
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

20. Λέμφωμα Hodgkin του τύπου της οζώδους σκλήρυνσης
Α. Είναι εξίσου συχνό και στα δυο φύλα
Β. Εμφανίζεται κυρίως σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες
Γ. Χαρακτηρίζεται από τα κύτταρα lacunar και δεσμίδες κολλαγόνου που διαχωρίζουν τον λεμφικό ιστό σε περίγραπτους όζους
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Β+Γ

21. Το κύτταρο lacunar
Α. Αποτελεί ειδική παραλλαγή του κυττάρου Reed Sternberg
Β. Έχει ένα μονήρη πολυλοβωτό πυρήνα με πολλαπλά, μεγάλα πυρήνια
Γ. Χαρακτηρίζεται από αραιοχρωματικό κυτταρόπλασμα
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

22. Λέμφωμα Hodgkin του τύπου της μικτής κυτταροβρίθειας
Α. Χαρακτηρίζεται από τα «κύτταρα popcorn»
Β. Η λεμφοϊστιοκυτταρική παραλλαγή των κυττάρων Reed Sternberg αναγνωρίζεται συνήθως μέσα σε μεγάλους , ασαφώς αφοριζόμενους όζους
Γ. Έχει κακή πρόγνωση
Δ. Α+Β

23. Σπογγοειδής μυκητίαση
Α. Αναφέρεται ως δερματικό Τ κυτταρικό λέμφωμα
Β. Παρατηρείται διήθηση της επιδερμίδας και του θηλώδους χορίου από νεοπλασματικά Τ κύτταρα
Γ. Με την εξέλιξη της νόσου εμφανίζεται διασπορά στους λεμφαδένες και στα σπλάχνα
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

24. Περιφερικό Τ κυτταρικό λέμφωμα
Α. Είναι επιθετικός όγκος
Β. Αποτελεί το 20% των μη Hodgkin λεμφωματων των ενηλίκων
Γ. Οι ασθενείς συχνά εμφανίζουν συμπτώματα που σχετίζονται συχνά με φλεγμονώδεις παράγοντες, που προέρχοναι από τα κύτταρα του όγκου
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

25. Τα θυμώματα
A. Εμφανίζονται ως λοβώδεις, συμπαγείς, λευκόφαιες μάζες
Β. Έχουν μέγιστη διάμετρο: 15-20 εκατοστά
Γ. Εμφανίζονται συνήθως σε άτομα μεγάλης ηλικίας
Δ. Μπορεί να σχετίζονται με υπογαμμασφαιριναιμία
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

26. Το κακόηθες θύμωμα τύπου ΙΙ
Α. Είναι περισσότερο γνωστό ως θυμικό καρκίνωμα
Β. Αντιπροσωπεύει το 5% των θυμωμάτων
Γ. Μακροσκοπικά πρόκειται συνήθως για σαρκώδεις, εμφανώς διηθητικές μάζες
Δ. Συχνά μεθίσταται στους πνεύμονες
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Κανένα από τα ανωτέρω

27. Λέμφωμα Hodgkin:
Α. Ο νεοπλασματικός πληθυσμός αποτελείται από σχετικά λίγα και συνήθως μεμονωμένα κύτταρα.
Β. Δεν προσβάλλει τον μυελό των οστών.
Γ. Δεν εντοπίζεται στο ήπαρ.
Δ. Ίνωση χαρακτηρίζει όλους τους ιστολογικούς τύπους.
Ε. Δεν είναι λέμφωμα και για τον λόγο αυτό προτιμάται ο όρος νόσος του Hodgkin.

28. Τα βοθριωτά κύτταρα Reed-Sternberg παρατηρούνται χαρακτηριστικά σε ένα ιστολογικό τύπο λεμφώματος Hodgkin:
Α. Τύπος μικτής κυτταροβριθείας.
Β. Λεμφοεπικρατικός τύπος.
Γ. Λεμφοπενικός τύπος.
Δ. Οζώδης σκλήρυνση, τύπος Ι.
Ε. Κανένα από τα ανωτέρω.

29. Επιθηλιοειδή κοκκιώματα σε ένα λεμφαδένα:
Α. Οφείλονται σε φυματίωση στο 99% των περιπτώσεων.
Β. Εμφανίζουν πάντα εκτεταμένη νέκρωση.
Γ. Παρατηρούνται σε διάφορες παθολογικές καταστάσεις εκτός από τις λοιμώξεις.
Δ. Παρατηρούνται συχνά στην λοιμώδη μονοπυρήνωση.
Ε. Κανένα από τα ανωτέρω

30. Ιστιοκυττάρωση λεμφοκόλπων παρατηρείται συχνά σε λεμφαδένες που παροχετεύουν κακοήθη νεοπλάσματα Σωστό / Λάθος

31. Στη νόσο εξ ονύχων γαλής ο μικροοργανισμός Bartonella henselae είναι εξωκυττάριος και μπορεί να γίνει ορατός με χρώσεις αργύρου. Σωστό / Λάθος

32. Τα λεμφικά νεοπλάσματα διασπείρονται μόνο στους λεμφαδένες και στο ήπαρ. Σωστό / Λάθος

33. Τα λεμφικά νεοπλάσματα είναι μονοκλωνικά και δεν διαταράσσουν την φυσιολογική λειτουργία του συστήματος της ανοσίας. Σωστό / Λάθος

34. Τα λεμφοζιδιακά λεμφώματα εκφράζουν Β κυτταρικούς δείκτες όπως CD20, CD10 και BCL6. Σωστό / Λάθος

35. Στα εξωλεμφαδενικά λεμφώματα της οριακής ζώνης του στομάχου που σχετίζονται με Hel. Pylori, η εκρίζωση του μικροοργανισμού με αντιβιοτικά οδηγεί συχνά σε υποστροφή των κυττάρων του όγκου. Σωστό / Λάθος

36. Ο ερπητοϊός του σαρκώματος Kaposi δεν σχετίζεται με τα πρωτογενή λεμφώματα των ορογόνων που αναπτύσσονται στην υπεζοκωτική κοιλότητα, στο περικάρδιο ή στο περιτόναιο. Σωστό /Λάθος

37. Στο λέμφωμα από κύτταρα του μανδύα παρατηρείται ανοσοθετικότητα για τους δείκτες CD20, CD5 και CD10 Σωστό / Λάθος

38. Τα διάχυτα λεμφώματα από μεγάλα Β κύτταρα είναι επιθετικοί όγκοι, που εάν δεν αντιμετωπιστούν επιφέρουν ταχέως τον θάνατο. Σωστό / Λάθος

39. Ο ανοσοφαινότυπος των «κυττάρων lacunar» είναι όμοιος με αυτόν των άλλων κυττάρων Reed-Sternberg στους κλασικούς υποτύπους Σωστό / Λάθος

40. Οι ασθενείς με λέμφωμα Hodgkin τύπου της λεμφοκυτταρικής επικράτησης έχουν εντοπισμένη τραχηλική ή μασχαλιαία λεμφαδενοπάθεια Σωστό / Λάθος

41. Η λοίμωξη από EBV συμβάλλει στην παθογένεια του λεμφώματος Hodgkin, ιδιαίτερα στον τύπο της μικτής κυτταροβρίθειας Σωστό / Λάθος

42. Στα μη Hodgkin λεμφώματα παρατηρείται επέκταση σε παρακείμενους ιστούς. Σωστό / Λάθος

43. Η πρόγνωση σε λέμφωμα Hodgkin εξαρτάται πολύ περισσότερο από την μορφολογία παρά από το στάδιο της νόσου. Σωστό / Λάθος

44. Αναπλαστικά λεμφώματα είναι δυνατόν να «εκληφθούν» και να διαγνωσθούν ως καρκινώματα. Σωστό / Λάθος

45. Τα οζώδη λεμφώματα είναι πολύ συχνά σε μικρά παιδιά. Σωστό / Λάθος

46. Το λέμφωμα Hodgkin χαρακτηρίζεται από κύτταρα που μοιάζουν με λεμφοβλάστες. Σωστό /Λάθος

47. Τα κύτταρα Reed-Sternberg έχουν μεγάλα πυρήνια. Σωστό / Λάθος

48. Τα κύτταρα Reed-Sternberg εκφράζουν σταθερά LCA (κοινό λευκοκυτταρικό αντιγόνο). Σωστό / Λάθος

49. Συνήθως, σε ένα λεμφαδένα με λέμφωμα Hodgkin, τα περισσότερα κύτταρα είναι φλεγμονώδη. Σωστό/ Λάθος

50. Το κλασικό λέμφωμα Hodgkin, διηθεί επιλεκτικά τον λευκό πολφό του σπλήνα και σχηματίζει αυξανόμενου μεγέθους οζίδια, που διηθούν τον ερυθρό πολφό.
Σωστό / Λάθος

1. Δ
2. Δ
3. Δ
4. Ε
5. Δ
6. Δ
7. Δ
8. Ε
9. Α
10. ΣΤ
11. ΣΤ
12. Ε
13. Δ
14. Ε
15. ΣΤ
16. Δ
17. ΣΤ
18. Ε
19. Δ
20. Δ
21. Ε
22. Δ
23. Δ
24.
25. ΣΤ
26. Ε
27.
28. Δ
29. Γ
ΑΠΟ ΤΑ ΣΛ ΟΛΑ ΣΩΣΤΑ ΕΚΤΟΣ 32 33 36 37 42 43 45 46 48

B. ΑΙΜΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

1. Αιμολυτική αναιμία
Α. Ο μέσος όρος ζωής των ερυθροκυττάρων μειώνεται κάτω των 120 ημερών
Β. Η υπερπλασία της ερυθράς σειράς και η δικτυοερυθροκυττάρωση αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα της νόσου
Γ. Σε βαριές καταστάσεις της νόσου παρατηρείται εξωμυελική αιμοποίηση σε ήπαρ, σπλήνα και λεμφαδένες
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Β+Γ

2. Κληρονομική σφαιροκυττάρωση
Α. Τα σφαιροκύτταρα έχουν βαθυέρυθρη χροιά, χωρίς την κεντρική ωχρότητα στο επίχρισμα του περιφερικού αίματος.
Β. Η σπληνομεγαλία παρατηρείται συχνότερα από κάθε άλλη μορφή αιμολυτικής αναιμίας
Γ. Εντός των μακροφάγων που επενδύουν τα κολποειδή και κυρίως εντός των σπληνικών χορδών παρατηρούνται φαγοκυτταρωμένα ερυθροκύτταρα
Δ. Παρατηρείται χολολιθίαση σε ποσοστό 80% Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

3. Στη δρεπανοκυταρική αναιμία οι παθολογοανατομικές αλλοιώσεις προέρχονται από:
Α. Σοβαρή χρόνια αιμολυτική αναιμία
Β. Αυξημένη διάσπαση της αίμης σε αιμοσφαιρίνη
Γ. Μικροαγγειακές αποφράξεις που οδηγούν σε ιστική ισχαιμία και έμφρακτο
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Β+Γ
4. Το επίχρισμα του περιφερικού αίματος στη μείζονα β-θαλασσαιμία δείχνει:
Α. Μικροκυττάρωση και ανισοκυττάρωση των ερυθροκυττάρων
Β. Υποχρωμία και ποικιλοκυττάρωση των ερυθροκυττάρων
Γ. Εμπύρηνα ερυθροκύτταρα.
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Β+Γ

5. Ελονοσία
Α. Η καταστροφή των ερυθροκυττάρων οδηγεί σε αιμολυτική αναιμία
Β. Η αιματίνη, αποτελεί προϊόν της αιμοσφαιρίνης και χαρακτηριστική καστανόχρωμη χρωστική της ελονοσίας
Γ. Η αιματίνη προκαλεί αποχρωματισμό του σπλήνα, του ήπατος των λεμφαδένων και του μυελού των οστών
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

6. Μεγαλοβλαστική αναιμία
Α. Ο μυελός των οστών είναι ιδιαίτερα κυτταροβριθής
Β. Ο μυελός των οστών περιέχει μεγάλο αριθμό μεγαλοβλαστικών προγονικών μορφών ερυθροκυττάρων
Γ. Οι μεγαλοβλάστες έχουν πυκνό δίκτυο χρωματίνης στον πυρήνα
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

7. Μυελοφθισική αναιμία
Α. Συνήθως σχετίζεται με μεταστατικό καρκίνωμα του μαστού, του πνεύμονα ή του ήπατος
Β. Οι κύριες εκδηλώσεις περιλαμβάνουν την αναιμία και τη θρομβοκυτταροπενία
Γ. Στο περιφερικό αίμα παρατηρούνται ερυθροκύτταρα με σχήμα δακρύων και λευκοερυθροβλάστωση
Δ. Κανένα από τα ανωτέρω
Ε. Β+Γ

8. Λοιμώδης μονοπυρήνωση
Α. Στο περιφερικό αίμα παρατηρείται λευκοκυττάρωση
Β. Περισσότερα από τα μισά λεμφοκύτταρα είναι άτυπα και πρόκειται κυρίως για CD8+ T-κύτταρα
Γ. Συχνή είναι η παρουσία κυττάρων τύπου Reed-Sternberg στους λεμφαδένες
Δ. Στις περισσότερες περιπτώσεις παρατηρείται σπληνομεγαλία
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β

9. Η ταξινόμηση των λεμφικών νεοπλασμάτων στο σύστημα ταξινόμησης του WHO βασίζεται:
Α. Στη μορφολογία
Β. Στο κύτταρο προέλευσης, στα κλινικά χαρακτηριστικά και στον γονότυπο κάθε οντότητας
Γ. Κανένα από τα ανωτέρω
Δ. Όλα τα ανωτέρω

10. Οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (ΟΛΛ)
Α. Ο μυελός των οστών είναι υπερκυτταρικός και γεμάτος λεμφοβλάστες
Β. Η μιτωτική δραστηριότητα είναι υψηλή , αντανακλώντας την επιθετική συμπεριφορά
Γ. Η μορφολογία των βλαστών είναι διαφορετική στη Β-ΟΛΛ από την Τ-ΟΛΛ
Δ. Τα νεοπλασματικά κύτταρα έχουν ελάχιστο βασεόφιλο κυτταρόπλασμα και πυρήνα με στικτή χρωματίνη και μικρό πυρήνιο
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ
11. Στους παράγοντες που σχετίζονται με δυσμενέστερη πρόγνωση στην οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (ΟΛΛ) περιλαμβάνονται:
Α. Όγκοι που σχετίζονται με μεταθέσεις που αφορούν στο γονίδιο ΜLL, σε ηλικία μικρότερη των 2 ετών
Β. Εμφάνιση κατά την εφηβεία ή την ενήλικη ζωή
Γ. Αριθμός βλαστών στο περιφερικό αίμα πάνω από 100.000 Δ. Απουσία ουδετεροπενίας
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

12. Χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία:
Α. Τα νεοπλασματικά κύτταρα είναι συνήθως Τ λεμφοκύτταρα.
Β. Παρατηρείται κυρίως σε ασθενείς νεαρής ηλικίας.
Γ. Μπορεί να συνυπάρχει αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία.
Δ. Δεν εμφανίζει διήθηση του μυελού.
Ε. Κανένα από τα ανωτέρω

13. Χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία Α. Είναι όγκος με βραδεία ανάπτυξη
Β. Τα νεοπλασματικά κύτταρα περιέχουν υψηλά επίπεδα της BCL2 πρωτεΐνης
Γ. Τα κύτταρα που επικρατούν είναι μικρά μη διεγερμένα λεμφοκύτταρα με αραιοχρωματικούς, στρογγυλούς πυρήνες και ελάχιστο κυτταρόπλασμα
Δ. Κατά την παρασκευή του επιχρίσματος παρατηρούνται τα χαρακτηριστικά «κύτταρα μουτζούρες»
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

14. Το πλασματοκυτταρικό μυέλωμα:
Α. Συνήθως προκαλεί οστεοβλαστικές αλλοιώσεις.
Β. Οι ασθενείς εμφανίζουν αυξημένη αντίσταση σε λοιμώξεις λόγω υπερπαραγωγής ανοσοσφαιρινών.
Γ. Τα νεοπλασματικά κύτταρα έχουν άτυπα πυρήνια ή μη φυσιολογικά κυτταροπλασματικά έγκλειστα
Δ. Η διάγνωση στις περισσότερες περιπτώσεις βασίζεται σε βιοψία λεμφαδένος.
Ε. Κανένα από τα ανωτέρω

15. Πλασματοκυτταρικό μυέλωμα
Α. Προκαλεί διαταραχή της χυμικής ανοσίας
Β. Εκδηλώνεται με τη μορφή πολυεστιακών , καταστροφικών αλλοιώσεων του σκελετού
Γ. Η μικροσκοπική εξέταση του μυελού των οστών αποκαλύπτει αυξημένο αριθμό πλασματοκυττάρων
Δ. Με την εξέλιξη της νόσου, τα νεοπλασματικά κύτταρα μπορεί να διασπαρθούν στα σπλάγχνα και σε άλλες θέσεις μαλακών μορίων
Ε. Όλα τα ανωτέρω

16. Λεμφοπλασματοκυτταρικό λέμφωμα
Α. Είναι νεόπλασμα από Β κύτταρα
Β. Εκδηλώνεται κατά την 6η -7η δεκαετία της ζωής
Γ. Παρατηρούνται οστεολυτικές αλλοιώσεις
Δ. Διαφέρει από τη ΧΛΛ, στο ότι ένα αξιόλογο ποσοστό των νεοπλασματικών κυττάρων υφίστανται τελική διαφοροποίηση σε πλασματοκύτταρα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

17. Λεμφοπλασματοκυτταρικό λέμφωμα
Α. Σχετίζεται με επίκτητες μεταλλάξεις στο γονίδιο MYD88
Β. Το λεμφοειδές στοιχείο εκφράζει δείκτες Β-κυττάρων, όπως CD20 και ανοσοσφαιρίνη επιφανείας
Γ. Συχνά στο κυτταρόπλασμα ή στον πυρήνα, μερικών πλασματοκυττάρων παρατηρούνται σωμάτια Russel ή σωμάτια Dutcher αντίστοιχα
Δ. Η εκτροπή σε λέμφωμα από μεγάλα κύτταρα, είναι συνήθης
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

18. Λευχαιμία από τριχωτά λεμφοκύτταρα
Α. Αναπτύσσεται κυρίως σε ηλικιωμένους άνδρες
Β. Η νόσος είναι ήπια, αλλά εξελίσσεται,αν αφεθεί χωρίς θεραπεία
Γ. Τα νεοπλασματικά κύτταρα εκφράζουν CD20, CD11c, CD103 και ανοσοσφαιρίνη επιφανείας.
Δ. Υπάρχουν ενεργοποιητικές μεταλλάξεις στην κινάση σερίνης/ θρεονίνης BRAF
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ

19. Τ- λεμφοκυτταρική λευχαιμία
Α. Πρόκειται για νεόπλασμα από CD4+ T κύτταρα
Β. Προκαλείται από τον ιό της ανθρώπινης Τ- λεμφοκυτταρικής λευχαιμίας τύπου 1(HTLV1)
Γ. Τα λευχαιμικά κύτταρα εκφράζουν υψηλά επίπεδα CD25, της α αλυσίδας του υποδοχέα IL-2
Δ. Όλα τα ανωτέρω

20. Οξεία μυελογενής λευχαιμία
Α. Πρόκειται για εξαιρετικά ετερογενή νόσο
Β. Ο καρύοτυπος αποτελεί τον πλέον ενδεδειγμένο δείκτη πρόβλεψης της πορείας της νόσου
Γ. Η σπληνομεγαλία και η λεμφαδενοπάθεια είναι το ίδιο έντονες με την οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (ΟΛΛ)
Δ. Α+Β
Ε. Κανένα από τα ανωτέρω

21. Οξεία μυελογενής λευχαιμία
Α. Οι μυελοβλάστες έχουν λεπτοκοκκώδη πυρηνική χρωματίνη και 3-5 πυρήνια
Β. Τα ραβδία Auer είναι δομές της ερυθράς σειράς που μοιάζουν με ράβδους
Γ. Τα ραβδία Auer ανευρίσκονται στους μυελοβλάστες ή σε πιο διαφοροποιημένα κύτταρα
Δ. Η έκφραση ανοσολογικών δεικτών είναι ετερογενής
Ε. Όλα τα ανωτέρω

22. Μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα
Α. Ο μυελός των οστών είναι συνήθως υπερκυτταρικός ή ορθοκυτταρικός
Β. Στο περιφερικό αίμα παρατηρούνται μία ή περισσότερες μορφές κυτταροπενίας.
Γ. Το 10% των περιπτώσεων φέρουν μεταλλάξεις απώλειας της γονιδιακής λειτουργίας στο ογκοκατασταλτικό γονίδιο TP53
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

23. Μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα
Α. Ο μυελός των οστών αποικίζεται από πρόδρομες μορφές αιμοποιητικών κυττάρων με ανώμαλη εμφάνιση
Β. Παρατηρούνται μεγαλοβλαστοειδείς πρόδρομες μορφές ερυθροκυττάρων
Γ. Παρατηρούνται δακτυλιοειδείς σιδηροβλάστες
Δ. Δεν παρατηρούνται μικρά μεγακαρυοκύτταρα με μονήρη μικρό πυρήνα ή πολλαπλούς ξεχωριστούς πυρήνες.
Ε. Α+Β+Γ
Στ. Β+Γ


24. Χρόνια μυελογενής λευχαιμία
Α. Προσβάλλει κυρίως ενήλικες ηλικίας 25-60 ετών
Β. Η κυτταροβρίθεια του μυελού των οστών είναι αυξημένη
Γ. To χρωμόσωμα Ph είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό της νόσου
Δ. Η κλινική πορεία της νόσου έχει αλλάξει εντυπωσιακά με την καθιέρωση της στοχεύουσας θεραπείας
Ε. Όλα τα ανωτέρω

25. Αληθής πολυκυτταραιμία
Α. Οι μείζονες παθολογοανατομικές αλλοιώσεις οφείλονται στην αύξηση του όγκου και της γλοιότητας του αίματος
Β. Η συμφόρηση των ιστών είναι χαρακτηριστική
Γ. Τη στιγμή της διάγνωσης, στο 50% των περιπτώσεων παρατηρείται κάποιος βαθμός ίνωσης του μυελού.
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

26. Πρωτοπαθής μυελοϊνωση
Α. Χαρακτηριστικό γνώρισμα αποτελεί η ανάπτυξη αποφρακτικής ίνωσης του μυελού των οστών
Β. Η αποφρακτική ίνωση ,έχει ως αποτέλεσμα την παρουσία κυτταροπενιών και εκτεταμένης εξωμυελικής αιμοποίησης
Γ. Η σηματοδότηση JAK-STAT, φαίνεται να είναι ο παράγοντας που επάγει τη συγκεκριμένη διαταραχή, σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

27. Πρωτοπαθής μυελοϊνωση
Α. Σε προχωρημένες καταστάσεις ο μυελός των οστών είναι υποκυτταρικός με διάχυτη ίνωση
Β. Σε πρώιμα στάδια ο μυελός των οστών μπορεί να είναι υπερκυτταρικός και να εμφανίζει εστίες ίνωσης
Γ. Το χαρακτηριστικό των μεγακαρυοκυττάρων του μυελού είναι οι υπερχρωματικοί πυρήνες με περίγραμμα που προσομοιάζει με νέφος.
Δ. Παρατηρείται σοβαρού βαθμού ορθόχρωμη ορθοκυτταρική αναιμία που δεν συνοδεύεται από λευκοερυθροβλάστωση
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

29. Μονοσυστηματική ιστιοκυττάρωση από κύτταρα Langerhans (ηωσινόφιλο κοκκίωμα)
Α. Μπορεί να είναι μονοεστιακή ή πολυεστιακή
Β. Χαρακτηρίζεται από επεκτεινόμενες συσσωρεύσεις κυττάρων Langerhans συνήθως στις μυελικές κοιλότητες των οστών
Γ. Λιγότερο συχνά, συσσωρεύσεις κυττάρων Langerhans παρατηρούνται στο δέρμα, στους πνεύμονες ή στο ήπαρ
Δ. Τα κύτταρα Langerhans είναι αναμειγμένα με λεμφοπλασματοκύτταρα, ουδετερόφιλα και ηωσινόφιλα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

30. Σε οστεομυελικές βιοψίες μυελοδυσπλαστικών συνδρόμων είναι πιθανόν να δούμε ανώμαλα μεγακαρυοκύτταρα και αυξημένο αριθμό αώρων αιμοπηκτικών κυττάρων («βλαστών»). Σωστό / Λάθος

31. Οστεομυελικές βιοψίες είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν για την διάγνωση λοιμωδών νόσων και για την σταδιοποίηση λεμφωμάτων. Σωστό /Λάθος

32. Σε μια απλαστική αναιμία ο μυελός είναι κυτταροβριθής. Σωστό /Λάθος

33. Αμυλοείδωση μπορεί να παρατηρηθεί σε ασθενείς με πολλαπλούν μυέλωμα. Σωστό/Λάθος

34. Η διάγνωση πολλαπλού μυελώματος τεκμηριώνεται με οστεομυελική βιοψία. Σωστό/ Λάθος

35. Στην χρονία λεμφοκυτταρική λευχαιμία (ΧΛΛ) είναι δυνατόν να παρατηρηθεί αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία. Σωστό / Λάθος

36. Στη μεγαλοβλαστική αναιμία, η πρωιμότερη αλλοίωση στο περιφερικό αίμα είναι η παρουσία υπερκατατμημένων ουδετερόφιλων Σωστό / Λάθος

37. Στη μεγαλοβλαστική αναιμία, τα ερυθροκύτταρα έχουν μορφολογία μεγάλων, ωοειδών μακροκυττάρων Σωστό/ Λαθος

38. Στο πολλαπλούν μυέλωμα η προσβολή των οστών δίνει γένεση σε ορθοκυτταρική ορθόχρωμη αναιμία Σωστό/ Λάθος

39. Τα ραβδία Auer είναι ιδιαιτέρως πολυάριθμα στην οξεία προμυελοκυτταρική λευχαιμία Σωστό / Λάθος

40. Οι περισσότερες λευχαιμίες εκφράζουν ένα συνδυασμό αντιγόνων, που σχετίζονται με τη μυελική σειρά Σωστό / Λάθος

41. Η πρωτοπαθής μυελοϊνωση ανήκει στην κατηγορία των μυελοϋπερπλαστικών νεοπλασμάτων Σωστό /Λάθος

42. Σε ασθενείς με χρόνια μυελογενή λευχαιμία το γονίδιο συγχώνευσης BCR/ABL παρατηρείται μόνο σε πρόδρομες μορφές κοκκιοκυττάρων Σωστό /Λάθος

43. Στο 50% των περιπτώσεων χρόνιας μυελογενούς λευχαιμίας η βλαστική κρίση εμφανίζεται αιφνίδια, χωρίς την ενδιάμεση επιταχυνόμενη φάση Σωστό / Λάθος

44. Στη λευχαιμία ο μυελός των οστών είναι υπερκυτταρικός και γεμάτος λεμφοβλάστες. Σωστό / Λάθος

45. Στο πολλαπλούν μυέλωμα η διαταραχή στη ρύθμιση των κυκλινών D θεωρείται ότι συμβάλλει στην αύξηση του κυτταρικού πολλαπλασιασμού μαζί με την ιντερλευκίνη 6. Σωστό /Λάθος

46. Στην αληθή πολυκυτταραιμία, η ανεπαρκής λειτουργία των αιμοπεταλίων αυξάνει την τάση για θρόμβωση και αιμορραγία Σωστό/Λάθος

47. Στη οξεία μυελογενή λευχαιμία δεν παρατηρείται καταστολή της φυσιολογικής αιμοποίησης Σωστό / Λάθος

48. Στην ιστιοκυττάρωση από κύτταρα Langerhans , τα υπερπλαστικά κύτταρα Langerhans έχουν φυσαλιδώδη πυρήνα και άφθονο κενοτοπιώδες κυτταρόπλασμα Σωστό /Λάθος

49. Στην πολυσυστηματική ιστιοκυττάρωση από κύτταρα Langerhans, η εκτεταμένη διήθηση του μυελού των οστών οδηγεί συχνά σε παγκυτταροπενία Σωστό/ Λάθος

50. Όλα τα μυελοϋπερπλαστικά νεοπλάσματα μπορεί να εκτραπούν σε οξεία λευχαιμία και σε φάση εξάντλησης με ίνωση του μυελού των οστών , συνοδευόμενη από αναιμία,
θρομβοπενία και ηπατομεγαλία Σωστό / Λάθος

1. Δ
2. ΣΤ
3. Δ
4. Δ
5. Δ
6. Ε
7. Ε
8. Ε
9. Δ
10. ΣΤ
11. ΣΤ
12. Γ
13. ΣΤ
14. Γ
15. Ε
16. ΣΤ
17. ΣΤ
18. Ε
19. Δ
20. Δ
21. Ε
22. Δ
23. Ε
24. Ε
25. Ε
26. Δ
27. ΣΤ
29. ΣΤ
ΑΠΟ ΤΑ ΣΛ ΟΛΑ ΣΩΣΤΑ ΕΚΤΟΣ 32 42 47 50

Γ. ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ (ΠΝΕΥΜΟΝΑΣ)

1. Ατελεκτασία
Α. Πρόκειται για την απώλεια πνευμονικού όγκου
Β. Προκαλείται από την ανεπαρκή έκπτυξη των αεροφόρων χώρων
Γ. Παρατηρείται διαταραχή της ισορροπίας αερισμού-αιμάτωσης και υποξία
Δ. Όλα τα ανωτέρω

2. Ατελεκτασία εξ απορροφήσεως
Α. Η πιο κοινή αιτία είναι η απόφραξη ενός βρόγχου
Β. Συμβαίνει συχνά μετεγχειρητικά λόγω ενδοβρογχικών βλεννωδών ή βλεννοπυωδών βυσμάτων
Γ. Μπορεί στα παιδιά να είναι αποτέλεσμα εισρόφησης ξένου σώματος
Δ. Όλα τα ανωτέρω

3. Σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας
Α. Οι πνεύμονες είναι βαθυκόκκινοι, συμπαγείς χωρίς αέρα και βαρείς
Β. Δεν παρατηρείται συμφόρηση των τριχοειδών
Γ. Δεν παρατηρούνται αθροίσεις ουδετεροφίλων στα τριχοειδή
Δ. Το πιο χαρακτηριστικό εύρημα είναι η παρουσία υαλίνης μεμβρανών που επενδύουν τους διατεταμένους κυψελιδικούς πόρους
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+ Δ

4. Εμφύσημα
Α. Χαρακτηρίζεται από μόνιμη διάταση των αεροφόρων χώρων πέραν των τελικών βρογχιολίων , συνοδευόμενη από καταστροφή των τοιχωμάτων τους
Β. Παρατηρείται σημαντικού βαθμού ίνωση
Γ. Στο ίδιο λόβιο, στο κεντρολοβιακό εμφύσημα συνυπάρχουν και εμφυσηματικοί και φυσιολογικοί αεροφόροι χώροι
Δ. Το ακανόνιστο εμφύσημα δεν σχετίζεται ποτέ με ουλοποίηση
Ε Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ

5. Περιφερικό λοβιακό εμφύσημα
Α. Το εγγύς τμήμα της τελικής αναπνευστικής μονάδας είναι φυσιολογικό και προσβάλλεται κυρίως το περιφερικό τμήμα της
Β. Εμφανίζεται κοντά σε περιοχές ίνωσης , ουλοποίησης ή ατελεκτασίας
Γ. Είναι συνήθως σοβαρότερο στο άνω ήμισυ των πνευμόνων
Δ. Είναι άγνωστης αιτιολογίας
Ε. Όλα τα ανωτέρω

6. Χρόνια βρογχίτιδα
Α. Ο βλεννογόνος των μεγαλύτερων αεραγωγών είναι συνηθώς υπεραιμικός και οιδηματώδης
Β. Ο βλεννογόνος των μεγαλύτερων αεραγωγών καλύπτεται από ένα στρώμα βλεννωδών και βλεννοπυωδών εκκρίσεων
Γ. Παρατηρείται έντονη πάχυνση της στιβάδας των βλεννοεκκριτικών αδένων
Δ. Στο βρογχικό βλεννογόνο ανευρίσκονται κυρίως λεμφοκύτταρα και μακροφάγα , αναμεμειγμένα πολλές φορές με ουδετερόφιλα
Ε. Όλα τα ανωτέρω


7. Χρόνια βρογχίτιδα
Α. Παρατηρείται υπερπλασία των βλεννοεκκριτικών αδένων
B. Παρατηρείται μεταπλασία τύπου καλυκοειδών κυττάρων
Γ. Παρατηρείται ίνωση του τοιχώματος των βρογχιολίων
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ

8. Άσθμα
Α. Είναι μια χρόνια φλεγμονώδης διαταραχή των αεραγωγών
Β. Προκαλεί υποτροπιάζοντα επεισόδια συρίττουσας αναπνοής, δύσπνοιας, αισθήματος σφιξίματος στον θώρακα και βήχα
Γ. Παρατηρείται υπερπλασία και υπεραντιδραστικότητα των λείων μυϊκών κυττάρων των βρόγχων
Δ. Όλα τα ανωτέρω

9. Σε ένα τυπικό κεντρολοβιακό εμφύσημα:
Α. Υπάρχει διάταση των βρογχιολίων χωρίς καταστροφή πνευμονικού ιστού.
Β. Η βλάβη αρχίζει σαν διάταση των κεντρολοβιακών κυψελίδων.
Γ. Υπάρχει σημαντική ίνωση.
Δ. Η αρχική βλάβη αφορά τα αναπνευστικά βρογχιόλια.
Ε. Δεν υπάρχει απόφραξη των αεραγωγών.

10. Οι μείζονες παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη του άσθματος είναι:
Α. Η γενετική προδιάθεση σε υπερευαισθησία τύπου Ι
Β. Η οξεία και χρόνια φλεγμονή των αεραγωγών
Γ. Η αυξημένη ευερεθιστότητα των βρόγχων σε διάφορα ερεθίσματα
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

11. Ανάμεσα στις μορφολογικές αλλοιώσεις του άσθματος περιλαμβάνονται:
Α. Η απόφραξη των βρόγχων και των βρογχιολίων από βύσματα παχύρρευστης βλέννης
Β. Τα βύσματα παχύρρευστης βλέννης περιέχουν σπειροειδείς σχηματισμούς από αποφολιδωμένα, νεκρά επιθηλιακά κύτταρα
Γ. Πολυάριθμα ηωσινόφιλα και κρύσταλλοι Charcot-Leyden
Δ. Η απουσία ίνωσης κάτωθεν της βασικής μεμβράνης
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

12. Βρογχιεκτασία
Α. Προσβάλλει συνήθως τους κατώτερους λοβούς του πνεύμονα αμφοτερόπλευρα
Β. Τα ιστολογικά ευρήματα ποικίλλουν ανάλογα με την ενεργότητα και την χρονιότητα της νόσου
Γ. Σε πλήρη ανάπτυξη της νόσου το φλεγμονώδες διήθημα στα τοιχώματα των βρόγχων και των βρογχιολίων οδηγεί σε αποφολίδωση του επιθηλίου και σε εκτεταμένη εξέλκωση
Δ. Σε περίπτωση ίασης, η στιβάδα του επιθηλίου δεν αναγεννάται
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

13. Χρόνιες διάμεσες πνευμονικές νόσοι
Α. Αποτελούν ετερογενή ομάδα διαταραχών
Β. Δεν χαρακτηρίζονται από αμφοτερόπλευρη πνευμονική ίνωση
Γ. Είναι άγνωστης αιτιολογίας και παθογένειας
Δ. Συχνά τα ιστολογικά χαρακτηριστικά αλληλοκαλύπτονται
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ+Δ
14. Ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση
Α. Το ιστολογικό χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η κατά τόπους διάμεση ίνωση
Β. Η διάμεση ίνωση ποικίλλει σε ένταση και επιδεινώνεται με το χρόνο
Γ. Οι πρώιμες βλάβες εμφανίζουν ικανού βαθμού υπερπλασία των ινοβλαστών
Δ. Με την πάροδο του χρόνου οι αλλοιώσεις γίνονται πιο κολλαγονώδεις και λιγότερο κυτταροβριθείς.
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

15. Ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση
Α. Αρκετά χαρακτηριστική είναι η ταυτόχρονη παρουσία τόσο πρώιμων όσο και όψιμων αλλοιώσεων
Β. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα πνεύμονος τύπου «μελικηρήθρας»
Γ. Η φλεγμονώδης διήθηση των κυψελιδικών διαφραγμάτων περιλαμβάνει κυρίως ηωσινόφιλα
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

16. Απλή πνευμονοκονίωση των ανθρακωρύχων
Α. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία κηλίδων άνθρακα και μεγαλύτερων οζιδίων άνθρακα
Β. Οι κηλίδες άνθρακα αποτελούνται από μακροφάγα, πληρούμενα με κοκκία άνθρακα και μικρές ποσότητες κολλαγόνων ινών
Γ. Σοβαρότερα προσβάλλονται οι κάτω λοβοί των πνευμόνων
Δ. Με την πάροδο του χρόνου μπορεί να αναπτυχθεί κεντρολοβιακό εμφύσημα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

17. Πυριτίαση
Α. Τα οζίδια πυριτίου εμφανίζουν συγκεντρικά διατεταγμένες, υαλοειδοποιημένες ίνες κολλαγόνου
Β. Οι υαλοειδοποιημένες ίνες κολλαγόνου περιβάλλουν ένα άμορφο κέντρο
Γ. Η στροβιλοειδής διάταξη των ινών κολλαγόνου είναι χαρακτηριστική της νόσου
Δ. Ινωτικές βλάβες μπορεί να αναπτυχθούν στους πυλαίους λεμφαδένες και στον υπεζοκώτα
Ε. Όλα τα ανωτέρω

18. Αμιάντωση
Α. Προκαλεί διάχυτη διάμεση πνευμονική ίνωση
Β. Οι υπεζοκωτικές πλάκες είναι η πιο συχνή εκδήλωση της έκθεσης σε αμίαντο
Γ. Εκδηλώνεται αρχικά στους κάτω λοβούς και υποϋπεζοκωτικά
Δ. Οι προσβεβλημένες περιοχές του πνεύμονα αποκτούν μορφολογία «μελικηρήθρας»
Ε. Όλα τα ανωτέρω

19. Διάχυτη κυψελιδική βλάβη:
Α. Οι πνεύμονες περιέχουν περισσότερο αέρα από ότι οι αντίστοιχοι φυσιολογικοί πνεύμονες.
Β. Οι υαλοειδείς μεμβράνες αποτελούνται αποκλειστικά από νεκρωτικά κύτταρα.
Γ. Ο βασικός μηχανισμός είναι η απόφραξη των βρογχιολίων.
Δ. Δεν είναι δυνατόν να παρατηρηθεί μετά από σηψαιμία.
Ε. Κανένα από τα ανωτέρω

20. Σαρκοείδωση
Α. Χαρακτηριστικό γνώρισμα αποτελούν τα μη νεκρωτικά επιθηλιοειδή κοκκιώματα
Β. Μερικές φορές στα κοκκιώματα παρατηρούνται σωμάτια Schaumann και αστεροειδή σωμάτια
Γ. Το βρογχοκυψελιδικό έκπλυμα περιέχει άφθονα CD4+ Τ κύτταρα.
Δ. Στον σπλήνα δεν παρατηρούνται κοκκιώματα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ
21. Ιογενής πνευμονία
Α. Η φλεγμονώδης αντίδραση περιορίζεται ως επί το πλείστον στα τοιχώματα των κυψελίδων
Β. Τα διαφράγματα είναι διευρυμένα, οιδηματώδη και συνήθως περιέχουν φλεγμονώδες διήθημα από λεμφοκύτταρα, μακροφάγα και ενίοτε πλασματοκύτταρα.
Γ. Σε βαριές περιπτώσεις μπορεί να αναπτυχθεί διάχυτη κυψελιδική βλάβη, με σχηματισμό υαλίνης
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

22. Στην πνευμονική φυματίωση:
Α. Οι κυψελίδες συνήθως γεμίζουν με πολυμορφοπύρηνα.
Β. Τα τοιχώματα των κυψελίδων είναι πεπαχυσμένα, οιδηματώδη και με άφθονα πλασματοκύτταρα.
Γ.  Δεν παρατηρείται ίνωση.
Δ. Θετικές ιστοχημικές χρώσεις (Zeihl Nielsen) που αναδεικνύουν τα μυκοβακτηρίδια σε υλικό ενδοβρογχικής βιοψίας είναι απαραίτητες για την διάγνωση.
Ε. Η βασική ιστολογική αντίδραση περιλαμβάνει μακροφάγα τροποποιημένα από την επίδραση Τ λεμφοκυττάρων.

23. Δευτεροπαθής φυματίωση
Α. Αποτελεί μορφή της νόσου που εμφανίζεται σε έναν ήδη ευαισθητοποιημένο ξενιστή
Β. Εντοπίζεται τυπικά στην κορυφή του ενός ή και των δυο άνω λοβών του πνεύμονα
Γ. Ιστολογικά η ενεργός βλάβη χαρακτηρίζεται από συρρέοντα κοκκιώματα με κεντρική τυροειδή νέκρωση
Δ. Η σπηλαιοποίηση εμφανίζεται αμέσως , με αποτέλεσμα τη διάβρωση των αεραγωγών και τη διασπορά των βακίλλων κατά μήκος αυτών
Ε. Όλα τα ανωτέρω

24. Στα νεοπλάσματα του πνεύμονα:
Α. Η πιο συχνή μετάλλαξη στα αδενοκαρκινώματα είναι στο ογκογονίδιο EGFR
Β. Το καρκινοειδές μπορεί να παρουσιάσει μεταστάσεις
Γ. Πυρηνικό molding και αλλοιώσεις σύνθλιψης παρατηρούνται στο αδενοκαρκίνωμα.
Δ. Το μεσοθηλίωμα έχει πολύ καλή πρόγνωση.
Ε. Λεπιδικό πρότυπο ανάπτυξης παρατηρείται στο πλακώδες καρκίνωμα.

25. Μικροκυτταρικό καρκίνωμα
Α. Εμφανίζεται ως ανοιχτόφαιη μάζα με κεντρική εντόπιση
Β. Αποτελείται από μικρά σχετικά κύτταρα με στρογγυλό έως ατρακτοειδές σχήμα
Γ. Τα νεοπλασματικά κύτταρα έχουν ελάχιστο κυτταρόπλασμα και λεπτοκοκκιώδη χρωματίνη δίκην αλατοπίπερου
Δ. Δεν παρατηρούνται νεκρώσεις
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

26. Καρκίνωμα εκ πλακώδους επιθηλίου
Α. Εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες και σχετίζεται στενά με το κάπνισμα
Β. Αναπτύσσεται περιφερικά , αλλά και πλησίον της πύλης του πνεύμονα
Γ. Παρατηρείται διασπορά στους επιχώριους πυλαίους λεμφαδένες
Δ. Τα καλής διαφοροποίησης νεοπλάσματα από πλακώδη κύτταρα εμφανίζουν πέρλες κερατίνης και μεσοκυττάριες γέφυρες
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Γ+Δ


27. Το μεσοθηλίωμα:
Α. Είναι καλοήθης όγκος.
Β. Εμφανίζεται συχνά με μεταστάσεις στον εγκέφαλο.
Γ. Τα νεοπλασματικά κύτταρα παράγουν μεγάλα ποσά ενδοκυττάριας βλέννης.
Δ. Παρατηρείται συχνά σε εργάτες ναυπηγείων.
Ε.  Όλα τα παραπάνω

28. Άτυπα καρκινοειδή
Α. Εμφανίζουν πολύ υψηλή μιτωτική δραστηριότητα και μικρές εστίες νέκρωσης
Β. Παρουσιάζουν μεταλλάξεις στο γονίδιο TP53 σε ποσοστό 20-40%
Γ. Εμφανίζουν υψηλότερη συχνότητα λεμφαδενικών και απομακρυσμένων μεταστάσεων από ότι τα τυπικά καρκινοειδή
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Β+Γ

29. Στην βακτηριακή πνευμονία το εξίδρωμα είναι κυρίως μέσα στις κυψελίδες. Σωστό/Λάθος

30. Στην διάμεση πνευμονία η φλεγμονή εντοπίζεται κυρίως στα μεσοκυψελιδικά διαφράγματα αλλά συνυπάρχει και εξίδρωμα οξείας φλεγμονής στις κυψελίδες. Σωστό/ Λάθος

31. Στο πνευμονικό εμφύσημα υπάρχει αλλοίωση στις ελαστικές ίνες του πνευμονικού ιστού. Σωστό/ Λάθος

32. Οι φυσαλίδες του πνευμονικού εμφυσήματος «σπάζουν» και προκαλούν αιφνίδιο πόνο στον θώρακα. Σωστό /Λάθος

33. Στην αμιάντωση βλέπουμε πολλές ίνες αμιάντου σε όλες τις ιστολογικές τομές που λαμβάνονται από τις περιοχές ινώσεως. Σωστό /Λάθος

34. Τυπική ίνωση παρατηρείται στην συνήθη μορφή πανλοβιδιακού εμφυσήματος. Σωστό /Λάθος

35. Στην πνευμονική φυματίωση, νεκρωτικά κοκκιώματα με τυροειδοποίηση ανευρίσκονται μόνον στους μεσοθωρακικούς λεμφαδένες. Σωστό / Λάθος

36. Η σαρκοείδωση παρουσιάζει κοκκιώματα μόνον στους λεμφαδένες και στις κυψελίδες, όχι στο τοίχωμα των βρόγχων. Σωστό/ Λάθος

37. Στην σαρκοείδωση παρατηρούνται αποτιτανώσεις γιατί τα επιθηλοειδή ιστιοκύτταρα συγκεντρώνουν μεγάλες ποσότητες ενδοκυτταρίου ασβεστίου. Σωστό /Λάθος

38. Η συνήθης διάμεση πνευμονία, (UIP), θα μπορούσε να ερμηνευτεί, ιστοπαθολογικά, σαν πολλαπλές, ανεξάρτητες εστίες εντοπισμένης κυψελιδικής βλάβης (σαν εστιακό DAD). Σωστό /Λάθος

39. Στο βρογχικό άσθμα υπάρχει μεγάλη υπερπλασία οροβλεννογονίων αδένων των βρόγχων η οποία είναι δυνατόν να μετρηθεί και να αποτελέσει προγνωστικό δείκτη. Σωστό/ Λάθος

40. Λοίμωξη από ασπέργιλλο προκαλεί το «status asthmaticus». Σωστό / Λάθος

41. Στο μικροκυτταρικό καρκίνωμα, τα νεοπλασματικά κύτταρα είναι μικρότερα από λεμφώματα. Σωστό/ Λάθος

42. Η ακριβής διάγνωση του μικροκυτταρικού καρκινώματος απαιτεί την χρήση ηλεκτρονικού μικροσκοπίου. Σωστό /Λάθος
43. Το βρογχιολοκυψελιδικό καρκίνωμα είναι υπότυπος του πλακώδους καρκινώματος. Σωστό / Λάθος

44. Το «άτυπο» καρκινοειδές δεν μεθίσταται στους μεσοθωρακικούς λεμφαδένες. Σωστό / Λάθος

45. Το μεσοθηλίωμα μπορεί να «μπερδευτεί» με μεταστατικό αδενοκαρκίνωμα μαστού. Σωστό/Λάθος

46. Ατελεκτασία λόγω έλξης ή ουλοποίησης συμβαίνει όταν εντοπισμένες ή διάχυτες ινωτικές αλλοιώσεις στον πνεύμονα ή στον υπεζοκώτα εμποδίζουν την έκπτυξη του πνεύμονα. Σωστό/ Λάθος

47. Στο σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας τα ουδετερόφιλα και τα προϊόντα τους προκαλούν ενδοθηλιακή και επιθηλιακή βλάβη Σωστό/Λάθος

48. Το παν-λοβιακό εμφύσημα δεν σχετίζεται με ανεπάρκεια α1-αντιθρυψίνης Σωστό/ Λάθος

49. Στη σαρκοείδωση, το ήπαρ εμφανίζει μικροσκοπικές κοκκιωματώδεις αλλοιώσεις , συνήθως στα πυλαία διαστήματα. Σωστό/ Λάθος

50. Στο αδενοκαρκίνωμα in situ του πνεύμονα, τα νεοπλασματικά κύτταρα μπορεί να είναι βλεννώδη , μη βλεννώδη ή μικτά Σωστό/ Λάθος

1. Δ
2. Δ
3. ΣΤ
4. ΣΤ
5. Ε
6. Ε
7. Ε
8. Δ
9. Δ
10. Δ
11. ΣΤ
12. ΣΤ
13. ΣΤ
14. Ε
15. Ε
16. ΣΤ
17. Ε
18. Ε
19. Δ
20. ΣΤ
21. Δ
22. Ε
23. Ε
24. Β
25. ΣΤ
26. ΣΤ
27. Δ
28. Δ
ΑΠΟ ΤΑ ΣΛ ΟΛΑ ΣΩΣΤΑ ΕΚΤΟΣ 30 33 34 35 36 37 40 41 42 43 44 48

Δ. ΕΝΔΟΚΡΙΝΕΙΣ ΑΔΕΝΕΣ

1) Αδένωμα υπόφυσης
Α. Είναι μια καλώς περιγεγραμμένη , μαλακής σύστασης μάζα
Β. Οι μικροί όγκοι περιορίζονται στο τουρκικό εφιππίο
Γ. Οι πυρήνες των νεοπλασματικών κυττάρων είναι ομοιόμορφοι
Δ. Η μιτωτική δραστηριότητα είναι συνήθως χαμηλή
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

2) Αδένωμα υπόφυσης
Α. Αποτελείται από σχετικά ομοιόμορφα , πολυγωνικά κύτταρα
Β. Τα νεοπλασματικά κύτταρα διατάσσονται σε συμπαγείς, εκτεταμένες αθροίσεις, χορδές ή θηλές
Γ. Το υποστηρικτικό στρώμα του συνδετικού ιστού είναι πυκνό.
Δ. Το κυτταρόπλασμα των νεοπλασματικών κυττάρων μπορεί να είναι οξεόφιλο, βασεόφιλο, ή χρωμόφοβο
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

3) Κορτικότροπα αδενώματα
Α. Είναι μικρά σε μέγεθος, όταν πρωτοδιαγιγνώσκονται
Β. Συμβάλλουν στην ανάπτυξη του συνδρόμου Cushing
Γ. Εμφανίζουν θετικότητα στις χρώσεις του περιοδικού οξέος – Schiff (PAS)
Δ. Η ACTH μπορεί να ανιχνευθεί με ανοσοϊστοχημικές μεθόδους
Ε. Όλα τα ανωτέρω

4)Οπίσθιος λοβός της υπόφυσης
Α. Αποτελείται από τροποποιημένα κύτταρα της νευρογλοίας
Β. Αποτελείται από νευράξονες που εκτείνονται από το σώμα των νευρικών κυττάρων στους υπεροπτικούς και παρακοιλιακούς πυρήνες του υποθαλάμου
Γ. Η αντιδιουρητική ορμόνη (ADH) προκαλεί άποιο διαβήτη
Δ. Η αντιδιουρητική ορμόνη (ADH) συντίθεται κυρίως στον υπεροπτικό πυρήνα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Β+Γ+Δ

5) Θυρεοειδίτις Hashimoto
Α. Είναι το συχνότερο αίτιο υποθυρεοειδισμού σε περιοχές όπου τα επίπεδα ιωδίου είναι επαρκή
Β. Εκδηλώνεται συχνά σε γυναίκες ηλικίας 45-65 ετών
Γ. Τα θυρεοειδικά θυλάκια είναι ατροφικά
Δ. Τα θυρεοειδικά θυλάκια επενδύονται από κύτταρα Hϋrthle ή οξύφιλα κύτταρα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

6) Θυρεοειδίτις Hashimoto
Α. Η διόγκωση του θυρεοειδούς είναι ανώδυνη και συνήθως συμμετρική και διάχυτη
Β. Στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο τα κύτταρα Hϋrthle χαρακτηρίζονται από πολυάριθμα μιτοχόνδρια
Γ. Οι ασθενείς με θυρεοειδιτίδα Hashimoto εμφανίζουν αυξημένο κίνδυνο για την ανάπτυξη μη Hodgkin λεμφώματος από Β κύτταρα στον θυρεοειδή
Δ. Το παρέγχυμα του θυρεοειδούς περιέχει πυκνό λεμφοκυτταρικό διήθημα με βλαστικά κέντρα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Β+Δ

7) Θυρεοειδίτις de Quervain
Α. Παρατηρείται ρήξη των θυλακίων του θυρεοειδούς
Β. Παρατηρείται απελευθέρωση του κολλοειδούς και διήθηση από πολυμορφοπύρηνα, τα οποία με την πάροδο του χρόνου, αντικαθίστανται από λεμφοπλασματοκύτταρα, και μακροφάγα
Γ. Παρατηρείται κοκκιωματώδης αντίδραση με άφθονα γιγαντοκύτταρα , εκ των οποίων μερικά περιέχουν υπολείμματα κολλοειδούς
Δ. Η διόγκωση του θυροειδούς είναι πάντα ετερόπλευρη
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

Νόσος Graves
Α. Αποτελεί το πιο συχνό αίτιο ενδογενούς υπερθυρεοειδισμού
Β. Οι γυναίκες προσβάλλονται μέχρι και επτά φορές πιο συχνά από ότι οι άνδρες
Γ. Το κολλοειδές εντός των θυλακίων είναι αραιοχρωματικό και εμφανίζει οδοντωτή παρυφή
Δ. Στο διάμεσο ιστό παρατηρείται μόνο πλασματοκυτταρική διήθηση
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

9) Νόσος Graves
Α. Παρατηρείται διάχυτη υπερτροφία και υπερπλασία των θυλακιωδών κυττάρων
B. Ο θυρεοειδής αδένας είναι συνήθως μαλακός και ομαλός με άθικτη κάψα
Γ. Η δερματοπάθεια όταν υπάρχει, χαρακτηρίζεται από πάχυνση του χορίου
Δ. Οι περιβολβικοί μυς αρχικά οιδηματώδεις, και δεν παρουσιάζουν ίνωση στα όψιμα στάδια της νόσου
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

10) Κολλοειδής βρογχοκήλη
Α. Η επιφάνεια διατομής του θυρεοειδούς είναι συνήθως καστανόφαιη , ζελατινώδης και ημιδιαφανής
Β. Στα πρώιμα στάδια της νόσου τα θυλακιώδη κύτταρα είναι υπερπλαστικά ή επιπεδωμένα και κυβοειδή κατά τις περιόδους υποστροφής
Γ. Το κολλοειδές είναι άφθονο στα προχωρημένα στάδια της νόσου
Δ. Όλα τα ανωτέρω
11) Πολυοζώδης βρογχοκήλη
Α. Στην επιφάνεια διατομής παρατηρούνται διαφόρου μεγέθους όζοι, πληρούμενοι από κολλοειδές
Β. Στις παλαιότερες βλάβες παρατηρούνται περιοχές ίνωσης, αιμορραγία, αποτιτανώσεις και κυστική εκφύλιση
Γ. Στα θυλάκια παρατηρούνται υπερτροφικά και υπερπλαστικά θυλακιώδη κύτταρα
Δ. Μπορεί να προκαλέσει σύνδρομο άνω κοίλης φλέβας
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ

12) Αδένωμα θυρεοειδούς
Α. Αποτελείται από ομοιόμορφα θυλάκια που περιέχουν κολλοειδές
Β. Τα νεοπλασματικά κύτταρα έχουν έντονα ηωσινόφιλο, κοκκιώδες κυτταρόπλασμα
Γ. Περιβάλλεται από ακέραια, καλώς σχηματισμένη κάψα
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Β+Γ

13) Θηλώδες καρκίνωμα θυρεοειδούς
Α. Πρόκειται για μονήρη ή πολυεστιακή βλάβη
Β. Παρατηρούνται διακλαδιζόμενοι, θηλώδεις σχηματισμοί με αγγειοσυνδετικούς άξονες
Γ. Παρατηρούνται πυρήνες με λεπτή, διάσπαρτη χρωματίνη, που τους προσδίδει μια διαυγή εμφάνιση, γνωστοί σαν «τα μάτια της ορφανής Άννας»
Δ. Εντός των θηλών παρατηρούνται ψαμμώδη σωμάτια
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

14) Θυλακιώδες καρκίνωμα θυρεοειδούς
A. Εμφανίζεται πιο συχνά στους άνδρες
Β. Εμφανίζεται συχνότερα ως μονήρης ψυχρός όζος
Γ. Τα νεοπλασματικά κύτταρα σχηματίζουν μικρά θυλάκια, που θυμίζουν φυσιολογικό θυρεοειδή
Δ. Δίνει αιματογενείς μεταστάσεις στους πνεύμονες, στο ήπαρ και στα οστά
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Β+Γ+Δ

15) Αναπλαστικό καρκίνωμα θυρεοειδούς
Α. Πρόκειται για αδιαφοροποίητο κακόηθες νεόπλασμα
Β. Πρόκειται για επιθετικό νεόπλασμα, με ρυθμό θνησιμότητας που προσεγγίζει το 100%
Γ. Τα νεοπλασματικά κύτταρα μπορεί να είναι μεγάλα και πλειόμορφα ή ατρακτοειδή
Δ. Μπορεί να παρατηρηθεί μικτός πληθυσμός και από τους δύο τύπους νεοπλασματικών κυττάρων
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Γ+Δ

16) Μυελοειδές καρκινώμα θυρεοειδούς
Α. Αναπτύσσεται ως μονήρης όζος ή ως πολλαπλές βλάβες προσβάλλοντας μόνο τον ένα λοβό του θυρεοειδούς
Β. Τα νεοπλασματικά κύτταρα είναι πολυγωνικά έως ατρακτοειδή
Γ. Τα νεοπλασματικά κύτταρα σχηματίζουν φωλεές, δοκίδες ή θυλάκια
Δ. Η πολυκεντρικότητα και η υπερπλασία των κυττάρων C συνιστούν γνωρίσματα των οικογενών περιπτώσεων
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Β+Γ+Δ

17) Μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς
Α. Είναι μη επιθηλιακό νεόπλασμα
Β. Προέρχεται από τα παραθυλακιώδη ή C κύτταρα
Γ. Η πολυκεντρικότητα και υπερπλασία των κυττάρωνC αποτελούν γνωρίσματα σποραδικών περιπτώσεων
Δ. Χαρακτηριστικό ιστολογικό εύρημα αποτελούν οι εναποθέσεις αμυλοειδούς
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

18) Αδενώματα παραθυρεοειδών αδένων
Α. Περιορίζονται μόνο σε έναν αδένα
Β. Το βάρος τους κυμαίνεται από 0,5-5gr.
Γ. Αποτελούνται κατεξοχήν από κύρια κύτταρα
Δ. Η παρουσία ανώμαλων και πλειόμορφων πυρήνων είναι ασυνήθης
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

19) Υπερπλασία παραθυρεοειδών αδένων
Α. Παρατηρείται υπερπλασία των κύριων κυττάρων με διάχυτο ή πολυοζώδη τρόπο ανάπτυξης
Β. Λιγότερο συχνά, στα κύτταρα παρατηρείται άφθονο διαυγές κυτταρόπλασμα, λόγω συσσώρευσης γλυκογόνου
Γ. Στις εστίες της υπερπλασίας ανευρίσκεται λιπώδης ιστός στο διάμεσο στρώμα
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

20. Καρκινώματα παραθυρεοειδών αδένων
Α. Τα νεοπλασματικά κύτταρα είναι συνήθως ομοιόμορφα
Β. Τα νεοπλασματικά κύτταρα μοιάζουν με τα φυσιολογικά κύτταρα των παραθυρεοειδών
Γ. Τα νεοπλασματικά κύτταρα διατάσσονται σε όζους ή δοκίδες
Δ. Τοπική υποτροπή παρατηρείται στο 1/3 των περιπτώσεων.
Ε. Όλα τα ανωτέρω

21. Δευτεροπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός
Α. Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι υπερπλαστικοί
Β. Παρατηρείται αυξημένος αριθμός κύριων κυττάρων ή κυττάρων με άφθονο, διαυγές κυτταρόπλασμα
Γ. Παρατηρείται αύξηση του αριθμού των λιποκυττάρων
Δ. Σε πολλούς ιστούς μπορεί να παρατηρηθεί μεταστατική αποτιτάνωση
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

22. Σακχαρώδης διαβήτης
Α. Παρατηρείται μείωση του αριθμού και του μεγέθους των νησιδίων του παγκρέατος, συχνότερα στον διαβήτη τύπου 1
Β. Παρατηρείται λευκοκυτταρική διήθηση των νησιδίων του παγκρέατος, συχνότερα στο διαβήτη τύπου 1
Γ. Η εναπόθεση αμυλοειδούς στα νησίδια του παγκρέατος, στον διαβήτη τύπου 2, αρχίζει μέσα και γύρω από τα τριχοειδή
Δ. Η διαβητική μακροαγγειοπάθεια χαρακτηρίζεται από επιταχυνόμενη αρτηριοσκλήρυνση
Ε. Όλα τα ανωτέρω

23. Διαβητική νεφροπάθεια
Α. Στις σπειραματικές βλάβες ανήκει η πάχυνση της βασικής μεμβράνης των τριχοειδών του σπειράματος
Β. Η βασική μεμβράνη των τριχοειδών του σπειράματος παρουσιάζει πάχυνση σε όλο της το μήκος
Γ. Η πάχυνση της βασικής μεμβράνης των τριχοειδών του σπειράματος μπορεί να ανιχνευθεί με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο μέσα σε λίγα χρόνια από την έναρξη του διαβήτη
Δ. Στην οζώδη σπειραματοσκλήρυνση οι σφαιροειδείς εναποθέσεις πεταλιώδους θεμέλιας ουσίας στην περιφέρεια του σπειράματος είναι αρνητικές στη χρώση PAS
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

24. Ινσουλίνωμα
Α. Πρόκειται για καλοήθη όγκο που μπορεί να προκαλέσει το θάνατο από υπογλυκαιμία
Β. Μοιάζει με καρκινοειδές ή με τεράστιο νησίδιο.
Γ. Η εναπόθεση αμυλοειδούς αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο πολλών ινσουλινωμάτων
Δ. Στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, τα νεοπλασματικά κύτταρα περιέχουν ευδιάκριτα στρογγυλά κοκκία
Ε. Όλα τα ανωτέρω

25. Γαστρίνωμα
Α. Αναπτύσσεται στο πάγκρεας, στην περιπαγκρεατική περιοχή ή στο τοίχωμα του δωδεακαδακτύλου
Β. Μπορεί να αποτελέσει μέρος του συνδρόμου ΜΕΝ-1, όταν αναπτύσσεται σε συνδυασμό με άλλους ενδοκρινικούς όγκους
Γ. Έχει ήπια ιστολογικά χαρακτηριστικά και σπάνια εμφανίζει στοιχεία έντονης αναπλασίας
Δ. Εκκρίνει γαστρίνη
Ε. Όλα τα ανωτέρω

26. Καρκινώματα φλοιού των επινεφριδίων
Α. Μπορεί να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε ηλικία
Β. Σχετίζονται με το σύνδρομο Li-Fraumeni και το σύνδρομο Beckwith-Wiedemann
Γ. Στη επιφάνεια διατομής τους εμφανίζουν περιοχές νέκρωσης, αιμορραγίας και κυστικής εκφύλισης
Δ. Τα νεοπλασματικά κύτταρα πάντα, είναι καλώς διαφοροποιημένα κύτταρα και μοιάζουν με αυτά των αδενωμάτων
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

27. Φαιοχρωμοκύτωμα
Α. Αποτελείται από πολυγωνικά έως ατρακτοειδή χρωμαφινικά κύτταρα και από υποστηρικτικά κύτταρα
Β. Τα νεοπλασματικά κύτταρα διατάσσονται σε δοκίδες που διαχωρίζονται από ένα πλούσιο αγγειακό δίκτυο.
Γ. Οι πυρήνες των νεοπλασματικών κυττάρων εμφανίζουν συνήθως αρκετή πλειομορφία
Δ. Το κυτταρόπλασμα των νεοπλασματικών κυττάρων σπανίως έχει λεπτοκοκκιώδη εμφάνιση
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ

28. Φαιοχρωμοκυτώματα
Α. Σε ποσοστό 10% είναι αμφοτερόπλευρα
Β. Οι μικροί όγκοι είναι κιτρινόφαιοι, και καλώς περιεγραμμένοι που αναπτύσσονται μέσα στα όρια του επινεφριδίου
Γ. Η διήθηση της κάψας, η αγγειακή διήθηση και η πλειομορφία των κυττάρων μπορεί να παρατηρηθούν και σε μερικές καλοήθεις βλάβες
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Β+Γ

29. Υπερπλαστικές αλλοιώσεις του θυρεοειδούς παρατηρούνται στη νόσο Grave’s Σωστό /Λάθος

30. Οι ασθενείς με σύνδρομο πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασία τύπου Ι, συνήθως εμφανίζονται με υπερπαραθυρεοειδισμό. Σωστό /Λάθος

31. Σε ποσοστό 10% των φαιοχρωμοκυτωμάτων παρατηρείται «κακοήθης» κλινική και βιολογική συμπεριφορά του όγκου. Σωστό/ Λάθος

32. Υπερπλαστικοί όζοι θυρεοειδούς είναι δυνατό να μοιάζουν με θυλακιώδη αδενώματα. Σωστό/ Λάθος

33. Σε φαιοχρωμοκυτώματα η υπέρταση συνοδεύεται χαρακτηριστικά από υπερκαλιαιμία Σωστό/ Λάθος

34. Η διάγνωση του καρκινώματος του φλοιού των επινεφριδίων απαιτεί τον συνδυασμό διαφόρων μορφολογικών κριτηρίων και μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη Σωστό/ Λάθος

35. Το αναπλαστικό καρκίνωμα του θυρεοειδούς έχει κακή πρόγνωση και μπορεί να θυμίζει και σάρκωμα. Σωστό/ Λάθος

36. Το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο επιτρέπει την αξιόπιστη διάκριση κυττάρων φαιοχρωμοκυτώματος από κύτταρα του φυσιολογικού μυελού των επινεφριδίων Σωστό/Λάθος

37. Οι ασθενείς με σύνδρομο πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασία τύπου ΙΙ είναι δυνατο να εμφανιστούν με υπερπαραθυρεοειδισμό Σωστό/ Λάθος

38. Στο θυλακιώδες αδένωμα παρατηρείται χαρακτηριστική διάσπαση της κάψας Σωστό/ Λάθος

39. Στη θυρεοειδίτιδα Hashimoto παρατηρούνται θυρεοειδικά κύτταρα με οξύφιλο κυτταρόπλασμα και πολλά μιτοχόνδρια Σωστό /Λάθος

40. Στο θυλακιώδες αδένωμα πολλοί ασθενείς με κλινικές εκδηλώσεις υπερθυρεοειδισμού. Σωστό/ Λάθος

41. Σε ορισμένα θηλώδη καρκίνωματα του θυροειδούς δεν παρατηρουνται θηλές. Σωστό/Λάθος

42. Μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς είναι δυνατόν να αναπτυχθεί σε ασθενεί με σύνδρομο πολλαπλής ενδοκρινικής νεοπλασίας Σωστό/Λάθος

43. Στην υπερπλασία των παραθυρεοειδών αδένων, όλοι οι παραθυρεοειδείς εμφανίζουν ιστοπαθολογική εικόνα υπερπλασίας Σωστό/ Λάθος

44. Το αδένωμα του παραθυρεοειδούς είναι δυνατόν να περιβάλλεται από κάψα. Σωστό/Λάθος

45. Η κυτταρική πολυμορφία είναι το βασικό ιστοπαθολογικό γνώρισμα σε καρκινώματα παραθυρεοειδών αδένων Σωστό/Λάθος

46. Στο επινεφρίδιο παρατηρούνται συχνά μεταστάσεις από καρκινώματα άλλων οργάνων όπως παραδείγματος χάρη καρκινώματα πνεύμονος Σωστό/ Λάθος

47. Σε ποσοστό 30% των φαιοχρωμοκυτωμάτων παρατηρείται ανάπτυξη νεοπλασμάτων και στα δυο επινεφρίδια. Σωστό/Λάθος

48. Τα αδενώματα της υπόφυσης που έχουν μεταλλάξεις στο TP53 παρουσιάζουν συχνά έντονη μιτωτική δραστηριότητα και αυξημένο ρυθμό πολλαπλασιασμού. Σωστό / Λάθος

49. Στην καρκινογένεση στον θυρεοειδή αδένα ενέχονται πολλαπλές γενετικές οδοί. Σωστό/Λάθος

50. Στον υπερπαραθυρεοειδισμό οι νεφρικές αλλοιώσεις περιλαμβάνουν τη νεφρολιθίαση και τη νεφρασβέστωση. Σωστό/ Λάθος


1 ΣΤ
2) ΣΤ
3) Ε
4)Ε
5) Ε
6) Ε
7) ΣΤ
ΣΤ
9) ΣΤ
10) Δ
11) Ε
12) Δ
13) Ε
14) ΣΤ
15) Ε
16) ΣΤ
17) ΣΤ
18) ΣΤ
19) Ε
20 Ε
21. ΣΤ
22. Ε
23. ΣΤ
24 Ε
25. Ε
26. ΣΤ
27. ΣΤ
28. Δ
ΑΠΟ ΤΑ ΣΛ ΟΛΑ ΣΩΣΤΑ ΕΚΤΟΣ 33 36 38 40 45 47

Ε. ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΔΕΡΜΑΤΟΣ

1) Κνίδωση
Α. Αποτελεί μια συνήθη διαταραχή του δέρματος
Β) Οφείλεται σε εντοπισμένη αποκοκκίωση των σιτευτικών κυττάρων
Γ) Προκαλεί τη εμφάνιση πομφών
Δ) Οι βλάβες είναι πάντα γενικευμένες.
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Β+Γ

2) Κνίδωση
Α) Στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι απόρροια αντίδρασης υπερευαισθησίας τύπου 1
Β) Η φλεγμονώδης διήθηση γύρω από τα επιπολής φλεβίδια αποτελείται από λεμφοκύτταρα
Γ) Παρατηρείται οίδημα στο εν το βάθει χόριο
Δ) Η αποκοκκίωση των σιτευτικών κύτταρων είναι ορατή με την χρώση Giemsa
E) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Δ

3) Οξεία εκζεματώδης δερματίτις
Α) Οι πρώιμες βλάβες έχουν την μορφή ερυθηματωδών βλατίδων, συχνά με υπερκείμενες φυσαλίδες
Β) Οι υπερκείμενες φυσαλίδες δεν εφελκιδοποιούνται
Γ) Οι βλάβες όταν επιμένουν, συνενώνονται και σχηματίζουν επηρμένες απολεπίζουσες πλάκες
Δ) Όλα τα ανωτέρω
Ε) Α+Γ

4) Οξεία εκζεματώδης δερματίτις
Α) Παρατηρείται σπογγίωση
Β) Παρατηρείται επιπολής περιαγγειακή λεμφοκυτταρική διήθηση
Γ) Δεν παρατηρείται οίδημα στο θηλώδες χόριο
Δ) Όλα τα ανωτέρω
Ε) Α+Β

5) Ατοπική δερματίτιδα
Α) Προέρχεται από διαταραγμένη λειτουργία του φραγμού των κερατινοκυττάρων
Β) Παλαιότερα αποδιδόταν σε αλλεργιογόνο έκθεση
Γ) Η διαταραγμένη λειτουργία του φραγμού των κερατινοκυττάρων ορίζεται ως δέρμα με αυξημένη διαπερατότητα σε παράγοντες στους οποίους εκτίθεται
Δ) Όλα τα ανωτέρω
Ε) Α+Β

6) Πολύμορφο ερύθημα
Α) Πρόκειται για κυτταροτοξική βλάβη
Β) Στις πρώιμες βλάβες περιλαμβάνονται η επιπολής, περιαγγειακή λεμφοκυτταρική διήθηση και το οίδημα του χορίου
Γ) Με την πάροδο του χρόνου εμφανίζονται συρρέουσες ζώνες νέκρωσης της βασικής στιβάδας της επιδερμίδας, με σχηματισμό φυσαλίδας
Δ) Σε σοβαρές μορφές της νόσου παρατηρείται τοξική επιδερμιδική νεκρόλυση
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Β+Γ



7) Ψωρίαση
Α) Συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιακής προσβολής και εγκεφαλικών επεισοδίων
Β) Σε ποσοστό 10% σχετίζεται με αρθρίτιδα
Γ) Χαρακτηριστική είναι η παρουσία ερυθηματώδους πλάκας και αργυρόχροοων λεπιών
Δ) Παρατηρείται σπανίως ακάνθωση
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Β+Γ

Ψωρίαση
Α) Θεωρείται νόσος αυτοάνοσης αρχής
Β) Στα επιρρεπή άτομα οι βλάβες είναι δυνατό να προκληθούν από τοπικό τραυματισμό (φαινόμενο Koebner)
Γ) Παρατηρείται πάχυνση της επιδερμίδας πάνω από τις θηλές του χορίου
Δ) Τα αγγεία που βρίσκονται μέσα στις θηλές των χορίου είναι διατετάμενα και ελικοειδή
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Β+Δ

9) Ομαλός λειχήνας
Α) Οι δερματικές βλάβες αποτελούνται από κνησμώδεις, ιώδεις, επίπεδες βλατίδες
Β) Οι βλατίδες εμφανίζουν λευκές κηλίδες ή γραμμές γνωστές ως ραβδώδεις Wickham.
Γ) Συνιστά το πρότυπο δερματίτιδας της χοριοεπιδερμιδικής συμβολής
Δ) Παρατηρούνται υπερπλασία της επιδερμίδας, και παρακεράτωση
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Β+Γ

10) Ομαλός λειχήνας
Α) Στο 70% των περιπτώσεων παρατηρείται προσβολή του στοματικού βλεννογόνου υπό τη μορφή λευκών βλατίδων
Β) Παρατηρούνται λεμφοκύτταρα σε άμεση επαφή με τα κύτταρα της βασικής στιβάδας της επιδερμίδας
Γ) Τα κύτταρα της βασικής στιβάδας της επιδερμίδας συχνά ατροφούν η νεκρώνονται
Δ) Χαρακτηριστική είναι η παρουσία σωματίων Civatte.
E) Όλα τα ανωτέρω

11) Ο χρόνιος απλός λειχήνας
Α) Ονομάζεται οζώδης κνήφη , όταν έχει τη μορφή οζιδίου
Β) Χαρακτηρίζεται από ακάνθωση , υπερκεράτωση και υπερκοκκίωση
Γ) Παρατηρείται επιμήκυνση των καταδύσεων της επιδερμίδας στο χόριο
Δ) Παρατηρείται αγγειεκτασία και απουσία ίνωσης στο επιπολής χόριο
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Β+Γ

12) Το μολυσματικό κηρίο
Α) Αποτελεί βακτηριδιακή λοίμωξη του δέρματος που οφείλεται στον Staph. Aureus ή στον Strept. Pyogenes και εμφανίζεται κυρίως στους ενήλικες
B) Χαρακτηρίζεται από τη συσσώρευση ουδετεροφίλων κάτω από την κερατίνη στιβάδα
Γ) Παρατηρείται σχηματισμός υποκεράτιας φλύκταινας
Δ) Δεν παρατηρείται επιπολής φλεγμονή του χορίου
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Β+Γ



13) Μυκητιασικές λοιμώξεις
Α) Είναι εν τω βάθει ή συστηματικές λοιμώξεις
Β) Οι εν τω βάθει μυκητιάσεις συχνά προκαλούν κοκκιωματώδη αντίδραση
Γ) Οι επιπολής μυκητιάσεις μπορεί να έχουν δακτυλιοειδή εμφάνιση
Δ) Για την ταυτοποίηση των μυκήτων απαραίτητες είναι οι ιστοχημικές χρώσεις PAS και Gomori
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Β+Γ

14) Μυρμηκίες
Α) Δεν αποτελούν υπερπλαστικές βλάβες του πλακώδους επιθηλίου
Β) Προκαλούνται από τον ιό των θηλωμάτων του ανθρώπου HPV
Γ) Η κοινή ακροχοδώνα είναι ο συχνότερος τύπος μυρμηκίας
Δ) Η κοιλοκυττάρωση αποτελεί ιστολογικό χαρακτηριστικό μόνο των οξυτενών κονδυλωμάτων.
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Β+Γ

15) Πέμφιγα
Α) Πρόκειται για μια σπάνια αυτοάνοση φυσαλιδώδης διαταραχή
Β) Η ακανθόλυση αποτελεί χαρακτηριστικό μόνο της κοινής πέμφιγας
Γ) Παρεμποδίζεται η λειτουργία των δεσμοσωματίων
Δ) Στο άμεσο ανοσοφθορισμό οι προσβεβλημένες περιοχές εμφανίζουν χαρακτηριστική, σαν δίχτυ διάταξη των μεσοκυττάριων εναποθέσεων IgG
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Γ+Δ

16) Κοινή πέμφιγα
Α) Προσβάλλει βλεννογόνους και δέρμα
Β) Η ακανθολυτική φυσαλίδα παρατηρείται υποεπιδερμιδικά
Γ) Οι επιφανειακές φυσαλίδες και πομφόλυγες ρήγνυνται εύκολα , αφήνοντας βαθιές και συχνά εκτεταμένες διαβρώσεις
Δ) Οι διαβρώσεις που παρατηρούνται καλύπτονται από εφελκίδα αποξηραμένου ορού
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Γ+Δ

17) Φυλλοειδής πέμφιγα
Α) Δημιουργεί πομφόλυγες που περιορίζονται κυρίως στο δέρμα
Β) Οι πομφόλυγες είναι επιφανειακές και όταν σπάσουν αφήνουν ένα ελαφρό ερύθημα και εφελκίδα
Γ) Ο σχηματισμός της φυσαλίδας παρατηρείται κάτω από την κεράτινη στιβάδα
Δ) Δεν παρατηρείται διήθηση του θηλώδους χορίου από λεμφοκύτταρα και ηωσινόφιλα
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Β+Γ

18) Πομφολυγώδες πεμφιγοειδές
Α) Αποτελεί επίκτητη φυσαλιδώδη διαταραχή αυτοάνοσης αιτιολογίας
Β) Παρατηρούνται υποεπιδερμιδικές πομφόλυγες υπό τάση , πληρούμενες με διαυγές υγρό
Γ) Στην υπερκείμενη επιδερμίδα παρατηρούνται ακανθολυτικές αλλοιώσεις
Δ) Ο σχηματισμός κενοτοπίων στη βασική στιβάδα δημιουργεί πομφόλυγα πληρούμενη με υγρό
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Β+Δ



19) Πομφολυγώδες πεμφιγοειδές
Α) Τα αντισώματα IgG και το συμπλήρωμα ανιχνεύονται με άμεσο ανοσοφθορισμό ως γραμμική απόθεση στη βασική μεμβράνη της επιδερμίδας
Β) Η υποεπιδερμιδική φυσαλίδα περιέχει φλεγμονώδες διήθημα με ποικίλο αριθμό ηωσινοφίλων και μερικά ουδετερόφιλα
Γ) Η οροφή της πομφόλυγας σχηματίζεται απ’όλες τις στιβάδες της επιδερμίδας, με άθικτες της μεσοκυττάριες συνδέσεις
Δ) Δεν παρατηρείται οίδημα του θηλώδους χορίου στις πρώιμες βλάβες
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Β+Γ

20) Ερπητοειδής δερματίτιδα
Α) Αποτελεί αυτοάνοση φυσαλιδώδη διαταραχή που συσχετίζεται με την ευαισθησία στη γλουτένη
Β) Προσβάλλει κυρίως άνδρες, συνήθως κατά την τρίτη ή τέταρτη δεκαετία της ζωής
Γ) Το αποτέλεσμα της ιστικής βλάβης και της φλεγμονής είναι η δημιουργία υποεπιδερμιδικής φυσαλίδας
Δ) Δεν παρατηρείται σχηματισμός μικροαποστηματίων στις κορυφές των θηλών του χορίου
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Β+Γ

21) Σμηγματορροϊκή κεράτωση
Α) Προκαλείται από επίκτητες ενεργοποιητικές μεταλλάξεις σε σηματοδοτικές οδούς αυξητικών παραγόντων
Β) Ενίοτε λόγω της χροιάς της μιμείται την εικόνα μελανώματος
Γ) Στην επιφάνεια της βλάβης υπάρχει παρακεράτωση
Δ) Χαρακτηριστικά ευρήματα αποτελούν η παρουσία μικρών κύστεων που περιέχουν κερατίνη και οι καταδύσεις κερατίνης στην κύρια μάζα του όγκου
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Β+Δ

22) Ακτινική κεράτωση
Α) Πρόκειται για ενδοεπιδερμιδική νεοπλασία
Β) Μπορεί να εξελιχθεί σε διηθητικό ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα
Γ) Στο χόριο παρατηρείται ακτινική ελάστωση
Δ) Β+Γ
Ε) Όλα τα ανωτέρω

23) Η σπογγίωση της επιδερμίδος:
Α). Παρατηρείται χαρακτηριστικά στον ομαλό λειχήνα.
Β) Προκαλείται από την ενδοεπιδερμιδική άθροιση αίματος.
Γ) Παρατηρείται στην οξεία (εκζεματώδη) δερματίτιδα.
Δ) Παρατηρείται χαρακτηριστικά στην σπογγοειδή μυκητίαση.
Ε) Δεν σχετίζεται με την δημιουργία των κλινικά αντιληπτών φυσαλίδων.

24) Μελάνωμα:
Α) Τα κακοήθη κύτταρα δεν παράγουν μελανίνη.
Β) Τα κακοήθη κύτταρα είναι δυνατόν να μοιάζουν με κύτταρα καρκινωμάτων.
Γ) Αναπτύσσεται αποκλειστικά στο δέρμα.
Δ) Η πρόγνωση καθορίζεται κυρίως από την έκταση της ενδοεπιδερμιδικής διασποράς.
Ε) Τα νεοπλασματικά μελανοκύτταρα έχουν χαρακτηριστικά μικρά πυρήνια.



25) Καρκίνωμα εκ πλακώδους επιθηλίου
Α) Προκαλείται κυρίως από την έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία
Β) Συχνές είναι οι μεταλλάξεις στο γονίδιοTP53, στο γονίδιο RAS και οι μεταλλάξεις απώλειας της γονιδιακής λειτουργίας στους υποδοχείς Notch.
Γ) Μπορεί να παρουσιάζει εξέλκωση
Δ) Πρόκειται για καρκίνωμα χαμηλής διαφοροποίησης
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Β+Γ

26) Βασικοκυτταρικό καρκίνωμα
Α) Είναι βραδέως αναπτυσσόμενος όγκος
Β) Χαρακτηριστικές είναι οι μεταλλάξεις απώλειας της γονιδιακής λειτουργίας στο ογκοκατασταλτικό γονίδιο PTCH1
Γ) Εμφανίζεται σαν μαργαριταροειδή βλατίδα
Δ) Το οζώδες πρότυπο ανάπτυξης δεν αποτελεί χαρακτηριστικό του γνώρισμα
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Β+Γ

27) Δυσπλαστικός σπίλος
Α) Συνήθως εμφανίζει ποικίλου βαθμού μελάχρωση και ακανόνιστα όρια
Β) Μπορεί να παρατηρηθεί γεφυροποίηση των φωλεών των σπιλοκυττάρων
Γ) Συχνά παρατηρείται κυτταρική ατυπία
Δ) Χαρακτηριστική είναι η πυκνή λεμφοκυτταρική διήθηση του χορίου
Ε) Α+Β+Γ
Στ) Α+Γ+Δ

28) Μελάνωμα
Α) Εμφανίζει ανώμαλα όρια
Β) Τα κακοήθη κύτταρα αναπτύσσονται πάντα υπό μορφή χαλαρών φωλεών
Γ) Τα επιπολής επεκτεινόμενα μελανώματα συνοδεύονται από έντονη λεμφοκυτταρική διήθηση
Δ) Οι ανοσοϊστοχημικές χρώσεις μπορούν να βοηθήσουν στην αναγνώριση μεταστατικών εστιών
Ε) Όλα τα ανωτέρω
Στ) Α+Γ+Δ

29) Μια σοβαρή προσβολή πέμφιγος μπορεί να είναι θανατηφόρος και να αποτελεί επείγον ιατρικό πρόβλημα. Σωστό/Λάθος

30) Στις ερπητικές φυσαλίδες η ακανθόλυση δεν συνεισφέρει σημαντικά σαν πρωταγωνιστικός παθογενετικός μηχανισμός. Σωστό/ λάθος

31) Σε ασθενή με πέμφιγα μπορούμε να διενεργούμε βιοψίες «φαινομενικά φυσιολογικού δέρματος» διότι η ακανθόλυση μπορεί να είναι ορατή μόνο με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Σωστό/ Λάθος

32) Στο πολύμορφο ερύθημα, η βασική βλάβη είναι η έντονη περιαγγειακή φλεγμονή. Η προσβολή της επιδερμίδος είναι δευτερεύουσα και χωρίς παθογενετική σημασία. Σωστό/Λάθος

33) Τα κολλοειδή σωμάτια (“Civatte bodies”) είναι νεκρωμένα μεγάλα λεμφοκύτταρα. Σωστό/Λάθος

34) Η ιστολογική διάκριση μεταξύ ψωριάσεως και χρονίου εκζέματος μπορεί να είναι πολύ δύσκολη. Σωστό/Λάθος


35) Το «λέπι» της ψωρίασης μπορεί να αναγνωρισθεί στο μικροσκόπιο λόγω της πυκνής διήθησης ηωσινοφίλων λευκοκυττάρων. Σωστό/Λάθος

36) Μια από τις πιο χαρακτηριστικές ιστοπαθολογικές αλλοιώσεις της ψωριάσεως είναι τα αποστήματα Pautrier. Σωστό/Λάθος

37) Η ψωρίαση μπορεί να προκαλέσει γενικευμένη ερυθροδερμία Σωστό/ Λαθος

38) Στο βασικοκυτταρικό καρκίνωμα δέρματος ουδέποτε έχουν περιγραφεί μεταστάσεις. Σωστό/ Λάθος

39) Η ακτινική κεράτωση αντιστοιχεί σε ενδοεπιδερμιδική νεοπλασία. Σωστό/Λάθος

40) Οι μυρμηκίες είναι προκαρκινικές αλλοιώσεις από ιό EBV. Σωστό/Λάθος

41) Ένα ιστοπαθολογικό γνώρισμα των μελανωμάτων είναι η ωρίμανση των εν τω βάθει μελανοκυττάρων. Σωστό/Λάθος

42) Η πρόγνωση στους μελανοκυτταρικούς σπίλους εξαρτάται από το βάθος της διήθησης. Σωστό/Λάθος

43) Οι δυσπλαστικοί σπίλοι χαρακτηρίζονται από αρχιτεκτονική και κυτταρολογική ατυπία. Σωστό/Λάθος

44) Για την εκτίμηση του βάθους διήθησης των μελανωμάτων η μέτρηση κατά Clark είναι πιο ακριβής και πιο αναπαραγώγιμη από την μέτρηση κατά Breslοw. Σωστό/ Λάθος

45) Οι φυσαλίδες του εκεζέματος είναι σπογγιωτικές Σωστό/Λάθος

46) Μια δερματομυκητίαση μπορεί να μιμείται την κλινική και ιστολογική εικόνα εκζέματος Σωστό/ Λάθος

47) Στην ψωρίαση δεν παρατρούνται μόνο μικροαποστημάτια στην επιδερμιδα, αλλά μπορούν να σχηματιστούν και φλύκταινες Σωστό/ Λάθος

48) Στην κακοήθη φακή η επιδερμίδα είναι «ατροφική» Σωστό/Λάθος

49) Λέπια κερατίνης είναι δυνατό να παρατηρηθούν σε χρόνια εκζεματώδη δερματίτιδα Σωστό/ Λάθος

50) Η κατανόηση των ιστοπαθολογικών ευρήματων είναι απαραίτητη γνώση για την άσκηση «καλής» δερματολογίας Σωστό/ Λάθος

1) ΣΤ
2) ΣΤ
3) Ε
4) Ε
5) Δ
6) Ε
7) ΣΤ
ΣΤ
9) ΣΤ
10) Ε
11) ΣΤ
12) ΣΤ
13) ΣΤ
14) ΣΤ
15) ΣΤ
16) ΣΤ
17) ΣΤ
18) ΣΤ
19) ΣΤ
20) ΣΤ
21) ΣΤ
22) Ε
23) Γ
24) Β
25) ΣΤ
26) ΣΤ
27) Ε
28) ΣΤ
ΑΠΟ ΤΑ ΣΛ ΟΛΑ ΣΩΣΤΑ ΕΚΤΟΣ 31 32 33 35 36 38 40 41 42 44

ΣΤ. ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

1) Χαρακτηριστικά της βλάβης των νευρώνων
Α. Παρατηρείται συρρίκνωση του κυττάρου, πύκνωση του πυρήνα, εξαφάνιση του πυρηνίου, απώλεια της ουσίας Nissl και έντονη ηωσινοφιλία του κυτταροπλάσματος
Β. Η βλάβη του νευράξονα οδηγεί σε διόγκωση του κυττάρου το οποίο προσλαμβάνει στρογγυλό σχήμα
Γ. Στις οξείες βλάβες προκαλείται διάσπαση του αιματοεγκεφαλικού φραγμού
Δ. Στις οξείες βλάβες δεν προκαλείται εγκεφαλικό οίδημα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

2) Αστροκύτταρα
Α. Προέρχονται από το λεκιθικό ασκό του εμβρύου
Β. Ευθύνονται για τη διεργασία της γλοίωσης
Γ. Υφίστανται υπερτροφία και υπερπλασία σε καταστάσεις βλάβης
Δ. Οι ίνες Rosennthal ανευρίσκονται στις αποφυάδες των αστροκυττάρων στη χρόνια γλοίωση και σε μερικά γλοιώματα χαμηλού βαθμού κακοηθείας
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Β+Γ+Δ

3) Μικρογλοιακά κύτταρα
Α. Είναι κύτταρα με μακρά διάρκεια ζωής
Β. Λειτουργούν ως μόνιμα φαγοκύτταρα του ΚΝΣ
Γ. Σε λοιμώξεις αναπτύσσουν επιμηκυμένους πυρήνες.
Δ. Σε περιοχές ιστικής βλάβης σχηματίζονται οζίδια μικρογλοίας
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Β+ Γ

4) Επενδυματικά κύτταρα
Α. Επενδύουν τις κοιλίες του εγκεφάλου και τον κεντρικό σωλήνα του νωτιαίου μυελού
Β. Παράγουν μυελίνη
Γ. Δεν συμμετέχουν στην απορρόφηση και έκκριση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού.
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β

5) Μη αιμορραγικό έμφρακτο
Α. Στο διάστημα μεταξύ 2 και 10 ημερών, ο εγκέφαλος που έχει υποστεί βλάβη γίνεται ζελατινώδης και εύθρυπτος
Β. Μετά τις πρώτες 12 ώρες εμφανίζονται ισχαιμικές αλλοιώσεις στους νευρώνες.
Γ. Μετά τις πρώτες 12 ώρες εμφανίζονται κυτταροτοξικό και αγγειογενές οίδημα
Δ. Τα μακροφάγα που περιέχουν προϊόντα διάσπασης της μυελίνης ή των ερυθροκυττάρων μπορεί να παραμείνουν στην βλάβη επί μήνες ή χρόνια
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+ Δ

6) Οξεία εγκεφαλική αιμορραγία
Α. Το εξαγγειωμένο αίμα συμπιέζει τι γειτονικό παρέγχυμα
Β. Παρατηρείται κυστική κοιλότητα, που περιβάλλεται από φαιόχρωο δακτύλιο
Γ. Ο οιδηματώδης εγκεφαλικός ιστός περιέχει νευρώνες και νευρογλοία με τυπικές αλλοιώσεις ανοξικής βλάβης
Δ. Στη περιφέρεια της βλάβης παρατηρείται υπερπλασία των αντιδραστικών αστροκυττάρων
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Δ

7) Σακκοειδές ανεύρυσμα
Α. Αφορά έναν λεπτοτοιχωματικό σάκκο που προβάλλει από το τοίχωμα μιας αρτηρίας
Β. Ο σάκκος επενδύεται μόνο από παχυσμένο, υαλοειδοποιημένο έσω χιτώνα
Γ. Η ρήξη συνηθώς συμβαίνει στην κορυφή του σάκκου
Δ. Παρατηρείται εξαγγείωση του αίματος μόνο στον υπαραχνοειδή χώρο
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

Αρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες
Α. Μπορεί να εμφανιστούν σε αγγεία του υπαραχνοειδούς χώρου που εκτείνονται μέσα στο εγκεφαλικό παρέγχυμα
Β. Μπορεί να αναπτυχθούν αποκλειστικά μέσα στον εγκέφαλο
Γ. Εμφανίζονται ως διογκωμένα αιμοφόρα αγγεία που διαχωρίζονται από νευρογλοιακό ιστό, συχνά με στοιχεία προηγηθείσας αιμορραγίας
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

9) Σηραγγώδη αιμαγγείωματα
Α. Αποτελούνται από διατεταμένους αγγειακούς αυλούς, σε χαλαρή οργάνωση με λεπτά κολλαγονοποιημένα τοιχώματα, που μεταξύ τους παρεμβάλλεται νευρικός ιστός
Β. Εμφανίζονται συχνότερα στην παρεγκεφαλίδα, στη γέφυρα και στις υποφλοιώδεις περιοχές
Γ. Χαρακτηρίζονται από χαμηλή ροή, χωρίς αρτηριοφλεβική διαφυγή
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Β+Γ

10) Πρωτοπαθής αγγείτιδα του ΚΝΣ
Α. Προσβάλλει πολλά, μικρά έως μέσου μεγέθους παρεγχυματικά και υπαραχνοειδή αγγεία
Β. Χαρακτηρίζεται από οξεία φλεγμονή και καταστροφή του αγγειακού τοιχώματος
Γ. Οι ασθενείς εμφανίζουν κλινικές εκδηλώσεις διάχυτης εγκεφαλοπάθειας, συχνά με διαταραχές της γνωστικής λειτουργίας
Δ. Η αντιμετώπιση της νόσου γίνεται με ανοσοκατασταλτική θεραπεία
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ+Δ

11) Παρεγχυματικές βλάβες από τραυματισμό
Α. Οι μορφολογικές αλλοιώσεις της πρώιμης βλάβης στους νευρώνες εμφανίζονται περίπου μετά από ένα 24ώρο
Β. Στη φλεγμονώδη αντίδραση στους ιστούς που έχουν υποστεί βλάβη η εμφάνιση των ουδετερόφιλων προηγείται των μακροφάγων.
Γ. Οι παλαιές τραυματικής αιτιολογίας βλάβες εμφανίζουν γλοίωση και υπολειμματικά μακροφάγα που περιέχουν αιμοσιδηρίνη
Δ. Η κάκωση της λευκής ουσίας και η διάχυτη νευραξονική βλάβη γίνονται καλύτερα ορατές με χρώσεις αργύρου ή με ανοσοϊστοχημική χρώση για πρωτεΐνες των νευραξόνων
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

12) Υποσκληρίδιο αιμάτωμα
Α. Η ρήξη του δημιουργεί αιμορραγία μέσα στον υποσκληρίδιο χώρο
Β. Εκδηλώνεται συνήθως μέσα στις πρώτες 48 ώρες από τον τραυματισμό
Γ. Οργανώνεται με λύση του πήγματος , ανάπτυξη κοκκιώδους ιστού από την επιφάνεια της σκληρής μήννιγας μέσα στο αιμάτωμα και ίνωση
Δ. Δεν αιμορραγεί συνήθως εκ νέου
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

13) Μυελομηνιγγοκήλη
Α. Αποτελεί επέκταση των ιστών του ΚΝΣ μέσω ελλείμματος της σπονδυλικής στήλης, συνήθως στην οσφυοϊερή περιοχή
Β. Οι ασθενείς εμφανίζουν κινητικές και αισθητικές διαταραχές στα κάτω άκρα
Γ. Οι ασθενείς εμφανίζουν προβλήματα στον έλεγχο του παχέος εντέρου και της ουροδόχου κύστεως
Δ. Τα συμπτώματα συχνά επιδεινώνονται από λοιμώξεις που εκτείνονται από το λεπτό ή εξελκωμένο δέρμα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ.Α+Β+Γ
14) Διαμαρτίες οπισθίου βόθρου
Α. Έχουν ως αποτέλεσμα την παρεκτόπιση ή την απουσία τμημάτων της παρεγκεφαλίδας
Β. Στη διαμαρτία Arnold-Chiari συνήθως συνυπάρχει υδροκέφαλος και εγκεφαλοκήλη
Γ. Στη διαμαρτία Chiari τύπου Ι παρατηρείται απόφραξη της ροής του ΕΝΥ και συμπίεση του προμήκους μυελού
Δ. Ένα από τα χαρακτηριστικά της διαμαρτίας Dandy-Walker είναι η απουσία του σκώληκα της παρεγκεφαλίδας
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ+Δ

15) Οξεία μηνιγγίτιδα
Α. Παρατηρείται εξίδρωμα στις λεπτομήνιγγες στην επιφάνεια του εγκεφάλου
Β. Τα αγγεία των μηνίγγων είναι έντονα και διατεταμένα
Γ. Η πορεία του πύου μπορεί να εκτείνεται κατά μήκος των αιμοφόρων αγγείων
Δ. Χαρακτηριστική είναι η παρουσία ουδετερόφιλων γύρω από τα αιμοφόρα αγγεία των λεπτομηνίγγων στις περισσότερο σοβαρά προσβεβλημένες περιοχές
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

16) Εγκεφαλικά αποστήματα
Α. Προκαλούνται συχνότερα από βακτηριακές λοιμώξεις
Β. Στις προδιαθεσικές καταστάσεις περιλαμβάνονται η οξεία βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα, η συγγενής κυανωτική καρδιοπάθεια και οι χρόνιες πνευμονικές λοιμώξεις
Γ. Πρόκειται για καταστρεπτικές βλάβες με πηκτική νέκρωση
Δ. Η νέκρωση περιβάλλεται από δακτύλιο αγγειοβριθούς κοκκιώδους και ινώδους ιστού
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

17) Εγκεφαλίτιδα από αρμποϊούς
Α. Χαρακτηριστική είναι η παρουσία περιαγγειακής λεμφοκυτταρικής μηνιγγοεγκεφαλίτιδας
Β. Δεν παρατηρείται πολυεστιακή νέκρωση της φαιάς ουσίας
Γ. Παρατηρούνται νευρωνοφαγία και μικρογλοιακά οζίδια
Δ. Δεν παρατηρείται νεκρωτική αγγείτιδα σε σοβαρές περιπτώσεις
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ

18) Εγκεφαλίτιδα από HIV
Α. Πρόκειται για χρόνια φλεγμονώδη διεργασία με εκτεταμένη κατανομή μικρογλοιακών οζιδίων
Β. Ενίοτε παρατηρούνται εστίες ιστικής νέκρωσης και αντιδραστικής γλοίωσης
Γ. Σημαντικό συστατικό των μικρογλοιακών οζιδίων είναι τα πολυπύρηνα γιγαντοκύτταρα, που προέρχονται από μακροφάγα
Δ. Ο HIV ανευρίσκεται σε CD8+ T κύτταρα, πολυπύρηνα μακροφάγα και σε μικρογλοιακά κύτταρα.
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

19) Πολλαπλή σκλήρυνση
Α. Πρόκειται για αυτοάνοση απομυελινωτική διαταραχή, χαρακτηρίζεται από επεισόδια ενεργού νόσου.
Β. Οι γυναίκες προσβάλλονται δυο φορές πιο συχνά από ό,τι οι άνδρες
Γ. Παρατηρούνται μακροσκοπικές αλλοιώσεις που ονομάζονται πλάκες με μικροσκοπικά ασαφή όρια
Δ. Μικροσκοπικά οι ενεργείς πλάκες περιέχουν μακροφάγα, πληρούμενα με κατάλοιπα μυελίνης
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ
20) Λευκοδυστροφίες
Α. Είναι κληρονομικές απομυελινωτικές νόσοι, που προκαλούνται από ανώμαλη σύνθεση ή ανανέωση της μυελίνης
Β. Οι περισσότερες ιστοπαθολογικές αλλοιώσεις παρατηρούνται κυρίως στη λευκή ουσία
Γ. Ο εγκέφαλος καθίσταται ατροφικός, οι κοιλίες διευρύνονται, ενώ ανευρίσκονται δευτεροπαθείς αλλοιώσεις στη φαιά ουσία
Δ. Όλα τα ανωτέρω

21) Νόσος Alzheimer
A. Η μικροσκοπική διάγνωση της νόσου βασίζεται στην παρουσία πλακών και νευροϊνιδιακών κόμβων
Β. Οι νευριτικές πλάκες περιβάλλονται από μικρογλοιακά κύτταρα και αντιδραστικά κύτταρα.
Γ. Οι νευροϊνιδιακοί κόμβοι παραμένουν και μετά το θάνατο των νευρώνων και στη συνέχεια αποτελούν εξωκυττάριο παθολογικό εύρημα
Δ. Στη τελική φάση της νόσου ο ασθενής καθίσταται ανάπηρος, δεν μιλά και δεν κινείται.
Ε. Όλα τα ανωτέρω

22) Νόσος Parkinson
A. Σχετίζεται με άθροιση και συσσώρευση πρωτεΐνης, διαταραχές μιτοχονδρίων και απώλεια νευρώνων στη μέλαινα ουσία και σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου
Β. Τυπικό μακροσκοπικό νεκροτομικό εύρημα είναι η ωχρότητα της μέλαινας ουσίας και του υπομέλανος τόπου
Γ. Παρατηρείται απώλεια των κεχρωσμένων κατεχολαμινεργικών νευρώνων σε συνδυασμό με γλοίωση
Δ. Η θεραπεία με L-DOPA, επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

23) Ολιγοδενδρογλοίωμα
Α. Εντοπίζεται πιο συχνά στα εγκεφαλικά ημισφαίρια, κυρίως στον μετωπιαίο και στον κροταφικό λοβό.
Β. Αποτελείται από εκτεταμένες ομάδες ομοιόμορφων κυττάρων
Γ. Τα κύτταρα του όγκου περιβάλλονται κυτταροπλασματικά από διαυγή άλω
Δ. Χαρακτηριστική είναι η απουσία αποτιτανώσεων
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

24) Πιλοκυτταρικό αστροκύτωμα
Α. Εμφανίζεται κυρίως σε παιδιά και σε νεαρούς ενήλικες
Β. Αποτελείται από διπολικά κύτταρα με επιμήκεις , λεπτές «σαν τρίχες» προσεκβολές, που είναι GFAP- θετικές.
Γ. Χαρακτηριστική είναι η παρουσία μεταλλάξεων στα γονίδια IDH1 και IDH2
Δ. Συχνά παρατηρείται μιτωτική δραστηριότητα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β

25) Επενδυμώματα
Α. Στους ενήλικες η συνηθέστερη εντόπιση είναι ο νωτιαίος μυελός
Β. Τα νεοπλασματικά κύτταρα μπορεί να σχηματίζου ροζέτες ή πόρους
Γ. Πιο συχνά παρατηρούναι περιαγγειακές ψευδοροζέτες, στις οποίες τα νεοπλασματικά κύτταρα διατάσσονται γύρω από αγγεία
Δ. Τα επενδυμώματα που αναπτύσσονται στην τέταρτη κοιλία είναι όγκοι, που πολύ συχνά εμφανίζουν κυστική εκφύλιση
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ
26) Γαγγλιογλοιώματα
Α. Αποτελούνται από ανάμεικτα στοιχεία της νευρογλοίας
Β. Στην πλειοψηφία τους είναι ταχέως αναπτυσσόμενοι όγκοι
Γ. Εκδηλώνονται με επιληπτικές κρίσεις
Δ. Το 20%-50% των γαγγλιογλοιωμάτων εμφανίζουν σημειακές μεταλλάξεις στο γονίδιο B-RAF
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ+Δ

27) Μυελοβλάστωμα
Α. Αναπτύσσεται κυρίως σε παιδιά και αποκλειστικά στην παρεγκεφαλίδα
Β. Πρόκειται για εξαιρετικά κυτταροβριθές νεόπλασμα
Γ. Τα νεοπλασματικά κύτταρα είναι μικρά, με λίγο κυτταρόπλασμα, υπερχρωματικούς πυρήνες και άφθονες μιτώσεις
Δ. Πρόκειται για εξαιτερικά ακτινοανθεκτικό όγκο
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

28) Πρωτοπαθές λέμφωμα του ΚΝΣ
Α. Είναι επιθετική νόσος με σχετικά χαμηλή ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία, σε σύγκριση με τα περιφερικά λεμφώματα
Β. Ο όγκος προσβάλλει συνήθως τις εν τω βάθει δομές της φαιάς ουσίας , καθώς και τη λευκή ουσία και το φλοιό
Γ. Παρατηρείται συσσώρευση των κακοηθών κυττάρων γύρω από τα αιμοφόρα αγγεία και διήθηση του παρακείμενου εγκεφαλικού παρεγχύματος
Δ. Το πρωτοπαθές λέμφωμα του ΚΝΣ που σχετίζεται με τον ιό EBV εμφανίζει σπάνια εκτεταμένες περιοχές νέκρωσης
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

29) Μηνιγγιώματα
Α. Είναι κυρίως καλοήθεις όγκοι που προέρχονται από μηνιγγοθηλιακά κύτταρα της αραχνοειδούς μοίρας
Β. Συνήθως αναπτύσσονται σε ενήλικες και συχνά προσφύονται στη σκληρή μήνιγγα
Γ. Μπορεί να επεκταθούν στο υπερκείμενο οστό.
Δ. Στον μηνιγγοθηλιακό ιστολογικό τύπο χαρακτηριστική είναι εναπόθεση κολλαγόνου
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

30) Στο πρωτοπαθες λέμφωμα του ΚΝΣ η διάγνωση επιβεβαιώνεται ανοσοϊστοχημικά με δείκτες Β κυττάρων. Σωστό /Λάθος

31) Το αιμαγγειοβλάστωμα χαρακτηρίζεται από πολυάριθμα τριχοειδή ή λίγο μεγαλύτερα λεπτοτοιχωματικά αγγεία μεταξύ των οποίων παρεμβάλλονται κύτταρα του στρώματος με ηωσινόφιλο κυτταρόπλασμα. Σωστό/ Λάθος

32) Τα αιμορραγικά έμφρακτα εκδηλώνονται ως πολλαπλές, μερικές φορές συρρέουσες πετεχειώδεις αιμορραγίες. Σωστό/ Λάθος

33) Τα αναπλαστικά μηννιγγιώματα μοιάζουν μορφολογικά με τα υψηλού βαθμού κακοηθείας σαρκώματα ή καρκινώματα Σωστό / Λάθος

34) Στην σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια παρατηρούνται ενδοκυττάρια κενοτόπια σε νευρώνες και κύτταρα της γλοίας. Σωστό/Λάθος
35) Το γλουταμινικό οξύ μπορεί να δράσει σαν τοξική ουσία σε μεγάλες συγκεντρώσεις, και όχι σαν απλός νευρομεταβιβαστής και εμπλέκεται στην πρόκληση βλάβης των νευρώνων σε ισχαιμία. Σωστό/Λάθος

36) Τα δευτερογενή πολύμορφα γλοιοβλαστώματα αναπτύσσονται σε “έδαφος” γλοιωμάτων μικρότερου βαθμού κακοήθειας, παραδείγματος χάρι αστροκυττωμάτων χαμηλού βαθμού κακοήθειας. Σωστό/Λάθος

37) Σε καταστάσεις ισχαιμίας, η παθογένεια του εγκεφαλικού οιδήματος είναι μεικτή, αγγειογενές και κυτταροτοξικό. Σωστό/Λάθος

38) Η εγκεφαλική διάσειση μπορεί να θεωρηθεί σαν μία ελαφρά μορφή διάχυτου αξονικού τραυματισμού Σωστό/ Λάθος

39) Μικροαγγειακή υπερπλασία η οποία θυμίζει τη μορφολογία σπειράματος είναι διαγνωστική στη μορφολογική αναγνώριση πολύμορφων γλοιοβλαστωμάτων Σωστό/Λαθος

40) Επισκληρίδιο αιμάτωμα είναι δυνατόν να παρατηρηθεί και χωρίς κάταγμα Σωστό/ Λάθος

41) Στα σακκοειδή ή μοροειδή ανευρύσματα «λείπει» ο μέσος χιτώνας του αγγείου. Σωστό/ Λάθος

42) Στην εγκεφαλίτιδα από ιό του δυτικού Νείλου είναι δυνατόν να παρατηρηθούν νεκρώσεις στη γέφυρα και η προσβολή του νωτιαίου μυελού μπορεί να θυμίζει ιστολογικά πολιομυελίτιδα. Σωστό/Λάθος

43) Η βαρύτητα της νόσου Alzheimer εξαρτάται από το βαθμό και την έκταση δημιουργίας νευριτικών πλακών. Σωστό/ Λάθος

44) Στην υπαραχνοειδή αιμορραγία το αίμα συνήθως δεν “πήζει” διότι αραιώνεται με το εγκεφαλονωτιαίο υγρό Σωστό/Λάθος

45) Η νευρωνοφαγία είναι τυπικό εύρημα σε εγκεφαλίτιδες από arboviruses Σωστό/Λάθος

46) Μια υπαραχνοειδής αιμορραγία μπορεί να προκαλέσει υδροκέφαλο Σωστό / Λάθος

47) Στο διάχυτο αξονικό τραυματισμό, των νευρώνων, επηρεάζεται η δομή και λειτουργία του κυτταροσκελετού και οι τραυματισμένοι νευράξονες μπορούν να γίνουν ορατοί με ειδικές ανοσοϊστοχημικές χρώσεις Σωστό/ Λάθος

48) Το υποσκληρίδιο αιμάτωμα είναι δυνατόν να προκληθεί από ρήξη των γεφυρωδών φλεβών, αλλά μπορεί και να προκύψει σαν επέκταση υπαραχνοειδούς αιμορραγίας. Σωστό/Λάθος

49) Στην σκλήρυνση κατά πλάκας τα ολιγοδενδροκύτταρα καταστρέφονται ενώ οι νευράξονες αρχικά διατηρούνται και τα αστροκύτταρα πολλαπλασιάζονται. Σωστό/Λάθος

50) Το οξειδωτικό στρες είναι δυνατόν να συνεισφέρει στη πρόκληση αγγειογενούς και κυτταροτοξικού εγκεφαλικού οιδήματος Σωστό/ Λάθος

1 ΣΤ
2) ΣΤ
3) Ε
4) ΣΤ
5) Ε
6 Ε
7) ΣΤ
Δ
9) Ε
10) ΣΤ
11) Ε
12) ΣΤ
13) Ε
14) ΣΤ
15) ΣΤ
16) ΣΤ
17) ΣΤ
18) ΣΤ
19) ΣΤ
20) Δ
21) Ε
22) ΣΤ
23) ΣΤ
24) ΣΤ
25) ΣΤ
26) ΣΤ
27) ΣΤ
28) ΣΤ
29) ΣΤ
ΑΠΟ ΤΑ ΣΛ ΟΛΑ ΣΩΣΤΑ 31 42

Ζ. ΟΣΤΑ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΑ ΜΟΡΙΑ

1) Θεμέλια ουσία των οστών
Α. Συνίσταται από ένα οργανικό στοιχείο, γνωστό ως οστεοειδές και ένα ανόργανο στοιχείο.
Β. Η σκληρότητα του οστού οφείλεται στο ανόργανο συστατικό του υδροξυαπατίτη
Γ. Συντίθεται ως άωρο ή ως πεταλιώδες οστό
Δ. Οι οστεοκλάστες συμβάλλουν στην σύνθεση , στη μεταφορά, στη συναρμολόγηση και στη ρύθμιση της εφαλάτωσης της θεμέλιας ουσίας
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

2) Αχονδροπλασία
Α. Αποτελεί την πιο συχνή σκελετική δυσπλασία και μείζων αιτία νανισμού
Β. Το 90% περίπου των περιπτώσεων οφείλονται σε νέες μεταλλάξεις που σχεδόν όλες συμβαίνουν σε αλληλόμορφα του πατέρα
Γ. Οι μεταλλάξεις αφορούν τον υποδοχέα 3 του αυξητικού παράγοντα των ινοβλαστών ( FGFR3)
Δ. Οι σκελετικές ανωμαλίες συσχετίζονται πάντα με μεταβολές στη μακροβιότητα, στη νοημοσύνη ή στην αναπαραγωγική κατάσταση
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

3) Ατελής οστεογένεση
Α. Προσβάλλει οστά και άλλους ιστούς πλούσιους σε κολλαγόνο τύπου Ι
Β. Είναι η πιο συχνή κληρονομική διαταραχή του συνδετικού ιστού
Γ. Η βασική της διαταραχή είναι η μεγάλη μείωση του οστίτη ιστού
Δ. Χωρίζεται σε πολλούς κλινικούς υπότυπους , που ποικίλλουν ευρέως ως προς τη βαρύτητα της νόσου
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Β+ Γ

4) Οστεοπόρωση
Α. Το κύριο χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι η ελάττωση της ποσότητας του φυσιολογικού, ιστολογικώς οστού.
Β. Στη μετεμμηνοπαυσιακή οστεοπόρωση η αύξηση της δραστηριότητας των οστεοκλαστών επηρεάζει κυρίως οστά ή τμήματα οστών με μεγάλη επιφάνεια
Γ.Η μειωμένη σωματική δραστηριότητα, που σχετίζεται με την φυσιολογική γήρανση συμβάλλει στη γεροντική οστεοπόρωση
Δ. Η ενεργός οστεοπόρωση δεν προκαλεί αύξηση των κυτοκινών (IL-1, IL-6 και TNF-a)
Ε Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

5) Νόσος Paget των οστών
Α. Χαρακτηρίζεται από αυξημένη ποσότητα αποδιοργανωμένου και σαθρού δομικώς οστού.
Β. Οι μεταλλάξεις αυξάνουν τη δραστηριότητα του NF-κB, που με τη σειρά του αυξάνει τη δραστηριότητα των οστεοκλαστών
Γ. Η αρχική στεολυτική φάση χαρακτηρίζεται από την παρουσία μεγάλου αριθμού οστεοκλαστών και βοθρίων απορρόφησης
Δ. Ο κεντρικός σκελετός ή το ανώτερο τμήμα του μηριαίου οστού προσβάλλονται έως και στο 80% των περιπτώσεων
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ+Δ


6) Οστεονέκρωση
Α. Τα μυελικά έμφρακτα, ανεξαρτήτως αιτιολογίας, έχουν γεωγραφική κατανομή και προσβάλλουν το δοκιδώδες οστό και τον μυελό
Β. Στα υποχόνδρια έμφρακτα ο υπερκείμενος αρθρικός χόνδρος παραμένει βιώσιμος γιατί το αρθρικό υγρό μπορεί να παρέχει θρεπτική υποστήριξη
Γ. Στα υποχόνδρια έμφρακτα το νεκρωμένο οστό αναγνωρίζεται μικροσκοπικά από τα άδεια βοθρία , που περιβάλλονται από νεκρωτικά λιποκύτταρα, και τα οποία συνήθως ρήγνυνται.
Δ. Τα υποχόνδρια έμφρακτα , κατά κανόνα εκδηλώνονται με άλγος που με την πάροδο του χρόνου γίνεται συνεχές.
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Β+Δ

7) Οστεομυελίτιδα
Α. Μπορεί να είναι μια επιπλοκή οποιασδήποτε συστηματικής λοίμωξης, αλλά συνήθως εκδηλώνεται ως μια πρωτογενής μεμονωμένη εστία νόσου.
Β. Στην οξεία φάση της νόσου και μέσα στα πρώτες 48 ώρες ακολουθεί νέκρωση των οστεοκυττάρων και του μυελού των οστών
Γ. Στα παιδιά συχνά παρατηρούνται υποπεριοστικά αποστηματία
Δ. Στα νεογνά και στα παιδιά η νόσος προσβάλλει την επίφυση
Ε. Όλα τα ανωτέρω
ΣΤ. Α+Β+Γ

Οστεοειδές οστέωμα
Α. Είναι μικρότερο από 2 εκατοστά σε διάμετρο και εμφανίζεται συχνότερα σε νεαρούς άνδρες
Β. Στο 50% των περιπτώσεων αναπτύσσεται στον φλοιό του μηριαίου οστού και της κνήμης
Γ. Είναι καλά περιγεγραμμένο νεόπλασμα που αποτελείται από μικροδοκιδώδεις , διαπλεκόμενες δεσμίδες άωρου ιστού
Δ. Προκαλεί τον σχηματισμό μεγάλης ποσότητας αντιδραστικού ιστού που περιβάλλει τον όγκο.
E. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Β+Γ+Δ

9) Οστεοσάρκωμα
Α. Είναι κακοήθης όγκος που παράγει οστεοειδές ή εφαλατωμένο οστό
Β. Εμφανίζει μια διφασική ηλικιακή κατανομή
Γ. Τα γονίδια MDM2 και CDK4 υπερεκφράζονται σε πολλά χαμηλής κακόηθειας οστεοσαρκώματα
Δ. Πολύ συχνά διεισδύει στην επιφυσιακή πλάκα ή εισέρχεται στον αρθρικό χώρο
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

10) Οστεοσάρκωμα
Α. Οι ασθενείς με γαμετικές μεταλλάξεις στο γονίδιο RB έχουν χίλιες φορές μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης οστεοσαρκώματος
Β. Η πιο συχνή θέση στους εφήβους είναι οι περιοχές της επίφυσης του κάτω τριτημορίου του μηραίου οστού και του άνω τριτημορίου της κνήμης
Γ. Ο όγκος συχνά καταστρέφει τον περιβάλλοντα φλοιό και δημιουργεί μάζες μαλακών μορίων .
Δ. Τα νεοπλασματικά κύτταρα εμφανίζουν πλειομορφία και συνήθως έχουν μεγάλους, υπερχρωματικούς πυρήνες
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Β+Γ+Δ



11) Οστεοσάρκωμα
Α. Εκδηλώνεται ως επώδυνη, προοδευτικά διογκούμενη μάζα
Β. Το νεοπλασματικό οστό συνήθως έχει μια λεπτή σαν δαντέλα διαμόρφωση,
Γ. Το νεοπλασματικό οστό ενδέχεται να σχηματίζει εναποθέσεις με τη μορφή συμπαγών εκεταμένων αθροίσεων ή πρωτογενών δοκίδων
Δ. Η νέκρωση δεν αποτελεί συχνό εύρημα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

12) Οστεοχόνδρωμα
Α. Είναι γνωστό κλινικά, ως εξόστωση
Β. Είναι βραδέως αναπτυσσόμενη μάζα.
Γ. Είναι άμισχο και ποικίλλει σε μέγεθος από 1- 20 εκατοστά
Δ. Ο υαλοειδής χόνδρος μοιάζει με αποδιοργανωμένη αυξητική πλάκα, που υφίσταται ενδοχόνδρια οστεοποίηση
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

13) Οστεοχόνδρωμα
Α. Σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί τυχαίο εύρημα
Β. Οι άνδρες προσβάλλονται τρεις φορές πιο συχνά απ’ ότι οι γυναίκες
Γ. Η καλύπτρα αποτελείται από καλοήθη υαλοειδή χόνδρο
Δ. Η κακοήθης εξαλλαγή είναι σπάνια σε περιπτώσεις συνδρόμου πολλαπλών κληρονομικών εξοστώσεων
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

14) Εγχόνδρωμα
Α. Κατά κανόνα είναι μονήρη και εντοπίζονται στην περιοχή της μετάφυσης των σωληνωδών οστών της άκρας χειρός και του άκρου ποδός
Β. Είναι κυανόφαιος, ημιδιαφανής όζος, με διάμετρο συνήθως μικρότερη από 3 εκατοστά
Γ. Το περιφερικό τμήμα ασβεστοποιείται και υφίσταται ισχαιμική νέκρωση
Δ. Το εγχόνδρωμα των μακρών οστών είναι ασυμπτωματικό και ανακαλύπτεται τυχαία
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

15) Χονδροσάρκωμα
Α. Αναπτύσσεται συνήθως στον σκελετό του κορμού, κυρίως στην πύελο, στον ώμο και στις πλευρές
Β. Εκδηλώνεται ως επώδυνη, προοδευτικά αυξανόμενη μάζα
Γ. Κατά κανόνα εμφανίζει αποτιτανώσεις κατά τόπους, ενώ η κεντρική νέκρωση μπορεί να δημιουργήσει κυστικούς χώρους.
Δ. Ο χόνδρος διηθεί τη μυελική κοιλότητα και παγιδεύει φυσιολογικές οστικές δοκίδες
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ+Δ

16) Σάρκωμα Ewing
Α. Εμφανίζεται συνήθως στις διαφύσεις των μακρών οστών
Β. Το 20% έχει εξωσκελετική εντόπιση
Γ. Αποτελείται από ευρείες συμπαγείς ομάδες ομοιόμορφων, μικρών στρογγυλών κυττάρων, που είναι ελαφρώς μεγαλύτερα από τα λεμφοκυττάρα και μπορεί να εμφανίζονται ως διαυγή
Δ. Τα νεοπλασματικά κύτταρα παράγουν οστό ή χόνδρο
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ
17) Σάρκωμα Ewing
Α. Είναι ένας από τους όγκους εκ μικρών στρογγυλών κυττάρων της παιδικής ηλικίας
Β. Αναπτύσσεται εντός της μυελικής κοιλότητας και διηθεί συνήθως, τον φλοιό , το περιόστεο και τα μαλακά μόρια
Γ. Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση του περιόστεου και εναπόθεση οστού με τρόπο που θυμίζει φλοιό κρεμμυδιού
Δ. Η παρουσία ροζετών Hommer-Wright είναι ένδειξη διαφοροποίησης προς νευροεκτόδερμα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β

18) Γιγαντοκυτταρικός όγκος οστών
Α. Είναι ένας τοπικά επιθετικός όγκος και προσβάλλει σχεδόν αποκλειστικά ενηλίκους
Β. Ο όγκος στερείται οστού η χόνδρου, αποτελούμενος από πολυάριθμα οστεοκλαστικού τύπου γιγαντοκύτταρα σε υπόστρωμα μονοπύρηνων κυττάρων του στρώματος
Γ. Η τυπική εντόπιση του όγκου πλησίον των αρθρώσεων προκαλεί συμπτώματα που μοιάζουν με αρθρίτιδα
Δ. Σπάνια υφίσταται κυστική εκφύλιση
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

19) Μη οστεοποιό ίνωμα
Α. Αναπτύσσεται έκκεντρα στη μετάφυση του κάτω τριτημορίου του μηριαίου οστού ή του εγγύς τμήματος της κνήμης
Β. Η παρουσία εναποθέσεων αιμοσιδηρίνης είναι σύνηθες εύρημα
Γ. Περιέχει ινοβλάστες και μακροφάγα
Δ. Στις περισσότερες περιπτώσεις μετατρέπεται σε φυσιολογικό οστούν
Ε. ‘Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

20) Οστεοαρθρίτιδα
Α. Χαρακτηρίζεται από εκφύλιση του αρθρικού χόνδρου με αποτέλεσμα δομική και λειτουργική ανεπάρκεια των αρθρώσεων
Β. Στα πρώιμα στάδια της νόσου τα χονδροκύτταρα πολλαπλασιάζονται σχηματίζοντας συναθροίσεις
Γ. Στα όρια της αρθρικής επιφάνειας αναπτύσσονται οστικές αποφύσεις, τα οποία καλύπτονται από ινώδη και υαλοειδή χόνδρο, που οστεοποιείται προοδευτικά
Δ. Η απώλεια χονδροκυττάρων και η σοβαρού βαθμού αποδόμηση της θεμέλιας ουσίας σηματοδοτούν το τελικό στάδιο της νόσου
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ+Δ

21) Ινώδης δυσπλασία
Α. Πρόκειται για καλοήθη όγκο
Β. Χαρατηρίζεται από καλώς περιγεγγραμένες ενδομυελικές , ποικίλου μεγέθους αλλοιώσεις
Γ. Η κυστική εκφύλιση , η αιμορραγία και τα αφρώδη μακροφάγα αποτελούν σπάνια ευρήματα
Δ. Προκαλείται από μεταλλάξεις απόκτησης της γονιδιακής λειτουργίας, που συμβαίνουν κατά την περίοδο ανάπτυξης.
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ




22) Οστεοαρθρίτιδα
Α. Στα πρώιμα στάδια της νόσου η περιεκτικότητα της θεμέλιας ουσίας αυξάνει σε ύδωρ και ελαττώνεται η συγκέντρωση των πρωτεϊνογλυκανών
Β. Ο επιπολασμός της νόσου μετά την ηλικία των 50 ετών αυξάνει εκθετικά
Γ. Ο αρθρικός υμένας συνήθως εμφανίζει ηπίου βαθμού συμφόρηση και ίνωση και μπορεί να περιέχει διάσπαρτα κύτταρα χρόνιας φλεγμονής
Δ. Ο παράγοντας TGF-β, που επάγει την τις μεταλοπρωτεϊνάσες της θεμέλιας ουσίας δεν εμπλέκεται στην οστεοαρθρίτιδα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

23) Καλώς διαφοροποιημένο λιποσάρκωμα
Α. Περιέχει λιποκύτταρα και διάσπαρτα άτυπα ατρακτοειδή κύτταρα
Β. Φέρει επαύξηση της περιοχής 12q13-q15 που περιλαμβάνει το γονίδιο MDM2.
Γ. Αναπτύσσεται βραδέως και έχει την τάση τοπικής υποτροπής, εάν δεν εξαιρεθεί πλήρως
Δ. Αναπτύσσεται σε εν τω βάθει μαλακά μόρια και στον οπισθοπεριτοναϊκό χώρο
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ

24) Εν τω βάθει ινωματώσεις
Α. Περιέχουν μεταλλάξεις στα γονίδια CTNNB1 ή στο APC, που οδηγούν σε αυξημένη σηματοδότηση Wnt.
B. H ιστολογική εικόνα μοιάζει με αυτή της ουλής
Γ. Η πλήρης εξαίρεση είναι δύσκολη λόγω της διηθητικής φύσης της νόσου
Δ. Υποτροπιάζουν συχνά και μεθίστανται
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

25) Εμβρυϊκό ραβδομυοσάρκωμα
Α. Εμφανίζεται ως μια φαιά, μαλακής συστάσεως διηθητική μάζα
Β. Τα κύτταρα του όγκου μοιάζουν με των σκελετικών μυών σε διάφορα στάδια διαφοροποίησης
Γ. Τα κύτταρα του όγκου σχηματίζουν μεγάλες, συμπαγείς ομάδες από αρχέγονα στρογγυλά και ατρακτόμορφα κύτταρα
Δ. Είναι επιθετικό νεόπλασμα
Ε. Όλα τα ανωτέρω

26) Κυψελιδικό ραβδομυοσάρκωμα
Α. Παρατηρείται ένα δίκτυο από ινώδη διαφραγμάτια που χωρίζει τα κύτταρα σε αθροίσεις ή συσσωρεύσεις, δημιουργώντας μια αδρή εικόνα κυψελίδων του πνεύμονα
Β. Τα κύτταρα του όγκου είναι ομοιόμορφα στρογγυλά με λίγο κυτταρόπλασμα και ελάχιστη συνοχή
Γ. Συχνά περιέχει συντήξεις του γονιδίου FOXO1 είτε με γονίδιο PAX3, είτε με γονίδιο PAX7.
Δ. Παρατηρείται κυρίως στους ενήλικες
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

27) Λειομυοσαρκώματα
Α. Αποτελούν το 10-20% των σαρκωμάτων των μαλακών μορίων
Β. Εμφανίζονται ως συμπαγείς, ανώδυνες μάζες
Γ. Αποτελούνται από ηωσινόφιλα ατρακτοειδή κύτταρα, με υπερχρωματικούς πυρήνες σχήματος πούρου, διατεταγμένα σε αλληλοπλεκόμενες δεσμίδες
Δ. Δεν εμφανίζουν περιοχές νέκρωσης
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ
28) Συνοβιακά σαρκώματα
Α. Μπορεί να αναπτυχθούν σε περιοχές που στερούνται αρθρικών υμένων
Β. Τα μορφολογικά τους χαρακτηριστικά είναι συμβατά με την εκ των αρθρικών υμένων προέλευση
Γ. Τα περισσότερα φέρουν την χαρακτηριστική διαμετάθεση t(x;18) (p11;q11)
Δ. Συνήθεις θέσεις μετάστασης είναι οι πνεύμονες
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ+Δ

29) Συνοβακιά σαρκώματα
Α. Αποτελούν το 10% περίπου του συνόλου των σαρκωμάτων των μαλακών μορίων
Β. Μπορεί να είναι μονοφασικά ή διφασικά
Γ. Τα διφασικά συνοβιακά σαρκώματα εκτός από τα ατρακτοειδή κύτταρα, περιέχουν και αδενικές δομές
Δ. Τα περισσότερα εμφανίζονται κατά τη τρίτη με πέμπτη δεκαετία της ζωής
Ε. Όλα τα ανωτέρω

30) Αδιαφοροποίητο πλειόμορφο σάρκωμα
Α. Πρόκειται για λευκόφαιη σαρκώδη μάζα με μέγιστη διάμετρο έως και 10-20 εκατοστά ανάλογα με το ανατομικό διαμέρισμα ανάπτυξης
Β. Αποτελείται από μεγάλες συμπαγείς ομάδες αναπλαστικών, ατρακτόμορφων έως πολυγωνικών κυττάρων
Γ. Αντιμετωπίζονται χειρουργικά σε συνδυασμό με επικουρική χημειοθεραπεία ή/και ακτινοθεραπεία
Δ. Παρατηρούνται ελάχιστες εστίες νέκρωσης
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

31) Στην ινώδη δυσπλασία, τα κύτταρα του «στρώματος» παρουσιάζουν μεγάλη ατυπία. Σωστό/Λάθος

32) Το χονδροσάρκωμα μπορεί να μοιάζει πολύ με χόνδρωμα και να γίνει λάθος διάγνωση όταν υπάρχει λίγο ή κακά επιλεγμένο βιοπτικό υλικό. Σωστό/Λάθος

33) Η θεραπεία σε χονδροσάρκωμα εξαρτάται και από το grade του νεοπλάσματος. Σωστό/Λάθος

34) Η παρουσία γιγαντοκυττάρων αρκεί για την διάγνωση του γιγαντοκυτταρικού όγκου. Σωστό/Λάθος

35) Η διάγνωση οστεοσαρκώματος βασίζεται στην ανίχνευση «κακοήθων» οστεοβλαστών που παράγουν οστεοειδές, εφαλατωμένο ή μη. Σωστό/ Λάθος

36) Οστεοσάρκωμα χαμηλού βαθμού κακοήθειας μπορεί να θεωρηθεί ως αντιδραστικό/αναγεννητικό οστούν, από τον παθολογοανατόμο. Σωστό/Λάθος

37) Τα περισσότερα λάθη στην διάγνωση πρωτοπαθών οστικών νεοπλασμάτων οφείλονται στην έλλειψη συνεργασίας ορθοπεδικών-ακτινολόγων-παθολογοανατόμων. Σωστό/ Λάθος

38) Ένα οστεοσάρκωμα μπορεί να εμφανισθεί σαν «κάταγμα» και να διαγνωσθεί λανθασμένα σαν «κάταγμα». Σωστό/ Λάθος

39) Το τηλεαγγειεκτατικό οστεοσάρκωμα μπορεί να διαγνωσθεί λανθασμένα σαν κύστη με αιμορραγικό περιεχόμενο. Σωστό/Λάθος

40) Η διάγνωση του σαρκώματος Ewing εξαρτάται από την εφαρμογή μοριακών μεθόδων, (in situ υβριδισμός, PCR). Σωστό/Λάθος

41) Τα λιπώματα σπανίως έχουν μεγάλο μέγεθος , είναι ενδομυϊκά και πτωχά περιγεγραμμένα. Σωστό/Λάθος

42) Τα σαρκώματα συνήθως είναι ευπλοϊδικοί όγκοι με μια μονήρη ή με περιορισμένο αριθμό χρωμοσωμικών μεταβολών, που συμβαίνουν κατά τα πρώιμα στάδια της ογκογένεσης , οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως διαγνωστικοί δείκτες. Σωστό/Λάθος

43) Στα μυξοειδή λιποσαρκώματα το υβριδικό γονίδιο που προκύπτει διακόπτει τη διαφοροποίηση των λιποκυττάρων Σωστό/ Λάθος

44) Στο καλόηθες ινωδες ιστιοκύττωμα τα κύτταρα εμφανίζουν στροβιλώδες πρότυπο ανάπτυξης μέσα σε χαλαρό κολλαγονώδες στρώμα Σωστό/Λάθος

45) Στο σβάννωμα τα νεοπλασματικά κυτταρα διατάσσονται σε κυτταροβριθείς και λιγότερο κυτταροβριθείς (μυξοειδείς) περιοχές Σωστό/Λάθος

46) Το σβάννωμα εκφράζει θετική ανοσοϊστοχημική χρώση για HHV-8 Σωστό/Λάθος

47) Στα πλεξοειδή νευρινώματα συμμετάσχουν και κύτταρα του περινευρίου. Σωστό/ Λάθος

48) Η πιθανότητα νευρινωμάτωσης είναι μεγαλύτερη όταν τα νευρινώματα είναι πλεξοειδή Σωστό/ Λάθος

49) Στη διάχυτη μορφή του πλεξοειδούς νευρινώματος παρατηρείται ελεφαντίαση Σωστό/Λάθος

50) Στα σαρκώματα η ανοσοϊστοχημεία μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα, αν δεν συνδυαστεί με την μελέτη της μορφολογίας Σωστό/ Λάθος


1) ΣΤ
2) ΣΤ
3) Ε
4) ΣΤ
5) Ε
6) Ε
7) ΣΤ
Ε
9) ΣΤ
10) Ε
11) ΣΤ
12) ΣΤ
13) ΣΤ
14) ΣΤ
15) Ε
16) ΣΤ
17) Ε
18) ΣΤ
19) Ε
20) Ε
21) ΣΤ
22) ΣΤ
23) Ε
24) ΣΤ
25) Ε
26) ΣΤ
27) ΣΤ
28) ΣΤ
29) Ε
30) ΣΤ
ΑΠΟ ΤΑ ΣΛ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΑ ΕΚΤΟΣ 31 34 41 46