ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΑΘΑΝ Ι ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΕΣ 2023

ΠΑΡΤ 1

A. ΝΕΟΠΛΑΣΙΑ - ΝΕΚΡΩΣΕΙΣ

1) Νεοπλασία:
Α. Ο όρος σημαίνει «νέα ανάπτυξη»
Β. Τα κύτταρα έχουν εξαλλαγεί σε νεοπλασματικά
Γ. Η αυτονομία των νεοπλασμάτων είναι πάντα πλήρης
Δ. Όλα τα νεοπλάσματα εξαρτώνται από τον ξενιστή για τη θρέψη και την αιμάτωσή τους
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

2) Νεόπλασμα:
Α. Στην κοινή ιατρική ορολογία αναφέρεται συχνά ως όγκος
Β. Καλοήθη νεοπλάσματα χαρακτηρίζονται εκείνα, που τα χαρακτηριστικά τους θεωρούνται σχετικά αθώα
Γ. Κακοήθη νεοπλάσματα χαρακτηρίζονται εκείνα, που μπορούν να διηθήσουν και να καταστρέψουν παρακείμενες δομές, να δώσουν μεταστάσεις και να προκαλέσουν τον θάνατο.
Δ. Οι καλοήθεις και οι κακοήθεις όγκοι (νεοπλάσματα) αποτελούνται από παρέγχυμα και στρώμα
Ε. Όλα τα ανωτέρω

3) Ένα νεόπλασμα χαρακτηρίζεται πάντα από:
Α. Ελεγχόμενη και αναστρέψιμη νεοπλασματική αύξηση
Β. Αγγειακή και περινευρική διήθηση
Γ. Υψηλό μεταστατικό δυναμικό
Δ. Μη θανατηφόρες βλάβες στο DNA που οδηγούν σε ανεξέλεγκτο κυτταρικό πολλαπλασιασμό.

4) Τα νεοπλασματικά κύτταρα:
Α. Είναι μορφολογικά όμοια με τα φυσιολογικά κύτταρα
Β. Φέρουν ελάχιστες μιτώσεις
Γ. Παρουσιάζουν πυρηνική πλειομορφία και υπερχρωμασία
Δ. Έχουν περισσότερο κυτταρόπλασμα σε σχέση με τα φυσιολογικά

5) Στους αναπλαστικούς όγκους τα νεοπλασματικά κύτταρα εμφανίζουν συνήθως τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
Α. Πλειομορφία
Β. Πυρηνικές ανωμαλίες
Γ. Άτυπες μιτώσεις
Δ. Διατήρηση της πολικότητας
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ


6) Οι καλοήθεις όγκοι:
Α. Τείνουν να αναπτύσσονται με βραδύ ρυθμό
Β. Είναι καλά περιγεγραμμένοι και κατά κανόνα έχουν κάψα
Γ. Παραμένουν εντοπισμένοι στη θέση ανάπτυξης τους.
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ




7) Μεταστατικό δυναμικό:
Α. Τα γλοιώματα δίνουν συχνά μεταστάσεις
Β. Τα καλοήθη νεοπλάσματα δεν μεθίστανται
Γ. Τα καλώς διαφοροποιημένα νεοπλάσματα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα διασποράς
Δ. Προσδιορίζεται αδρά βάσει της ιστολογικής ταξινόμησης του εκάστοτε νεοπλάσματος
Ε. Τα Β και Δ.

Μετάσταση:
Α. Όλοι οι καρκίνοι έχουν την ίδια ικανότητα μετάστασης
Β. >50% των ασθενών φέρει κρυφές μεταστάσεις τη στιγμή της διάγνωσης
Γ. Τα σαρκώματα παρουσιάζουν αιματογενή διασπορά
Δ. Ο λεμφαδένας φρουρός είναι ο πρώτος επιχώριος λεμφαδένας που δέχεται τη λεμφική ροή ενός μεταστατικού όγκου

9) Επιδημιολογικά χαρακτηριστικά του καρκίνου:
Α. Οι περισσότεροι καρκίνοι εκδηλώνονται σε ηλικία μικρότερη των 50 ετών
Β. Η χρόνια ελκώδης κολίτιδα αποτελεί επίκτητη προνεοπλασματική διαταραχή
Γ. Τα χημικά καρκινογόνα προκαλούν μορφολογικές αλλαγές στα κύτταρα
Δ. Το λέμφωμα Burkitt προκαλείται από τον ιό HPV

10) Παρανεοπλασματικά σύνδρομα:
Α. Εμφανίζονται στο 10-15% των ασθενών με καρκίνο.
Β. Μπορεί να αντιπροσωπεύουν την πρωιμότερη κλινική εκδήλωση ενός υποκλινικού νεοπλάσματος
Γ. Μπορεί να αποτελούν σημαντικά κλινικά προβλήματα σε ασθενείς με καρκίνο και δεν είναι θανατηφόρα
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

11) Ιστολογική διαβάθμιση ενός όγκου:
Α. Βασίζεται στον βαθμό διαφοροποίησης των κυττάρων
Β. Σε ορισμένα νεοπλάσματα βασίζεται και στον αριθμό των μιτώσεων και σε ορισμένα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά.
Γ. Οι όγκοι χαμηλής διαφοροποίησης έχουν επιθετικότερη συμπεριφορά
Δ. Όλα τα ανωτέρω

12) Η σταδιοποίηση των συμπαγών όγκων:
Α. Βασίζεται στο μέγεθος του πρωτοπαθούς όγκου
Β. Βασίζεται στη διασπορά σε τοπικούς και επιχώριους λεμφαδένες και στις απομακρυσμένες μεταστάσεις.
Γ. Έχει μεγαλύτερη κλινική σημασία από ό,τι ιστολογική διαβάθμιση
Δ . Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

13) Οι μοριακές αναλύσεις στον καρκίνο χρησιμοποιούνται:
Α. Για τη διάγνωση και πρόγνωση του
Β. Την ανίχνευση υπολειμματικής νόσου
Γ. Στην διάγνωση των ασθενών με κληρονομική προδιάθεση για καρκίνο.
Δ. Όλα τα ανωτέρω


14) Δυσπλασία:
Α. Υποστρέφει πάντοτε
Β. Παρουσία μιτώσεων σε μη φυσιολογικές θέσεις
Γ. Κυτταρική πολυμορφία
Δ. Αυξημένη πυρηνοκυτταροπλασματική αναλογία
Ε. Β+Γ+Δ
Στ. Όλα τα ανωτέρω

15) Δυσπλασία πλακώδους επιθηλίου του τραχήλου της μήτρας:
Α. Η διήθηση της βασικής μεμβράνης από τα δυσπλαστικά κύτταρα συνιστά καρκίνωμα in situ
Β. Χαρακτηρίζεται πάντοτε από την παρουσία κοιλοκυττάρων
Γ. Στην υψηλόβαθμη ενδοεπιθηλιακή αλλοίωση τα δυσπλαστικά κύτταρα προσομοιάζουν με τα κύτταρα της βασικής στιβάδας
Δ. Δεν αναγνωρίζεται κυτταρολογικά
Ε. Όλα τα ανωτέρω

16) Κυτταρολογική εξέταση:
Α. Αποτελεί ελάχιστα επεμβατική μέθοδο
Β. Εξετάζει τις αλλοιώσεις στη μορφολογία των κυττάρων
Γ. Απουσιάζει η δομή του ιστού
Δ. Χρησιμοποιεί διαφορετικές τεχνικές επεξεργασίας σε σχέση με την Παθολογική Ανατομική
Ε. Όλα τα ανωτέρω

17) Ρυθμός ανάπτυξης:
Α. Συσχετίζεται με τον τύπο του νεοπλάσματος
Β. Είναι υψηλότερος σε χαμηλού βαθμού διαφοροποίησης όγκους
Δ. Δεν επιδέχεται ορμονικές επιδράσεις
Ε. Α+Β
Στ. Όλα τα ανωτέρω

18) Λεμφαδένας φρουρός:
Α. Αποτελεί δείκτη τοπικής διήθησης
Β. Δέχεται λεμφική ροή από έναν μεταστατικό όγκο
Γ. Η βιοψία του καθορίζει την έκταση της διασποράς
Δ. Καθορίζει την έκταση του λεμφαδενικού καθαρισμού
Ε. Γ+Δ

19) Μορφολογικές αλλοιώσεις αναστρέψιμης κυτταρικής βλάβης:
Α. Ωχρός ιστός λόγω συμπίεσης των τριχοειδών αγγείων
Β. Μπορεί να παρατηρηθεί μικροσκοπικά κενοτοπιώδης εκφύλιση στα κύτταρα του νεφρικού επιθηλίου
Γ. Στα ηπατοκύτταρα μπορεί να έχουμε ηπατική στεάτωση
Δ. Διογκωμένο κυτταρόπλασμα με ασαφή όρια
Ε. Όλα τα ανωτέρω

20) Νέκρωση:
Α. Οφείλεται στη δράση ενζύμων αποδόμησης
Β. Αφορά σε μορφολογικές μεταβολές των κυττάρων που υπόκεινται σε αναστρέψιμες κυτταρικές βλάβες
Γ. Χαρακτηρίζεται από πύκνωση πυρήνα και καρυόλυση
Δ. Έντονα ηωσινόφιλο κυτταρόπλασμα
Ε. Α+Γ+Δ
21) Πηκτική νέκρωση:
Α. Διατηρείται για αρκετές ημέρες η αρχιτεκτονική του ιστού
Β. Μετουσιώνονται οι δομικές πρωτεΐνες
Γ. Χάνεται το πυρήνιο
Δ. Δεν παρατηρούνται βλάβες στην κυτταρική μεμβράνη
Ε. Α+Β+Γ

22) Ρευστοποιός νέκρωση:
Α. Τα ένζυμα των λευκοκυττάρων αποδομούν πλήρως τον ιστό
Β. Εμφανίζεται στον εγκέφαλο ως αποτέλεσμα υποξίας
Γ. Στο κέντρο του αποστήματος εντοπίζονται πολυμορφοπύρηνα
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Τίποτε από τα ανωτέρω

23) Τυροειδής νέκρωση:
Α. Η αρχιτεκτονική του ιστού διατηρείται
Β. Συνοδεύει φυματιώδη λοίμωξη
Γ. Μακροσκοπικά έχει όψη μαλακού τυριού
Δ. Δεν περιβάλλεται από κοκκιωματώδη φλεγμονή
Ε. Β+Γ

24) Λιπονέκρωση:
Α. Απύρηνα λιποκύτταρα με άμορφο, κοκκιώδες συγκριμματικό υλικό
Β. Σε περιοχές με εστιακή καταστροφή λιπώδους ιστού
Γ. Μη διακριτή μακροσκοπικά
Δ. Α+Β
Ε. Όλα τα παραπάνω

25) Απόπτωση:
Α. Αποτελεί συντονισμένο πρόγραμμα κυτταρικής αυτοκτονίας
Β. Ελέγχεται από εξειδικευμένα γονίδια
Γ. Επιδέχεται στόχευση των αντίστοιχων μοριακών οδών
Δ. Δε συνοδεύεται από φλεγμονώδη αντίδραση
Ε. Όλα τα παραπάνω

26) Τα κακοήθη νεοπλάσματα των επιθηλιακών κυττάρων ονομάζονται καρκινώματα ανεξαρτήτως ιστού προέλευσης. Σωστό/ Λάθος

27) Τα κακοήθη νεοπλάσματα διασπείρονται πάντα αιματογενώς. Σωστό/Λάθος

28) Η λεμφογενής διασπορά εμφανίζεται συχνότερα στα σαρκώματα. Σωστό/Λάθος

29) Η υπερπλασία αποτελεί ελεγχόμενη, μη αναστρέψιμη αλλαγή προσαρμογής στο κυτταρικό stress. Σωστό/Λάθος

30) Το αναπνευστικό επιθήλιο των καπνιστών μπορεί να υποστεί μετάπλαση. Σωστό/Λάθος

31) Το καρκίνωμα in situ αποτελεί ήπια δυσπλασία. Σωστό/Λάθος

32) Η υπερπλασία δεν συνυπάρχει με την υπερτροφία των κυττάρων. Σωστό/Λάθος
33) Στο in situ καρκίνωμα οι μιτώσεις περιορίζονται στη βασική στιβάδα. Σωστό/Λάθος

34) Στο τεστ Παπανικολάου εξετάζεται η παρουσία δυσπλαστικών αλλοιώσεων στα επιφανειακά κύτταρα του επιθηλίου. Σωστό/Λάθος

35) Το παρέγχυμα καθορίζει τον τύπο και τη βιολογική συμπεριφορά του νεοπλάσματος. Σωστό/Λάθος

36) Στα καλοήθη νεοπλάσματα ανιχνεύονται νεοπλασματικά έμβολα σε λεμφαγγεία. Σωστό/Λάθος

37) Η περινευρική διήθηση σχετίζεται με κακή πρόγνωση και μειωμένη επιβίωση. Σωστό/Λάθος

38) Στα καρκινώματα του πνεύμονα που αναπτύσσονται στους βρόγχους οι πρώτες μεταστάσεις γίνονται στους πυλαίους λεμφαδένες. Σωστό/Λάθος

39) Οι όγκοι κατά την κλινική τους εκδήλωση είναι γενετικά ετερογενείς. Σωστό/Λάθος

40) Η αθηροσκλήρυνση μπορεί να οδηγήσει σε κυτταρική βλάβη. Σωστό/Λάθος

41) Η νέκρωση λαμβάνει χώρα και κατά την εμβρυογένεση. Σωστό/Λάθος

42) Η ηπατική στεάτωση μπορεί να είναι αποτέλεσμα αλκοολισμού. Σωστό/Λάθος

43) Στην πηκτική νέκρωση του μυοκαρδίου παρατηρούνται πυρηνικά φαντάσματα. Σωστό/Λάθος

44) Η ξηρή γάγγραινα αποτελεί τύπο πηκτικής νέκρωσης. Σωστό/Λάθος

45) Η ρευστοποιός νέκρωση δεν συνοδεύεται από φλεγμονή. Σωστό/Λάθος

46) Στην τυροειδή νέκρωση εντοπίζονται επιθηλιοειδή και γιγαντοκύτταρα. Σωστό/Λάθος

47) Η σαπωνοποίηση του λίπους δεν είναι ορατή μακροσκοπικά. Σωστό/Λάθος

48) Η ινωδοειδής νέκρωση διακρίνεται μακροσκοπικά. Σωστό/Λάθος

49) Κατά την απόπτωση η κυτταρική μεμβράνη καθίσταται αναγνωρίσιμη προς φαγοκυττάρωση από τα μακροφάγα. Σωστό/Λάθος

50) Ινωδοειδής νέκρωση μπορεί να παρατηρηθεί στην οζώδη πολυαρτηρίτιδα. Σωστό/Λάθος


Β. ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ Ι

1) Η αχαλασία οισοφάγου χαρακτηρίζεται από :
Α. Ατελή χάλαση του κάτω οισοφαγικού σφιγκτήρα
Β. Αυξημένο τόνο ηρεμίας του κάτω οισοφαγικού σφιγκτήρα
Γ. Απουσία περισταλτικών κινήσεων του οισοφάγου
Δ. Α+Β
Ε. Όλα τα ανωτέρω


2) Κιρσοί οισοφάγου
Α. Εμφανίζονται στο 50% των κιρρωτικών ασθενών, συνήθως σε συνδυασμό με αλκοολική ηπατοπάθεια.
Β. Ο υπερκείμενος βλεννογόνος μπορεί να είναι φυσιολογικός ή εξελκωμένος και νεκρωτικός, σε περίπτωση ρήξης
Γ. Είναι συχνά ασυμπτωματικοί
Δ. Η ρήξη τους δεν οδηγεί σε θάνατο Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

3) Οισοφαγίτιδα από χημικούς παράγοντες
Α. Γενικά προκαλεί μόνο αυτοπεριοριζόμενο άλγος
Β. Στις σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να προκληθεί αιμορραγία , στένωση ή διάτρηση
Γ. Οι μορφολογικές αλλοιώσεις αποτελούνται από εξέλκωση και χρόνια φλεγμονή
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

4) Λοιμώδης οισοφαγίτιδα
Α. Δεν εμφανίζεται ποτέ σε υγιή άτομα
Β. Η λοίμωξη από βακτηρίδια ή μύκητες μπορεί να είναι πρωτοπαθής, ή επιπλοκή προυπάρχοντος έλκους
Γ. Οι ερπητοϊοί προκαλούν συνήθως βαθιά έλκη
Δ. Χαρακτηριστικό εύρημα αποτελούν τα πυρηνικά και κυτταροπλασματικά έγκλειστα του CMV εντός του ενδοθηλίου των τριχοειδών και των κυττάρων του στρώματος
Ε. Α+Β+Δ
Στ. Β+Γ+Δ


5) Οισοφαγίτιδα από παλινδρόμηση
Α. Είναι γνωστή, κλινικά, ως νόσος της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης.
Β. Η αναγωγή γαστρικών υγρών αποτελεί την βασική αιτία της βλάβης του βλεννογόνου
Γ. Στις σοβαρές περιπτώσεις παρατηρείται άθροιση ηωσινοφίλων εντός του πλακώδους επιθηλίου
Δ. Η απουσία ουδετεροφίλων από το πλακώδες επιθήλιο είναι χαρακτηριστικό εύρημα της σοβαρότητας της νόσου
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

6) Ηωσινοφιλική οισοφαγίτιδα
Α. Αποτελεί χρόνια, ανοσολογικής αιτιολογίας διαταραχή
Β. Το κύριο ιστολογικό εύρημα είναι η διήθηση του επιθηλίου από ηωσινόφιλα, ιδίως επιφανειακά και σε θέσεις μακριά από την γαστροοισοφαγική συμβολή
Γ. Το μοναδικό σύμπτωμα που εμφανίζουν οι περισσότεροι ασθενείς είναι η μέτρια περιφερική ηωσινοφιλία
Δ. Η θεραπεία δεν περιλαμβάνει διαιτητικούς περιορισμούς
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β

7) Οισοφάγος Barrett
Α. Αποτελεί επιπλοκή της χρόνιας νόσου της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης
Β. Χαρακτηρίζεται από εντερική μετάπλαση του πλακώδους επιθηλίου του οισοφαγικού βλεννογόνου
Γ. Οι μοριακές αναλύσεις προτείνουν ότι το επιθήλιο στον οισοφάγο Barrett, ίσως μοιάζουν γενετικά περισσότερο με το αδενοκαρκίνωμα του οισοφάγου
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Αδενοκαρκίνωμα οισοφάγου
Α. Ο κίνδυνος ανάπτυξης του, είναι μεγαλύτερος σε ασθενείς με διαπιστωμένη δυσπλασία και σε καπνιστές,
Β. Δεν υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης σε παχύσαρκους και σε άτομα με προηγούμενη ακτινοθεραπεία.
Γ. Χαρακτηριστικά στοιχεία αποτελούν η παραγωγή βλέννης και οι αδενικοί σχηματισμοί
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

9) Οι κιρσοί του οισοφάγου:
Α. Δεν είναι ορατοί δια γυμνού οφθαλμού.
Β. Δημιουργούνται από την διάταση υποβλεννογονίων αρτηριολίων και φλεβιδίων.
Γ. Σχετίζονται με το σύνδρομο Mallory-Weiss.
Δ. Είναι δυνατόν να προκληθούν και από άλλες παθολογικές καταστάσεις, ανεξάρτητες από την ηπατική κίρρωση
Ε. Εμφανίζονται μόνον στην αλκοολική κίρρωση.

10) Κιρσοί του οισοφάγου:
Α. Συχνά σχετίζονται με ρήξη του οισοφάγου
Β. Προκαλούνται από την αύξηση της υδροστατικής πίεσης σε αρτηρίες
Γ. Μπορούν να παρατηρηθούν σε ασθενείς, οι οποίοι δεν έχουν κίρρωση, αλλά θρόμβωση της πυλαίας φλέβας
Δ. Προκαλούν συμπτώματα τα οποία σχετίζονται με οισοφαγίτιδα
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή

11) Οισοφάγος Barret:
Α. Η διάγνωσή του δεν προϋποθέτει ιστοπαθολογική εξέταση.
Β. Στις περισσότερες βιοψίες από οισοφάγο Barret παρατηρούνται δυσπλαστικές αλλοιώσεις.
Γ. Μια δυσπλασία υψηλού βαθμού αντιστοιχεί με ενδοεπιθηλιακό καρκίνωμα.
Δ. Τα καλυκοειδή κύτταρα διαφέρουν από αυτά που παρατηρούνται στο παχύ έντερο.
Ε. Στον παρακείμενο οισοφάγο οι ιστολογικές αλλοιώσεις οισοφαγίτιδος είναι σπάνιες

12) Στην αχαλασία του οισοφάγου παρατηρείται:
Α. Πάχυνση του έσω μυϊκού χιτώνος
Β. Φλεγμονή στο πλέγμα του Auerbach
Γ. Ίνωση και εξαφάνιση των γαγγλιακών κυττάρων
Δ. Ίνωση του υποβλεννογόνου και έλλειψη των υποβλεννογόνιων αδένων
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Τίποτα από τα ανωτέρω

13) Στη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση παρατηρούνται:
Α. Επιμήκυνση των θηλών του χορίου
Β. Αύξηση των βασικών κυττάρων
Γ. Αύξηση ενδοεπιθηλιακών ηωσινόφιλων κυττάρων
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Τίποτα από τα ανωτέρω





14) Καρκίνωμα εκ πλακώδους επιθηλίου οισοφάγου
Α. Η λοίμωξη από HPV έχει ενοχοποιηθεί για το συγκεκριμένο καρκίνωμα σε περιοχές υψηλού κινδύνου.
Β. Οι πρώιμες βλάβες είναι μικρές λευκόφαιες παχύνσεις του βλεννογόνου υπό μορφή πλακών
Γ. Ξεκινά ως in situ βλάβη υπό μορφή δυσπλασίας πλακώδους επιθηλίου
Δ. Εμφανίζεται συχνότερα σε ενήλικες γυναίκες
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

15) Καρκίνωμα εκ πλακώδους επιθηλίου οισοφάγου
Α. Τα μισά καρκινώματα εκ πλακώδους επιθηλίου του οισοφάγου αναπτύσσονται στο μέσο τριτημόριο του οργάνου
Β. Πρόκειται για όγκο που χαρακτηρίζεται μόνο από ελκωτικό στοιχείο , με την πάροδο των ετών.
Γ. Τα καρκινώματα εκ πλακώδους επιθηλίου του οισοφάγου που αναπτύσσονται στο μέσο τριτημόριο του οργάνου, δίνουν μεταστάσεις μόνο στους τραχειοβρογχικούς λεμφαδένες
Δ. Τίποτα από τα ανωτέρω

16) Οξεία γαστρίτιδα
Α. Το επιφανειακό επιθήλιο κατά κανόνα εμφανίζει υπερπλασία των βλεννωδών κυττάρων των βοθρίων
Β. Η χρόνια χρήση ασπιρίνης ή μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων αποτελούν ένα από τα αίτια της νόσου
Γ. Η ταυτόχρονη παρουσία διάβρωσης και αιμορραγίας είναι χαρακτηριστικά της οξείας διαβρωτικής, αιμορραγικής γαστρίτιδας
Δ. Όλα τα ανωτέρω

17) Νόσος του γαστρικού βλεννογόνου που σχετίζεται με stress
A. Έλκη από stress, εμφανίζονται σε βαρέως πάσχοντες ασθενείς με καταπληξία, σήψη ή σοβαρό τραύμα
B. Τα οξέα έλκη είναι στρογγυλά και μικρότερα από 1 εκ. σε διάμετρο
Γ. Τα οξέα έλκη εντοπίζονται οπουδήποτε στον στόμαχο και συνήθως είναι πολλαπλά
Δ. Χαρακτηριστικό εύρημα των οξέων ελκών είναι η ίνωση και η πάχυνση των αιμοφόρων αγγείων
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

18) Χρόνια γαστρίτιδα
Α. Το συχνότερο αίτιο της νόσου είναι η λοίμωξη από H. Pylori
Β. Η φλεγμονώδης αντίδραση περιλαμβάνει ποικίλο αριθμό ουδετεροφίλων και υποεπιθηλιακά πλασματοκύτταρα
Γ. Εντοπίζεται στο σώμα του στομάχου
Δ. Α+Β
Ε . Όλα τα ανωτέρω

19) Αυτοάνοση γαστρίτιδα
Α. Χαρακτηρίζεται από διάχυτη βλάβη του βλεννογόνου του θόλου και του σώματος του στομάχου που παράγει οξύ
Β. Η φλεγμονώδης αντίδραση συνήθως εντοπίζεται σε βαθύτερες θέσεις και γύρω από τους γαστρικούς αδένες
Γ. Η απώλεια των τοιχωματικών και των κύριων κυττάρων μπορεί να είναι εκτεταμένη και δεν αναπτύσσεται εντερική μετάπλαση
Ε. Α+Β
Στ. Όλα τα ανωτέρω

20) Πεπτικά έλκη
Α. Είναι τέσσερις φορές πιο συχνά στο εγγύς τμήμα του δωδεκαδακτύλου απ’ότι στον στόμαχο
Β. Σε περισσότερους από το 80% των ασθενών είναι μονήρη
Γ. Ο πυθμένας του έλκους αποτελείται από αγγειοβριθή κοκκιώδη ιστό
Δ. Όλα τα ανωτέρω

21) Χρόνια Γαστρίτις:
Α. Για την ιστοπαθολογική διάγνωσή της απαιτείται η παρουσία λεμφοζιδίων στον φλεγμαίνοντα γαστρικό βλεννογόνο.
Β. Η ιστοπαθολογική της διάγνωση αποκλείεται όταν κύτταρα οξείας φλεγμονής όπως τα πολυμορφοπύρηνα διεισδύουν μέσα στο γαστρικό επιθήλιο.
Γ. Η ιστοπαθολογική της διάγνωση προϋποθέτει την παρουσία εντερικής μετάπλασης.
Δ. Η παρουσία της αυξάνει τις πιθανότητες δημιουργίας γαστρικού αδενοκαρκινώματος και μειώνει τις πιθανότητες ανάπτυξης πεπτικού έλκους.
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή.

22) Πεπτικό έλκος:
Α. Προκαλεί την ανάπτυξη αδενοκαρκινώματος.
Β. Μπορεί να σχετίζεται με ενδοκρινικούς όγκος παγκρέατος.
Γ. Στον περιβάλλοντα βλεννογόνο υπάρχει συχνά δυσπλασία
Δ. Στην βιοψία το έλκος αναγνωρίζεται από την παρουσία κοκκιώδους ιστού.
Ε. Β + Δ.

23) Πλαστική λινίτις:
Α. Η βιοψία στομάχου πάντα αναδεικνύει τη παρουσία καρκίνου λόγω εκτεταμένης διήθησης τοιχώματος.
Β. Τυπικά το αδενοκαρκίνωμα είναι εντερικού τύπου.
Γ. Η απεικονιστική μελέτη του στομάχου μπορεί να είναι πιο χρήσιμη από την γαστροσκόπηση
Δ. Είναι μια μορφή γαστρικού λεμφώματος.
Ε. Σχηματίζονται λίμνες εξωκυττάριας βλέννης.

24) Αδενοκαρκίνωματα στομάχου
Α. Είναι τα πιο συχνά κακοήθη νεοπλάσματα του στομάχου
Β. Είναι γενετικά ετερογενή αλλά ορισμένες μοριακές μεταβολές είναι κοινές
Γ. Ένα 10% περίπου των αδενοκαρκινωμάτων σχετίζεται με λοίμωξη από EBV
Δ. Ταξινομούνται ανάλογα με τη θέση εντόπισης , τη μακροσκοπική και ιστολογική μορφολογία τους
Ε. Όλα τα ανωτέρω

25) Καρκίνωμα διαχύτου τύπου στομάχου
Α. Εμφανίζει διηθητικό τρόπο ανάπτυξης
Β. Συνιστάται από κύτταρα δίκην σφραγιστήρος δακτυλίου
Γ. Συχνά προκαλεί δεσμοπλαστική αντίδραση
Δ. Όλα τα ανωτέρω

26) Οι κιρσοί του οισοφάγου ανιχνεύονται με αγγειογραφία και συχνότερα με τη μέθοδο της ενδοσκόπησης Σωστό/Λάθος

27) Οι σχεδόν γραμμικές ρήξεις του συνδρόμου Mallory -Weiss είναι επιμήκεις και συνήθως διέρχονται την γαστροοισοφαγική συμβολή Σωστό/Λάθος

28) Ο ιός CMV προκαλεί περισσότερο αβαθή έλκη Σωστό/Λάθος
29) Στον οισοφάγο Barrett o κίνδυνος ανάπτυξης αδενοκαρκινώματος είναι 100 φορές μεγαλύτερος από ότι στον γενικό πληθυσμό. Σωστό/Λάθος

30) Στο αδενοκαρκίνωμα του οισοφάγου σπανίως παρατηρούνται αλλοιώσεις οισοφάγου Barrett δίπλα στον όγκο. Σωστό/Λάθος

31) Στα επακόλουθα της γαστρίτιδας σχετιζόμενης με H. Pylori δεν συμπεριλαμβάνεται η ανάπτυξη λεμφώματος από Β-κύτταρα . Σωστό/Λάθος

32) Η εντερική μετάπλαση αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη δυσπλασίας και αδενοκαρκινώματος του στομάχου Σωστό/Λάθος

33) Στην αυτοάνοση γαστρίτιδα υπάρχουν αντισώματα ενάντια στα τοιχωματικά κύτταρα και τον ενδογενή παράγοντα Σωστό/Λάθος

34) Το βάθος διήθησης και η έκταση των λεμφαδενικών μεταστάσεων αποτελούν σημαντικούς προγνωστικούς παράγοντες για τον καρκίνο του στομάχου Σωστό/Λάθος

35) Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση δεν προκαλείται από αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης Σωστό/Λάθος

36) Ο γαστρεντερικός στρωματικός όγκος (GIST) ανιχνεύεται ανοσοϊστοχημικά με την έκφραση του c-KIT. Σωστό/Λάθος

37) Τα αδενώματα του στομάχου αναπτύσσονται σε έδαφος χρόνιας γαστρίτιδας και έχουν στενή σχέση με εντερική μετάπλαση και γαστρική ατροφία. Σωστό/Λάθος

38) Οι στρωματικοί όγκοι του γαστρεντερικού είναι οι πιο σπάνιοι όγκοι μεσεγχυματικής αρχής της κοιλιακής κοιλότητας. Σωστό/Λάθος

39) Η πενταετής επιβίωση για το πρώιμο γαστρικό καρκίνωμα, μετά από χειρουργική εκτομή, μπορεί να υπερβεί το 90%, ακόμη κι αν υπάρχουν λεμφαδενικές μεταστάσεις Σωστό/ Λάθος

40) Οι ασθενείς με όγκους στομάχου στους οποίους παρατηρείται η υπερέκφραση του υποδοχέα Her-2 του επιδερμιδικού αυξητικού παράγοντα ωφελούνται από παράγοντες που ανάστελλουν την Her-2 σηματοδότηση Σωστό/Λάθος


ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΙI

1) Κοιλιοκάκη
Α. Οφείλεται στην ευαισθησία προς τη γλουτένη των δημητριακών
Β. Η αλλοίωση είναι εντονότερη στο δωδεκαδάκτυλο και την εγγύς νήστιδα
Γ. Διαγιγνώσκεται με την ανεύρεση ατροφίας των λαχνών και υπερπλασία των κρυπτών
Δ. Κλινικά καταλήγει σε δυσαπορρόφηση
Ε. Όλα τα ανωτέρω




2) Κοιλιοκάκη
Α. Οφείλεται στο ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού.
Β. Η επιπέδωση των λαχνών είναι αποτέλεσμα ατροφίας των κρυπτών.
Γ. Η διήθηση του χορίου από Β λεμφοκύτταρα είναι διαγνωστικά σημαντικότερη από την ενδοεπιθηλιακή διήθηση Τ λεμφοκυττάρων.
Δ. Τα εντεροκύτταρα στις λάχνες δεν παρουσιάζουν σημαντική εκφύλιση.
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή

3) Τροπική στεατόρροια
Α. Οι ιστολογικές αλλοιώσεις είναι ταυτόσημες με τις παρατηρούμενες στην κοιλιοκάκη
Β. Η αιτία της νόσου παραμένει άγνωστη
Γ. Η μικροκυτταρική αναιμία αποτελεί ένα από τα συμπτώματα της νόσου
Δ. Όλα ανωτέρω
Στ. Α+Β

4) Νόσος Whipple
A. O υπεύθυνος μικροοργανισμός είναι ο Tropheryma Whippelii
Β. Παρατηρείται διήθηση του χορίου του λεπτού εντέρου από πολυάριθμα μακροφάγα. 
Γ. Τα άφθονα μακροφάγα στο χόριο ΛΕ, πληρούνται με βακίλλους , PAS(+), ραβδοειδούς σχηματισμούς
Δ. Όλα τα ανωτέρω

5) Νόσος Crohn
Α. Η επιφανειακή εξέλκωση είναι πολύ πιο εκτεταμένη από ότι στην ελκώδη κολίτιδα.
Β. Μπορεί να δημιουργήσει συρίγγια και να επικοινωνεί ο αυλός του εντέρου με άλλα τμήματα του εντέρου, ή με την ουροδόχο κύστη
Γ. Δεν μπορεί να εμφανισθεί σαν γαστρίτιδα
Δ. Διακρίνεται εύκολα από την ελκώδη κολίτιδα
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή

6) Ελκώδης κολίτιδα
Α. Προσβάλλει συχνότερα το ανιόν από το σιγμοειδές.
Β. Δεν εμφανίζει πυώδη εξιδρώματα και βάσει αυτού διακρίνεται από τις λοιμώδεις κολίτιδες.
Γ. Χαρακτηρίζεται ιστοπαθολογικά από την παρουσία κρυπτίτιδος η οποία πρακτικά δεν απαντάται σε κολίτιδες άλλης κατηγορίας.
Δ. Μπορεί να προκαλέσει μεγάλη διάταση του εντέρου από την οποία ο ασθενής κινδυνεύει να πεθάνει.
Ε. Δεν απαντάται σε παιδιά

7) Ελκώδης κολίτιδα
Α. Κυτταρομεσολαβείται από Th2 λεμφοκύτταρα
Β. Στην οξεία φάση της νόσου οι κρύπτες καταστρέφονται
Γ. Τα έλκη που παρατηρούνται είναι συρρέοντα, ακανόνιστο σχήμα, ποικίλλουν στον προσανατολισμό
Δ. Η νόσος προσβάλλει τον βλεννογόνο της πρωκτικής μεταβατικής ζώνης ή των πρωκτικό σωλήνα
Ε. Α+Β+Γ
Στ. Όλα τα ανωτέρω

Διατοιχωματικό έμφραγμα του εντέρου
Α. Αποτελεί την πιο συνηθισμένη συνέπεια της οξείας ισχαιμίας
Β. Το έμφρακτο εκτείνεται, διαμέσου του μυϊκού χιτώνα στον ορογόνο
Γ. Το τοίχωμα του εντέρου γίνεται εύθραυστο και μπορεί να υποστεί εύκολα διάτρηση
Δ. Όλα τα ανωτέρω
9) Νεκρωτική εντεροκολίτιδα
Α. Πρόκειται για ασυνήθη κατάσταση, που οφείλεται στον συνδυασμό ισχαιμίας και λοίμωξης
Β. Ενοχοποιείται για το 1-3% των εισαγωγών νεογέννητων στις ΜΕΝ
Γ. Οι μακροσκοπικές και μικροσκοπικές αλλοιώσεις στους ενήλικες είναι τυπικές αεριογόνου γάγγραινας .
Δ Παρατηρείται πηκτική νέκρωση και ενδοτοιχωματική παρουσία φυσαλίδων
Ε. Όλα τα ανωτέρω

10) Εκκολπώματα
Α. Εμφανίζονται συχνότερα στο παχύ έντερο και ιδιαίτερα στο σιγμοειδές
Β. Στο προσβεβλημένο τμήμα του παχέος εντέρου οι βλεννογόνιες πτυχές δεν αποφράσσουν τον αυλό
Γ. Δεν προκαλούν ποτέ αιμορραγία
Δ. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή

11) Ψευδομεμβρανώδης κολίτιδα
Α. Πρόκειται για μορφή οξείας κολίτιδας
Β. Προκαλείται από την χρήση ευρέως φάσματος αντιβιοτικών
Γ. Χαρακτηριστική είναι η απουσία επιφανειακής βλεννογονικής νέκρωσης
Δ. Χαρακτηρίζεται από τον σχηματισμό φλεγμονωδών ψευδομεμβρανών στο έντερο
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

12) Αδενώματα παχέος εντέρου
Α. Προέρχονται από το εκκριτικό επιθήλιο
Β. Η συχνότητά τους αυξάνει με την ηλικία
Γ. Μπορεί να είναι σωληνολαχνωτά
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

13) Σωληνώδη αδενώματα
Α. Τα περισσότερα είναι άμισχα
Β. Συνήθως έχουν σχέση με ιδιοπαθή φλεγμονώδη νόσο
Γ. Χαρακτηρίζονται από την παρουσία ώριμου ινοαγγειακού ιστού
Δ. Α+Γ
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή

14) Κατά την πλήρη ανάπτυξη της νόσου Crohn:
Α. Παρατηρείται σαφώς οριοθετημένη διατοιχωματική προσβολή του εντέρου
Β. Δημιουργούνται συρίγγια και σχισμές Γ. Εμφανίζονται μη τυροειδοποιημένα κοκκιώματα
Δ. Παχύ εντερικό τοίχωμα με σύσταση σαν λάστιχο λόγω οιδήματος, φλεγμονής, ίνωσης και υπερτροφίας του μυϊκού χιτώνος
Ε. Α+Δ
Στ. Όλα τα ανωτέρω

15) Τα καρκινώματα του στομάχου:
Α. Σχετίζονται αιτιολογικά με χρόνια γαστρίτιδα
Β. Είναι κυρίως καρκινώματα τα οποία σχηματίζουν μεγάλες αθροίσεις εξωκυτ- κυττάριας βλεννης
Γ. Δεν εμφανίζονται σε νεαρούς ασθενείς
Δ. Αναπτύσσονται πάντα από περιοχές με εντερική μετάπλαση
Ε. Όλα τα ανωτέρω

16) Το διάχυτου τύπου καρκίνωμα στομάχου:
Α. Αποτελείται από διάσπαρτα γαστρικού τύπου βλεννώδη κύτταρα “δίκην σφραγιστήρος δακτυλιδίου”
B. Σχηματίζει μικρές ομάδες αδενίων
Γ. Παρουσιάζει συχνά μεταλλάξεις στο γονίδιο της Ε-καδχερίνης
Δ. Σχετίζεται με το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (H.Pylori)
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+ Γ

17) Σωληνώδη αδενώματα
Α. Είναι γενικώς μικρά, συνήθως μικρότερα από 10 mm
Β. Οι κρύπτες τους επενδύονται από βλεννοπαραγωγό επιθήλιο
Γ. Το βλεννοπαραγωγό επιθήλιο εμφανίζει πάντα υψηλού βαθμού δυσπλασία
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

18) Υπερπλαστικοί πολύποδες
Α. Παρατηρούνται συχνότερα σε άτομα προχωρημένης ηλικίας
Β. Εμφανίζουν μεγάλη τάση για κακοήθη εξαλλαγή
Γ. Είναι άμισχοι με επιμηκυσμένες κρύπτες
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

19) Αδενοκαρκίνωμα παχέος εντέρου
Α. Το 50% των καρκινωμάτων εντοπίζονται στο ορθό.
Β. Στο ορθό η πλειοψηφία των καρκινωμάτων είναι ελκωτικού τύπου και εκδηλώνονται συνήθως με αιμορραγία από το ορθό.
Γ. Πρόκειται για αδενοκαρκινώματα που εμφανίζουν διαφόρου βαθμού παραγωγή βλέννης
Δ. Πρόκειται για αδενοκαρκινώματα που εμφανίζουν διαφόρου βαθμού διαφοροποίηση
Ε. Όλα τα ανωτέρω

20) Νευροενδοκρινικοί όγκοι ορθού
Α. Οι πλέον συχνοί νευροενδοκρινικοί όγκοι του ορθού είναι συνήθως μικροί
Β. Οι πλέον συχνοί νευροενδοκρινικοί όγκοι του ορθού έχουν δώσει ήδη μεταστάσεις κατά το χρόνο της διάγνωσης
Γ. Ιστολογικά έχουν εικόνα τυπικού καρκινοειδούς
Δ. Εμφανίζουν πάντα κακοήθη συμπεριφορά
Ε. Α+Β+Γ
Στ. Α+Γ+Δ

21) Νευροενδοκρινικοί όγκοι σκωληκοειδούς απόφυσης
Α. Είναι γενικά μικροί κατά τη διάμετρό τους
Β. Βρίσκονται στην κορυφή του οργάνου ή πλησίον αυτής
Γ. Οι μεγαλύτεροι σε διάμετρο όγκοι δεν δίνουν μεταστάσεις
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β+Γ

22) Τα κοκκιώματα της νόσου Crohn είναι όμοια με αυτά της φυματίωσης Σωστό/Λάθος

23) Τα αφθώδη έλκη στη νόσο Crohn είναι αφοριζόμενα , αβαθή έλκη με αιμορραγική παρυφή. Σωστό/Λάθος
24) Η εικόνα «δίκην λιθόστρωτου» αποτελεί χαρακτηριστικό μακροσκοπικό εύρημα της ελκώδους κολίτιδας. Σωστό/Λάθος

25) Στις χρόνιες επιπλοκές της ελκώδους κολίτιδας δεν συμπεριλαμβάνεται η αναιμία. Σωστό/Λάθος

26) Στην ελκώδη κολίτιδα παρατηρούνται κρυπτικά αποστημάτια . Σωστό/Λάθος

27) Γυναίκες με σύνδρομο Lynch εμφανίζουν αυξημένο κίνδυνο ενδομητρικού και ωοθηκικού καρκινώματος. Σωστό/Λάθος

28) Η πυώδης εκκολπωματίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε περικολικό απόστημα και συρίγγιο προς την ουροδόχο κύστη, τον κόλπο ή το λεπτό έντερο. Σωστό/Λάθος

29) Οι υπερπλαστικοί πολύποδες είναι άμισχοι με επιμηκυσμένες κρύπτες. Σωστό/Λάθος

30) Η συστηματική αμυλοείδωση είναι συχνή επιπλοκή της νόσου Crohn. Σωστό/Λάθος

31) Η οικογενής αδενωματώδης πολυποδίαση προκαλείται από σημειακές μεταλλάξεις στο ογκοκατασταλτικό γονίδιο APC. Σωστό/Λάθος

32) Τα ογκογονίδια τα οποία τροποποιούνται περισσότερο στο καρκίνωμα παχέος εντέρου και του ορθού είναι το KRAS και το C-MYC. Σωστό/Λάθος

33) Μεγάλου μεγέθους αδενώματα μπορεί να εκκρίνουν άφθονη βλέννη πλούσια σε ηλεκτρολύτες, προκαλώντας υποκαλιαιμία και οξεία νεφρική ανεπάρκεια. Σωστό/Λάθος

34) Οι περισσότεροι νευροενδοκρινικοί όγκοι του δωδεκαδακτύλου είναι γαστρινώματα και είναι συνυφασμένοι με το σύνδρομο Zollinger-Ellison. Σωστό/Λάθος

35) Στην οξεία σκωληκοειδίτιδα δεν παρατηρείται πολυμορφοπυρηνική αντίδραση με εξίδρωση κυττάρων και ινικής μέσα στον αυλό του οργάνου. Σωστό /Λάθος

36) Η βλεννοκήλη στην σκωληκοειδή απόφυση μπορεί σπανίως να ραγεί και να διασπείρει βλεννοπαραγωγά επιθηλιακά κύτταρα στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Σωστό/Λάθος

37) Η νόσος Crohn προσβάλλει μόνο το παχύ έντερο και το ορθό και χαρακτηρίζεται κυρίως από βλεννογονική φλεγμονή και εξέλκωση. Σωστό /Λάθος

38) Η σταδιοποίηση κατά Dukes στο αδενοκαρκίνωμα του παχέος εντέρου βασίζεται στην τοπική επέκταση της νόσου και στην παρουσία ή μη μεταστάσεων. Σωστό/Λάθος

39) Η αγγειοδυσπλασία εμφανίζεται στο πρωκτό και στο δεξί κόλον Σωστό/Λάθος

40) Το σύνδρομο Gardner χαρακτηρίζεται από αδενώματα στο παχύ έντερο και στο ορθό Σωστό/Λάθος

ΗΠΑΡ-ΠΑΓΚΡΕΑΣ-ΧΟΛΗΦΟΡΑ

1) Στην ιογενής ηπατίτιδα παρατηρείται:
Α. Οίδημα του κυτταροπλάσματος των ηπατοκυττάρων
Β. Απόπτωση μεμονωμένων ηπατοκυττάρων
Γ. Διήθηση των πυλαίων διαστημάτων από φλεγμονώδη κύτταρα και διάτασή τους λόγω οιδήματος
Δ. Χολόσταση
Ε. Όλα τα ανωτέρω

2) Η ηπατιτίδα C χαρακτηρίζεται συχνά από:
Α. Παρουσία λεμφοκυττάρων εντός των κολποειδών
Β. Λιπώδη εκφύλιση των ηπατοκυττάρων
Γ. Συνοδεία σχετικά λίγων ενδείξεων ενεργού ηπατοκυτταρικού θανάτου
Δ. Όλα τα ανωτέρω

3) Στις βλάβες του ήπατος από το αλκοόλ συμπεριλαμβάνονται :
Α. Η λιπώδης εκφύλιση των ηπατοκυττάρων
Β. Η οξεία ηπατίτιδα με παρουσία υαλίνης Mallory
Γ. Η ίνωση ή κίρρωση ή συνδυασμός αυτών
Δ. Όλα τα ανωτέρω Ε. Α+Γ

4) Ηπατική βλάβη από φάρμακα
Α. Η βλάβη μπορεί να είναι χολοστατική
Β. Μπορεί να αφορά τα ηπατοκύτταρα
Γ. Η παθογένεση είναι πάντα απρόβλεπτη
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

5) Οξεία απόφραξη χοληφόρων πόρων
Α. Οφείλεται συνήθως σε χολόλιθους
Β. Τα πυλαία διαστήματα είναι οιδηματώδη και διηθούνται από ουδετερόφιλα πολυμορφοπύρηνα
Γ. Το ήπαρ δεν εμφανίζει χολόσταση
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

6) Στη χρόνια ηπατίτιδα ο προσδιορισμός της σοβαρότητας της καταστροφής των ηπατοκυττάρων και της φλεγμονής βασίζεται :
Α. Στην έκταση της διαβρωτικής περιπυλαίας ηπατίτιδας
Β. Στο βαθμό της γεφυροποιού ή συρρέουσας νέκρωσης
Γ. Στη συχνότητα ανεύρεσης αποπτωτικών ηπατοκυττάρων
Δ. Στην πυκνότητα των φλεγμονωδών διηθήσεων στα πυλαία διαστήματα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

7) Αιμοσιδήρωση ήπατος
Α. Συνήθως η αρχιτεκτονική του ήπατος είναι φυσιολογική
Β. Προσδίδει στο ήπαρ έντονο καφέ χρώμα
Γ. Η ιστοχημική χρώση PAS αναδεικνύει την αιμοσιδηρίνη υπό μορφή κοκκίων ανοιχτού καφέ χρώματος
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε Α+Β
Αιμοσιδήρωση ήπατος:
Α. Ο όρος αναφέρεται σε μια κληρονομική διαταραχή της ομοιαστασίας του σιδήρου.
Β. Συνήθως καταλήγει σε κίρρωση.
Γ. Μπορεί να οφείλεται σε μεταγγίσεις πλάσματος.
Δ. Συνήθως προκαλεί ηπατική ανεπάρκεια.
Ε. Συχνά αποτελεί ένα ιστολογικό εύρημα χωρίς κλινικές επιπτώσεις, όταν δεν είναι εκσεσημασμένη

9) Πρωτοπαθής αιμοχρωμάτωση
Α. Είναι η συνηθέστερη μορφή υπερφόρτωσης σιδήρου
Β. Πρόκειται για κληρονομούμενη κατά τον αυτοσωματικό υπολειπόμενο χαρακτήρα νόσο
Γ. Η βλάβη προκαλεί την υπερβολική απορρόφηση σιδήρου από το παχύ έντερο
Δ. Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις η αιμοσιδηρίνη εναποτίθεται κυρίως στους ενδοκρινείς αδένες
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

10) Νόσος Wilson
A. Κληρονομική διαταραχή του μεταβολισμού του χαλκού
B. Η απέκκριση της χολής γίνεται στον χαλκό από τα ηπατοκύτταρα
Γ. Στην μεμβράνη του χοληφόρου τριχοειδούς υπάρχει μια ATPαση που μεταφέρει τον χαλκό στην χολή
Δ. Όλα τα ανωτέρω Ε. Α+Γ

11) Αυτοάνοση ηπατίτιδα
Α. Είναι συχνότερη στις γυναίκες πάρα στους άνδρες
Β. Χαρακτηρίζεται ιστολογικά από χρόνια ηπατίτιδα με παρουσία πλασματοκυττάρων και σχηματισμό ροζετών ηπατοκυττάρων
Γ. Παρατηρείται ελάττωση των επιπέδων IgG στον ορό.
Δ. Παρατηρείται αύξηση των τρανσαμινασών στον ορό Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

12) Πρωτοπαθής χολική κίρρωση
Α. Είναι συχνότερη στις γυναίκες πάρα στους άνδρες
Β. Χαρακτηρίζεται από καταστροφή των χοληφόρων πόρων
Γ. Χαρακτηρίζεται από πολλαπλασιασμό μικρών χοληφόρων αγγείων και απουσία κοκκιωμάτων
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

13) Σκληρυντική χολαγγειϊτις:
Α. Προσβάλλει κυρίως τα ενδοηπατικά χοληφόρα.
Β. Σπανιότατα καταλήγει σε κίρρωση.
Γ. Σχετίζεται με λοιμώδη κολίτιδα.
Δ. Η περιπορική ινώση αναγνωρίζεται και στους μικρούς κλάδους των ενδοηπατικών χοληφόρων
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή

14) Στην κίρρωση του ήπατος
Α. Παρατηρούνται ινώδη διαφραγμάτια και οζώδη διαμόρφωση του ήπατος
Β. Διατηρείται η σχέση κεντρικής φλέβας/ πυλαίου διαστήματος
Γ. Η ηπατίτιδα C αποτελεί σημαντικό αιτιολογικό παράγοντα
Δ. Κανένα από τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

15) Κίρρωση ήπατος:
Α. Είναι συνήθως μια αναστρέψιμη βλάβη.
Β. Η διάγνωση συνήθως γίνεται χωρίς ιστοπαθολογική εξέταση.
Γ. Χαρακτηρίζεται από την απουσία υπερπλασίας των ηπατοκυττάρων.
Δ. Έχει όλα τα στοιχεία της χρόνιας φλεγμονής όπως ορίζεται στην γενική παθολογική ανατομική.
Ε. Σχετίζεται με μείωση της συχνότητος αναπτύξεως καρκινώματος.

16) H κίρρωση:
Α. Χαρακτηρίζεται από διάχυτη κατανομή, αναγεννητικά οζίδια και ινώδη διαφράγματα
Β. Παρουσιάζει μεγάλο ποσοστό αντιμιτοχονδριακών αυτοαντισωμάτων
Γ. Προκαλεί αυξημένη ηπατική λειτουργία και πυλαία υπέρταση
Δ. Όλα τα ανωτέρω

17) Ηπατικό αδένωμα
Α. Σχηματίζει περίγραπτο οζίδιο, η υφή και η όψη του οποίου μοιάζουν με εκείνες του φυσιολογικού ήπατος
Β. Τα ηπατοκύτταρα δεν εμφανίζουν αξιόλογη κυτταρολογική ατυπία
Γ. Προκαλεί πάντα ηπατομεγαλία
Δ. Κανένα από τα ανωτέρω
Ε Α+Β

18) Ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα
Α. Μπορεί να εμφανιστεί σε χρόνια ηπατίτιδα χωρίς κίρρωση
Β. Δεν χαρακτηρίζεται από την παρουσία πυλαίων διαστημάτων με πόρους και κλάδους πυλαίων φλεβών
Γ. Είναι δυνατόν να γίνει διάγνωση σε βιοψία διά βελόνης
Δ. Τα νεοπλασματικά κύτταρα μπορεί να μοιάζουν με υπερπλαστικά ηπατοκύτταρα
Ε. Όλα τα ανωτέρω

19) Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα:
Α. Αναπτύσσεται μόνο από ώριμα ηπατοκύτταρα
Β. Παρουσιάζει δομικές και αριθμητικές ανωμαλίες
Γ. Προϋποθέτει προηγούμενη κίρρωση
Δ. Διηθεί αγγεία και αναπτύσσει εκτενείς ενδοηπατικές μεταστάσεις
Ε. Φέρει άφθονο στρώμα που ευθύνεται για την μαλθακή σύσταση του συγκεκριμένου όγκου

20) Στη χρονία χολοκυστίτιδα
Α. Το τοίχωμα της χοληδόχου κύστεως εμφανίζει ίνωση
Β. Παρατηρούνται καταδύσεις του επιθηλίου μέσα στον μυϊκό χιτώνα Γ. Μπορεί να παρατηρηθεί ανάπτυξη αδενοκαρκινώματος
Δ. Είναι δυνατόν να προκαλείται και από άλλους αιτιολογικούς παράγοντες, χωρίς να υπάρχουν χολόλιθοι
Ε. Όλα τα ανωτέρω

21) Στη χρόνια χολοκυστίτιδα:
Α. Συχνά παρατηρούνται εξελκώσεις στο βλεννογόνο
Β. Η χοληδόχος διατηρεί το φυσιολογικό της μέγεθος
Γ. Ο υποβλεννογόνιος και υπορρογόνιος χιτώνας παχύνονται λόγω ίνωσης
Δ. Αποφράσσεται η εκροή της χολής από λίθους



22) Η οξεία παγκρεατίτιδα
Α. Μπορεί να προκληθεί από χολολιθίαση
Β. Στην οξεία παγκρεατίτιδα δεν μπορεί να παρατηρηθεί αιμορραγική νέκρωση του παγκρέατος.
Γ. Στην οξεία παγκρεατίτιδα δεν παρατηρείται λιπονέκρωση
Δ. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή
Ε. Στην οξεία παγκρεατίτιδα παρατηρούνται χαμηλές τιμές αμυλάσης στον ορό

23) Στην χρόνια παγκρεατίτιδα
Α. Παρατηρείται λιπονέκρωση
Β. Είναι δυνατόν να παρατηρηθεί υπερπλασία των νησιδίων του παγκρέατος
Γ. Μπορεί να παρατηρηθούν αποτιτανώσεις στην απλή ακτινογραφία κοιλίας
Δ. Μπορεί να παρατηρηθεί μειωμένη απορρόφηση λίπους από το λεπτό έντερο
Ε. Όλα τα ανωτέρω

24) Χρόνια παγκρεατίτις:
Α. Συχνά μιμείται καρκίνωμα παγκρέατος.
Β. Καταστρέφει τα ενδοκρινικά κύτταρα.
Γ. Ασβεστώσεις εμφανίζονται μόνο σε αλκοολικούς ασθενείς με χρόνια παγκρεατίτιδα.
Δ. Δεν έχει ιστολογικά στοιχεία οξείας παγκρεατίτιδος.
Ε. Γ + Δ.

25) Η παγκρεατική ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία
Α. Ανιχνεύεται πολύ εύκολα με κυτταρολογική εξέταση
Β. Εμφανίζεται συχνά με έντονη κλινική εικόνα και κοιλιακό άλγος
Γ. Μπορεί να σχετίζεται με χρόνια κατανάλωση αλκοόλ
Δ. Σχετίζεται αιτιολογικά με ορισμένες λοιμώξεις
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή

26) Ηπατοβλάστωμα
Α. Είναι σπάνιο κακόηθες νεόπλασμα του ήπατος
Β. Εμφανίζεται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα σε παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών
Γ. Το πρότυπο ανάπτυξης του έχει κοινά χαρακτηριστικά με τη δομή του εμβρυϊκού ήπατος , μπορεί όμως να περιέχει και ετερόλογους ιστούς
Δ. Έχει κακή πρόγνωση
Ε. Όλα τα ανωτέρω

27) Η χολολιθίαση και η υπασβεστιαιμία μπορούν να προκαλέσουν παγκρεατίτιδα. Σωστό/Λάθος

28) Ο χειρουργός στην παγκρεατίτιδα μπορεί να ψηλαφήσει εστίες λιπονέκρωσης. Σωστό/ Λάθος

29) Οι ψευδοκύστεις του παγκρέατος καλύπτονται από βλεννώδες επιθήλιο. Σωστό/ Λάθος

30) Μία ελαφρά παγκρεατίτις μπορεί να εμφανισθεί σαν οίδημα παγκρέατος ενώ μια
«σοβαρή» / βαριά παγκρεατίτις μπορεί να «εξαφανίσει» το πάγκρεας. Σωστό/Λάθος

31) Αποφρακτικός ίκτερος και θρομβοφλεβίτιδα υποδηλώνουν την ανάγκη διερεύνησης για καρκίνωμα παγκρέατος. Σωστό/Λάθος

32) Η πιο συχνή εντόπιση του πρωτοπαθούς καρκινώματος είναι στο σώμα του παγκρέατος. Σωστό/Λάθος

33) Στο πορογενές καρκίνωμα παγκρέατος, χαρακτηριστική είναι η περινευρική διήθηση, ακόμη και εκτός του οργάνου, σε περιβάλλοντες ιστούς. Σωστό/Λάθος

34) Οι ενδοπορικοί βλεννώδεις όγκοι εμφανίζονται σαν «παγκρεατίτιδα», αλλά και τα συνήθη πορογενή παγκρεατικά καρκινώματα μπορεί να εμφανίζονται με κλινικές εικόνες παγκρεατίτιδας. Σωστό/Λάθος

35) Υπάρχει σχέση ορώδους κυσταδενώματος παγκρέατος και νόσου v. HippelLindau. Σωστό/Λάθος

36) Στον συμπαγή και ψευδοθηλώδη όγκο παγκρέατος υπάρχει μείωση της κυτταρικής συνοχής, αλλά αυτό δεν σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο μεταστάσεων. Σωστό/Λάθος

37) Παράγοντες κινδύνου για τους χαρακτηριστικά κιτρινωπούς χολερυθρινικούς λίθους είναι η κίρρωση και οι χρόνιες αιμολυτικές αναιμίες. Σωστό/Λάθος

38) Η οξεία χολοκυστίτις μπορεί να επιπλακεί από περιτονίτιδα, εφ’ όσον μεσολαβήσει διάτρηση της χοληδόχου. Σωστό/Λάθος

39) Ο όρος «ανιούσα χολαγγειϊτις» αφορά σε οξεία φλεγμονή των εξωηπατικών χοληφόρων, με πολύ έντονο οίδημα των τοιχωμάτων τους. Σωστό/Λάθος

40) Η χοληστερόλωση συχνά συνυπάρχει με χολολιθίαση. Σωστό/Λάθος

41) Η «πορσελανοειδής» χοληδόχος συνδυάζεται με αδενοκαρκίνωμα χοληδόχου κύστεως. Σωστό/Λάθος

42) Ο όγκος Klatskin είναι ένα μικρό καρκίνωμα στο φύμα του Vater. Σωστό/Λάθος

43) Η πρωτοπαθής σκληρυντική χολαγγειϊτις αποτελεί «γόνιμο έδαφος» ανάπτυξης καρκινωμάτων στα χοληφόρα. Σωστό/Λάθος

44) Η χοληδόχος σε μια «τυπική» και «προχωρημένη» χρόνια χολοκυστίτιδα δεν έχει πράσινο χρώμα. Σωστό/Λάθος

45) Οι χολόλιθοι είναι συνήθως ασυμπτωματικοί. Σωστό/Λάθος

46) Μικροβιακή γλυκουρονιδάση είναι δυνατόν να εμπλέκεται στον σχηματισμό χολολίθων. Σωστό/Λάθος

47) Σε βιοψία ήπατος το χολλαγειοκαρκίνωμα είναι δύσκολο να διαφοροδιαγνωστεί από μεταστατικό αδενοκαρκίνωμα, προερχόμενο από μερικά άλλα όργανα. Σωστό/Λάθος

48) Τα ηπατοκυτταρικά καρκινώματα παράγουν συχνά α- φετοπρωτεΐνη. Σωστό/Λάθος

49) Η οξεία παγκρεατίτιδα είναι συχνά αιμορραγική φλεγμονή. Σωστό/Λάθος

50) Το αιμαγγείωμα ήπατος είναι συχνά πολυεστιακό Σωστό/Λάθος






ΜΑΣΤΟΣ

1) Λόβια μαστού
Α. Αποτελούν τις εκκριτικές μονάδες του μαστού
Β. Αποτελούνται από ποικίλο αριθμό αδενοκυψελών ή αδενίων μέσα σε χαλαρό συνδετικό ιστό, που εκβάλλουν σε ενδολόβιο πόρο
Γ. Κάθε αδενοκυψέλη αποτελείται μόνο από επιθηλιακά κύτταρα
Δ. Τα επιθηλιακά κύτταρα είναι εκκριτικά
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

2) Πόροι μαστού
Α. Επενδύονται από επιθηλιακά κύτταρα
Β. Ο συνδετικός ιστός που τους περιβάλλει είναι πυκνότερος εκείνου των λοβίων
Γ. Περιβάλλονται επίσης από ελαστικό ιστό, που υποβοηθεί την παροχετευτική λειτουργία τους
Δ. Όλα τα ανωτέρω

3) Οξεία πυώδης μαστίτιδα
Α. Αποτελεί επώδυνη οξεία φλεγμονή που συμβαίνει τις πρώτες λίγες εβδομάδες μετά τον τοκετό
Β. Ο συχνότερος λοιμογόνος παράγοντας είναι ο χρυσιζών σταφυλόκοκκος
Γ. Η συνήθης πύλη εισόδου είναι μια ραγάδα της θηλής
Δ. Οι μικροοργανισμοί εισέρχονται μέσω των λεμφαγγείων και η λοίμωξη τείνει να περιορίζεται σε ένα τμήμα του μαστού προκαλώντας εντοπισμένο οίδημα και ερύθημα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

4) Πορεκτασία
Α. Οι ιστοί γύρω από του πόρους περιέχουν λεμφοκύτταρα, πλασματοκύτταρα και μακροφάγα και σημαντικό βαθμό ίνωσης
Β. Προσβάλλονται οι μεγαλύτεροι πόροι του μαστού, αλλά στις βαριές περιπτώσεις είναι δυνατό να συμμετέχουν κι οι μικρότεροι μεσολόβιοι πόροι.
Γ. Μικρού βαθμού βλάβες αυτής της νόσου αποτελούν τυχαίο εύρημα σε μαζικό ιστό, που εξαιρέθηκε για άλλη νόσο
Δ. ‘Όλα τα ανωτέρω

5) Λιπονέκρωση
Α. Οφείλεται συνήθως σε τραυματισμό
Β. Συνήθως παρουσιάζεται ως περίγραπτη μάζα και μοιάζει κλινικά με καρκίνωμα
Γ. Δεν παρατηρείται ινώδης ιστός
Δ. Ο ιστός είναι κιτρινωπός και αιμορραγικός με αποτιτανώσεις
Ε. ‘Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

6) Οι ινοκυστικές αλλοιώσεις του μαστού
Α. Είναι συνήθως μονόπλευρες
Β. Μπορεί να έχουν πολλά οζίδια
Γ. Χαρακτηρίζονται από κυκλικό πόνο και συμφορητική διόγκωση
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Β + Γ

7) Σκληρυντική αδένωση
Α. Παρατηρείται υπερπλασία των λοβίων και παραμόρφωση των αδενοκυψελών
B. Η υπερπλασία δεν αφορά το μυοεπιθήλιο
Γ. Μεταξύ των αδενικών στοιχείων είναι δυνατόν να παρεμβάλλεται κολλαγόνο, η ποσότητα του οποίου ποικίλλει τόσο μέσα στον ίδιο μαστό όσο και μεταξύ ασθενών
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

Αποκρινής μετάπλαση
Α. Οι κύστεις ανεξαρτήτου μεγέθους επενδύονται εν μέρει ή συνολικά από κύτταρα που ομοιάζουν με το επιθήλιο των αποκρινών ιδρωτοποιών αδένων
Β. Τα κύτταρα της αλλοίωσης είναι μεγάλα κυλινδρικά με ηωσινόφιλο κυτταρόπλασμα
Γ. Η εν λόγω αλλοίωση έχει κλινική και προγνωστική σημασία
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

9) Ινοαδένωμα
Α. Αποτελεί το συνηθέστερο καλόηθες νεόπλασμα, κυρίως σε νέες γυναίκες
Β. Είναι σαφώς περιγεγραμμένο με λοβωτή εμφάνιση
Γ. Παρουσιάζει στοιχεία που ομοιάζουν με κανονικού πόρους ή πολύ μικρούς επιμηκυμένους λεπτούς πόρους , που περιβάλλονται από μεγάλη ποσότητα συνδετικού ιστού
Δ. Όλα τα ανωτέρω

10) Θήλωμα των πόρων
Α. Αναπτύσσονται συχνότερα σε γυναίκες μέσης ηλικίας
Β. Εκδηλώνεται ως αιμορραγική έκκριση από τη θηλή
Γ. Πρόκειται για νεόπλασμα που προέρχεται από το επιθήλιο των πόρων
Δ. Εκδηλώνεται πάντα ως σφαιροειδή αλλοίωση που προκαλεί κυστική διάταση του πόρου
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

11) Αδένωμα μαστού
Α. Είναι σπάνιο και προέρχεται μόνο από το επιθήλιο
Β. Το μόνο νεοπλασματικό στοιχείο των σωληνωδών αδενωμάτων είναι το αδενικό
Γ. Τα σωληνώδη αδενώματα προκαλούν εξέλκωση του δέρματος
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

12) Ενδοπορικό καρκίνωμα μαστού
Α. Τα νεοπλασματικά κύτταρα είναι κυρίως μυοεπιθηλιακά.
Β. Η παρουσία νέκρωσης είναι απαραίτητη για την διάγνωση.
Γ. Διασπείρεται αιματογενώς.
Δ. Μπορεί να επεκτείνεται μέσα στο σύστημα των πόρων του μαζικού αδένα.
Ε. Ουδέποτε σχηματίζει ψηλαφητό όγκο.






13) Πορογενές in situ καρκίνωμα
Α. Μπορεί να παρουσιαστεί ως ψηλαφητή μάζα, ιδίως αν είναι εκτεταμένο και συνοδεύεται από ίνωση
Β. Μπορεί να εκδηλωθεί με έκκριμα ή ως νόσος Paget της θηλής, αν εντοπίζεται σε μεγαλύτερους πόρους
Γ. Στον ηθμοειδή τύπο οι πόροι πληρούνται από κύτταρα
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β

14) Λοβιακό in situ καρκίνωμα
Α. Δεν παρουσιάζεται ως ψηλαφητός όγκος
Β. Έχει πολυεστιακό χαρακτήρα και αρκετά συχνά είναι αμφοτερόπλευρο
Γ Σε αντίθεση με το πορογενές in situ καρκίνωμα η νέκρωση είναι ασυνήθης
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Β+Γ

15) Λοβιακό in situ καρκίνωμα
Α. Εμφανίζεται κυρίως σε προ-εμμηνοπαυσιακές γυναίκες
Β. Αν ανευρεθεί μετά την εμμηνόπαυση, συνήθως συνυπάρχει με διηθητικό καρκίνωμα
Γ. Εντός των αδενοκυψελών τα φυσιολογικά κύτταρα αντικαθίστανται από σχετικά ομοιόμορφα κύτταρα με διαυγές κυτταρόπλασμα, που εμφανίζονται χαλαρά, χωρίς συνεκτικότητα
Δ. Το σχήμα των λοβίων δεν διατηρείται Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

16) Η πρόγνωση του καρκίνου του μαστού εξαρτάται
Α. Από το μέγεθος και τον ιστολογικό τύπο του όγκου
Β. Την διήθηση των μασχαλιαίων λεμφαδένων
Γ. Το ιστολογικό grade
Δ. Όλα τα ανωτέρω

17) Για τον καθορισμό του βαθμού κακοήθειας (grade) του καρκίνου του μαστού, εκτιμώνται οι κάτωθι παράμετροι:
Α. Το μέγεθος του όγκου.
Β. Η παρουσία λεμφαγειακής διήθησης.
Γ. Η αρχιτεκτονική των αδενίων.
Δ. Την παρουσία η απουσία ενίσχυσης του γονιδίου c-myc.
Ε. Η παρουσία λεμφαδενικών μεταστάσεων

18) Διηθητικό πορογενές καρκίνωμα
Α. Τα κύτταρα του νεοπλάσματος διατάσσονται σε ομάδες, δοκίδες και αδενοειδείς σχηματισμούς
Β. Μεταξύ διαφόρων καρκινωμάτων μπορεί να παρατηρηθεί σημαντική ποικιλομορφία, έστω και αν ανήκουν στον ίδιο τύπο
Γ. Η ποσότητα του στρώματος μεταξύ των κυττάρων του νεοπλάσματος δεν ποικίλει
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

19) Το διηθητικό λοβιακό καρκίνωμα του μαστού:
Α. Εμφανίζει μεγάλες συμπαγείς κυτταρικές αθροίσεις σε δεσμοπλαστικό στρώμα.
Β. Δεν εκφράζει Ε-cadherin
Γ. Τα κύτταρα είναι μεγαλύτερα από τα παρατηρούμενα στα διηθητικά πορογενή καρκι- νώματα
Δ. Ουδέποτε είναι πολυεστιακό.
Ε. Τυπικά εμφανίζει μεγάλη παραγωγή εξωκυττάριας βλέννης
20) Διηθητικό λοβιακό καρκίνωμα μαστού
Α. Μακροσκοπικά είναι πάντα σκιρρώδες
Β. Ουδέποτε είναι πολυεστιακό.
Γ. Τα κύτταρα διατάσσονται πέριξ προϋπάρχοντων πόρων και αδενοκυψελών του μαστού, χωρίς να καταστρέφουν αυτά τα στοιχεία
Δ. Τα κύτταρα ορισμένων καρκινωμάτων μπορεί να έχουν την όψη signet ring
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ+Δ

21) Βλεννώδες καρκίνωμα του μαστού
Α. Παρατηρείται εισολκή της θηλής ή καθήλωση του δέρματος
Β. Παρατηρούνται νεοπλασματικοί αδένες μέσα σε λίμνες βλέννης
Γ. Η επιβίωση γυναικών με βλεννώδες καρκίνωμα είναι καλύτερη από εκείνων με διηθητικό πορογενές ή λοβιακό καρκίνωμα
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

22) Σωληνώδες καρκίνωμα
Α. Πρόκειται για συμπαγές καρκίνωμα με ακανόνιστα όρια
Β. Το στρώμα του όγκου είναι πυκνό και συχνά εμφανίζει ελάστωση
Γ. Παρουσιάζει αυξημένη μιτωτική δραστηριότητα
Δ. Τα κύτταρα των σωληνωδών δομών εμφανίζουν μικρού βαθμού πολυμορφία
Ε. Α+Β+Δ

23) Το μυελοειδές καρκίνωμα του μαστού
Α. Είναι περίγραπτο και συχνά ευμεγέθες, χωρίς περιοχές νέκρωσης
Β. Περιβάλλεται από έντονη λεμφοκυτταρική αντίδραση
Γ. Χαρακτηρίζεται από πλειόμορφα νεοπλασματικά κύτταρα που δεν σχηματίζουν συγκύτια
Δ. Εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες πρίν την εμμηνόπαυση
Ε. Όλα τα ανωτέρω

24) Νόσος Paget της θηλής
Α. Παρατηρείται διάβρωση της θηλής που μοιάζει κλινικά με έκζεμα
Β. Συνοδεύεται από υποκείμενο πορογενές in situ καρκίνωμα ή διηθητικό καρκίνωμα
Γ. Τα νεοπλασματικά κύτταρα εμφανίζονται μεμονωμένα ή σε ομάδες
Ε. Όλα τα ανωτέρω

25) Ο φυλλοειδής όγκος του μαστού
Α. Μοιάζει με το ινοαδένωμα
Β. Χαρακτηρίζεται από αυξημένη κυτταροβρίθεια και υπερπλασία του στρώματος
Γ. Προσβάλλει γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας
Δ. Όλα τα ανωτέρω

26) Η πορεκτασία είναι δυνατό να προκαλέσει έκκριση από τη θηλή, που δεν είναι συνήθης στις νεότερες γυναίκες. Σωστό/Λάθος

27) Η λιπονέκρωση οφείλεται σε τραυματισμό και παρατηρείται συνήθως σε παχύσαρκες γυναίκες. Σωστό/Λάθος


28) Στην πορεκτασία, η ίνωση γύρω από τους πόρους είναι δυνατόν να προκαλέσει εισολκή της θηλής με πιθανή ύπαρξη συμπαγούς ψηλαφητής μάζας. Σωστό/Λάθος

29) Γυναίκες με άτυπη υπερπλασία δεν αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού. Σωστό/Λάθος

30) Οι κύστεις του μαστού επενδύονται από μονόστιβο κυβικό ή αποπλατυσμένο επιθήλιο. Σωστό/Λάθος

31) Η δομή της ακτινωτής ουλής μιμείται ακτινολογικά την εικόνα διηθητικού καρκινώματος Σωστό/Λάθος

32) Τα μονήρη θηλώματα των πόρων θεωρούνται προκαρκινωματώδη. Σωστό/Λάθος

33) Στα καρκινώματα του μαστού η θηλή είναι δυνατό να παρουσιάζει εισολκή εξαιτίας καθήλωσης και ρίκνωσης των ενδομαστικών συνδέσμων Σωστό/Λάθος

34) Τα βλεννώδη καρκινώματα συνήθως είναι σαφώς περιγεγραμμένα. Σωστό/Λάθος

35) Η παρουσία νέκρωσης στα μυελοειδή καρκινώματα είναι σπάνια Σωστό/Λάθος

36) Οι ινοκυστικές αλλοιώσεις μπορεί να υποχωρήσουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης Σωστό/Λάθος

37) Στον φαγεσωρικός τύπο του πορογενούς καρκινώματος in situ παρατηρείται νέκρωση και μεγάλη κυτταρική ατυπία. Σωστό/Λάθος

38) Ο όρος σκιρρώδες καρκίνωμα υποδηλώνει ότι υφίσταται εκσεσημασμένη παρουσία ινώδους ιστού, συνήθως στο κεντρικό τμήμα του νεοπλάσματος. Σωστό/Λάθος

39) Οι αιματογενείς μεταστάσεις των καρκινωμάτων του μαστού αφορούν τους πνεύμονες, τα οστά το ήπαρ και τον εγκέφαλο Σωστό/Λάθος

40) Στο φλεγμονώδες καρκίνωμα του μαστού παρατηρείται εστιακή διήθηση δερματικών λεμφαγγείων από το καρκίνωμα Σωστό/Λάθος


ΓΕΝΝΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΘΗΛΕΟΣ Ι-ΙΙ

1) Ο σκληροατροφικός λειχήνας του αιδοίου
Α. Παρουσιάζει χαρακτηριστική ιστοπαθολογική εικόνα
Β. Παρουσιάζει αλλοίωση του συνδετικού ιστού του δικτυωτού χορίου
Γ. Σχετίζεται με λοίμωξη από τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων
Δ. Αποτελεί μία διαφορετική εκδήλωση VIN
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή

2) Ο σκληρυντικός λειχήνας του αιδοίου:
Α. Είναι μια τυπική εκδήλωση της λοιμώξεως από HPV.
Β. Συνήθως εμφανίζει ατροφικό επιθήλιο.
Γ. Αποτελεί μια μορφή ενδοεπιθηλιακής νεοπλασίας.
Δ. Είναι μια μορφή δερματίτιδος από μύκητες.
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή.
3) Νόσος Paget του αιδοίου
Α. Η διάγνωση είναι δυνατόν να τεθεί χωρίς ιστοπαθολογική εξέταση
Β. Αποτελεί μία παραλλαγή του καρκινώματος από πλακώδες επιθήλιο
Γ. Παρατηρείται χαρακτηριστική ατροφία του επιθηλίου
Δ. Συνδυάζεται πολύ συχνά με καρκίνωμα βαρθολινείων αδένων
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή

4) Ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα αιδοίου
Α. Προσβάλλει κατά κανόνα γυναίκες προχωρημένης ηλικίας, στις οποίες δεν έχει συνήθως σχέση με λοίμωξη από τον ιό HPV
Β. To βάθος διήθησης συνήθως καθορίζει την πρόγνωση
Γ. Οι μεταστάσεις αφορούν κυρίως στους βουβωνικούς λεμφαδένες
Δ. Όλα τα ανωτέρω

5) Θηλώδες ιδραδένωμα
Α. Καλοήθης όγκος των εξαρτημάτων του δέρματος
Β. Εμφανίζεται κατά μήκος της λευκής γραμμής
Γ. Ιστολογικά είναι παρόμοιο με το ενδοπορικό θήλωμα του μαστού
Δ. Δεν μπορεί να μιμηθεί κλινικά καρκίνωμα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

6) Η κολπική αδένωση
Α. Είναι μια μορφή ενδομητριώσεως
Β. Οφείλεται σε υπερβολική λήψη αντισυλληπτικών
Γ. Σχετίζεται με την ανάπτυξη ενδομητρικού καρκινώματος
Δ. Δεν γίνεται αντιληπτή από την ιστολογική εξέταση
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή

7) Ο ινοεπιθηλιακός πολύποδας του κόλπου
Α. Είναι δυνατόν να διαγνωστεί κλινικά ως νεόπλασμα
Β. Σχετίζεται με λοίμωξη από τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων
Γ. Αποτελεί κυρίως αλλοίωση του επιθηλίου του κόλπου
Δ. Συνήθως σχετίζεται με ανάπτυξη καρκινώματος
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή

Μικροαδενική υπερπλασία τραχήλου
Α. Χαρακτηρίζεται από έντονη υπερπλασία των τραχηλικών αδενίων , η οποία μπορεί να εκληφθεί ως καρκίνωμα
Β. Τα αδένια επενδύονται από χαμηλό κυλινδρικό η κυβοειδές επιθήλιο
Γ. Τα αδένια μπορεί να σχηματίσουν πολυποειδείς προσεκβολές προς την ενδοτραχηλική κοιλότητα
Δ. Όλα τα ανωτέρω

9) Στη δυσπλασία του πλακώδους επιθηλίου του τραχήλου της μήτρας
Α. Αυξάνονται οι επιφανειακές και οι άτυπες μιτώσεις.
Β. Μπορεί να χαρακτηριστεί ως χαμηλού ή υψηλού βαθμού
Γ. Είναι δυνατό να προκαλείται από διαφορετικούς τύπους HPV ταυτόχρονα
Δ. Όλα τα ανωτέρω


10) Δυσπλασία πλακώδους επιθηλίου του τραχήλου της μήτρας
Α. Παρατηρούνται μιτώσεις μόνον κοντά στη βασική στιβάδα
Β. Τα κύτταρα εμφανίζουν χαρακτηριστικά μεγάλα πυρήνια
Γ. Θεωρείται ως νεοπλασματική εξαλλαγή, δηλαδή ως καρκίνωμα, μόνον η δυσπλασία CINIII
Δ. Είναι δυνατό να προκαλείται από διαφορετικούς τύπους HPV ταυτόχρονα

11) Tραχηλική ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία CINIII:
Α. Τα περισσότερα κύτταρα έχουν άφθονο κυτταρόπλασμα με μεγάλα πυρήνια και σφαίρες κερατίνης.
Β. Αντιμετωπίζεται συνήθως με τακτική παρακολούθηση της ασθενούς, που περιλαμβάνει συχνές κυτταρολογικές εξετάσεις.
Γ. Η διάγνωση απαιτεί την ανίχνευση συγκεκριμένων τύπων HPV (16 και 18) με ανοσο- ϊστοχημικές μεθόδους in situ υβριδισμό.
Δ. Δεν παρατηρείται στον ενδοτράχηλο.
Ε. Είναι μια μορφή πρώιμου καρκινώματος

12) Πολύποδας τραχήλου μήτρας
Α. Αποτελείται από κυλινδρικό βλεννοπαραγωγό επιθήλιο και οιδηματώδες στρώμα
Β. Στο στρώμα παρατηρούνται αγγεία
Γ. Μπορεί να συνυπάρχει οξεία η χρόνια φλεγμονή ποικίλλουσας βαρύτητας
Δ. Αιμορραγεί και δημιουργεί υποψία καρκίνου
Ε. Όλα τα ανωτέρω

13) Μικροαδενική υπερπλασία τραχήλου
Α. Μπορεί να εκληφθεί ως καρκίνωμα
Β. Τα αδένια επενδύονται από χαμηλό κυλινδρικό ή κυβοειδές επιθήλιο
Γ. Τα αδένια μπορεί να σχηματίσουν πολυποειδείς προσεκβολές προς την ενδοτραχηλική κοιλότητα
Δ. Δεν παρατηρείται συνοδός οξεία φλεγμονή και υπερπλασία των εφεδρικών κυττάρων
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

14) Φαινόμενο Arias-Stella
Α. Αποτελεί υπερβολική εκκριτική ανταπόκριση του ενδομητρίου σε υψηλά επίπεδα προγεστερόνης
Β. Χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία κενοτοπίων στο κυτταρόπλασμα των αδενικών κυττάρων
Γ. Δεν παρατηρείται ατυπία των αδενικών κυττάρων
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+ Β

15) Σύνθετη άτυπη ενδομητρική υπερπλασία:
Α. Τυπικά αναπτύσσεται διαχύτως σε όλο το ενδομήτριο.
Β. Διαφέρει από την σύνθετη υπερπλασία χωρίς ατυπία, κυρίως στο βαθμό διαταραχής της αρχιτεκτονικής των αδενίων.
Γ. Το βασικό μορφολογικό γνώρισμα της είναι η παρουσία κυτταρικής ατυπίας με μεγάλα πυρήνια.
Δ. Ελάχιστες γυναίκες με σύνθετη άτυπη υπερπλασία θα αναπτύξουν ενδομητρικό καρκίνωμα μέσα σε μια πενταετία.
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή





16) Απλή υπερπλασία ενδομητρίου
Α. Είναι διάχυτη αλλοίωση που αφορά σε ολόκληρο το ενδομήτριο
Β. Πολλά αδένια είναι διατεταμένα, ενώ το επιθήλιο εμφανίζει στιβάδωση των πυρήνων
Γ. Στο στρώμα δεν παρατηρείται αυξημένη μιτωτική δραστηριότητα
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

17) Αδενοκαρκινώματα ενδομητρίου:
Α. Είναι δυνατόν να μοιάζουν με καρκινώματα ωοθήκης.
Β. Το βάθος διήθησης δεν σχετίζεται με την πρόγνωση ή την θεραπεία.
Γ. Η προεγχειρητική διάγνωση βασίζεται στην αξονική τομογραφία.
Δ. Δεν μεθίσταται στους λεμφαδένες.
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή.

18) Το ορώδες καρκίνωμα του ενδομητρίου:
Α. Σχηματίζει μικρές εκβλαστήσεις θυσάνων και θηλών
Β. Παρουσιάζει σε πρώιμο στάδιο μεταλλάξεις του ΡΤΕΝ γονιδίου
Γ. Συμπεριφέρονται ως καλώς διαφοροποιημένα καρκινώματα, μη επιθετικά
Δ. Σχετίζεται με υπερτροφία του ενδομητρίου
Ε. Όλα τα ανωτέρω

19) Στρωματικό σάρκωμα ενδομητρίου
Α. Το υψηλού βαθμού σάρκωμα είναι ιδιαίτερα κακόηθες
Β. Μπορεί να εμφανίσει εκτεταμένη διήθηση του μυομητρίου, ήδη κατά την κλινική διάγνωση
Γ. Παρουσιάζει μεγάλη μιτωτική δραστηριότητα και απουσία νεκρωτικών εστιών
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+ Β

20) Τα λειομυώματα
Α. Μπορεί να έχουν μιτώσεις
Β. Είναι ασαφώς περιγεγραμμένα
Γ. Μπορεί να διηθούν το μυομήτριο
Δ. Κανένα από τα ανωτέρω

21) Η ενδομητρίωση:
Α. Συνδυάζεται με υπερπλασία του περιβάλλοντος μυομητρίου.
Β. Δεν υποστρέφει μετά την εμμηνόπαυση.
Γ. Είναι δυνατόν να προκαλέσει ειλεό.
Δ. Η παρουσία αιμοσιδηρίνης είναι δείκτης αρχόμενης κακοήθους εξαλλαγής.
Ε. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία ενδομητρικών αδενίων χωρίς ενδομητρικό στρώμα.

22) Τα λειομυοσαρκώματα της μήτρας διακρίνονται από λειομυώματα:
Α. Τα λειομυώματα δεν έχουν μιτώσεις.
Β. Τα λειομυώματα δεν έχουν ατυπία.
Γ. Διηθούν συχνότερα το ενδομήτριο.
Δ. Τα λειομυοσαρκώματα είναι πάντοτε μεγαλύτερα από τα λειομυώματα.
Ε. Τα λειομυοσαρκώματα χαρακτηρίζονται από νεκρώσεις με συγκεκριμένη μορφολογία.



23) Η δυσπλασία του αδενικού επιθηλίου του τραχήλου της μήτρας
Α. Είναι δυνατόν να καταλαμβάνει μόνο ένα τμήμα ενός αδένα
Β. Παρουσιάζει μορφολογία διαφορετική από αυτή της δυσπλασίας του πλακώδους επιθηλίου
Γ. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία μιτώσεων στο αδενικό επιθήλιο
Δ. Η παρακολούθηση της με γυναικολογική εξέταση είναι πιο δύσκολη από αυτή της δυσπλασίας του πλακώδους επιθηλίου
Ε. Όλα τα ανωτέρω

24) Η πιο ουσιώδης ιστολογική διαφορά μεταξύ ενός ορώδους όγκου της ωοθήκης με χαρακτήρες οριακής κακοήθειας (Border line tumor) και ενός ορώδους κυσταδενοκαρκινώματος της ωοθήκης είναι:
Α. Ο βαθμός κυτταρικής ατυπίας.
Β. Το συνολικό μέγεθος του νεοπλάσματος.
Γ. Το ποσοστό του συμπαγούς στοιχείου του νεοπλάσματος.
Δ. Η διασπορά στην περιτοναϊκή κοιλότητα.
Ε. Η διήθηση του στρώματος

25) Καοήθης μικτός Μυλλεριανός όγκος
Α. Πρόκειται για ιδιαιτέρως επιθετικό νεόπλασμα με κακή πρόγνωση
Β. Είναι συνήθως πολυποειδής και καταλαμβάνει τη μητριαία κοιλότητα
Γ. Κατά τη στιγμή της διάγνωσης εμφανίζει συνήθως εκτεταμένη διήθηση του μυομητρίου
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

26) Στην πλήρη μύλη κύηση:
Α. Το πιο διαγνωστικό εύρημα είναι το μέτριο οίδημα των λαχνών.
Β. Συχνά υπάρχουν εμβρυϊκοί ιστοί.
Γ. Δεν υπάρχει κυτταροτροφοβλάστη.
Δ. Παρατηρούνται χαρακτηριστικοί υαλοειδείς θρόμβοι.
Ε. Το βασικό στοιχείο είναι η τροφοβλαστική υπερπλασία με ατυπία.

27) Τα αδένια στην κολπική αδένωση επενδύονται από βλεννώδες κυβοειδές επιθήλιο, το οποίο μπορεί να υποστεί πλακώδη μετάπλαση Σωστό /Λάθος

28) Η νόσος Paget του αιδοίου έχει την τάση να χρονίζει με πολλαπλές υποτροπές Σωστό /Λάθος

29) Η λοίμωξη από χλαμύδια προκαλεί μόνο χρόνια ενδομητρίτιδα με εκτεταμένη λεμφοκυτταρική διήθηση και απουσία σχηματισμού λεμφοζιδίων Σωστό /Λάθος

30) Στην άτυπη υπερπλασία του ενδομητρίου οι πυρήνες των επιθηλιακών κυττάρων δεν εμφανίζουν διαφόρου βαθμού ατυπία. Σωστό /Λάθος

31) Στο αδενοκαρκίνωμα του ενδομητρίου η έκταση διήθησης του μυομητρίου κατά τη χρονική στιγμή της διάγνωσης αποτελεί τον σημαντικότερο προγνωστικό παράγοντα. Σωστό /Λάθος

32) Η αδενομύωση είναι συχνό εύρημα σε χειρουργικά παρασκευάσματα υστερεκτομής Σωστό /Λάθος

33) Η ενδομητρίωση μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή της πυέλου, υπογονιμότητα και πόνο. Σωστό /Λάθος


34) Σε περιπτώσεις ενδομητρίωσης στην ωοθήκη, η επαναλαμβανόμενη αιμορραγία, μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση κύστεων που περιέχουν αλλοιώμενο αίμα Σωστό /Λάθος

35) Τα ανευπλοειδή νεοπλάσματα της ωοθήκης παρουσιάζουν περισσότερο πιθανότητες καλοήθους συμπεριφοράς. Σωστό /Λάθος

36) Το ορώδες καρκίνωμα του ενδομητρίου διασπείρεται στην περιτοναϊκή κοιλότητα μέσω των σαλπίγγων Σωστό /Λάθος

37) Τα ενδομητριοειδή νεοπλάσματα της ωοθήκης είναι συνήθως κακοήθη και συχνά αμφοτερόπλευρα Σωστό /Λάθος

38) Η πρωτεΐνη CA125 που σχετίζεται με τον καρκίνο της ωοθήκης, χρησιμεύει ως καρκινικός δείκτης, ο οποίος ανιχνεύεται στον ορό και βοηθά κυρίως στην πρόωρη διάγνωση των υποτροπών Σωστό /Λάθος

39) Το θήκωμα αποτελείται από ατρακτοειδή κύτταρα και περιέχει λιπίδια. Σωστό/Λάθος

40) Οι κοκκιοκυτταρικοί όγκοι ωοθήκης δεν σχετίζονται με την ανάπτυξη ενδομητρικού καρκινώματος Σωστό /Λάθος

41) Στο ώριμο κυστικό τεράτωμα βλέπουμε διαφόρους ώριμους ιστούς όπως είναι στον ενήλικα Σωστό/Λάθος

42) Στο άωρο τεράτωμα η έκταση διήθησης εκτός ωοθήκης έχει σχέση με την πρόγνωση Σωστό/Λάθος

43) Οι καρκίνοι της ωοθήκης εμφανίζουν σύνθετες γενετικές ανωμαλίες, με υψηλό ποσοστό σημειακών μεταλλάξεων του γονιδίου p53 Σωστό/Λάθος

44) Οι όγκοι του λεκιθικού ασκού στις γυναίκες είναι κυστικοί και συμπαγείς και δεν προκαλούν αιμορραγία Σωστό/Λάθος

45) Στα διαυγοκυτταρικά καρκινώματα της ωοθήκης μπορούμε να παρατηρήσουμε και θηλές με υαλοειδοποιημένο μίσχο και κύτταρα τύπου hobnail. Σωστό/Λάθος

46) Ο όγκος Brenner της ωοθήκης εμφανίζει διαφοροποίηση σε μεταβατικού τύπου επιθήλιο Σωστό/Λάθος

47) Ο ιός EBV είναι ο κύριος παράγοντας κινδύνου πλακώδους καρκινώματος στον τράχηλο της μήτρας. Σωστό/Λάθος

48) Η προδιηθητική φάση της ενδοεπιθηλιακής νεοπλασίας μπορεί να διαγνωστεί με κυτταρολογική εξέταση τραχηλικού επιχρίσματος Σωστό/Λάθος

49) Τα στελέχη 6 και 11 του ιού HPV σχετίζονται πάντα με κακοήθη εξαλλαγή Σωστό/Λάθος

50) Οι πρωτεΐνες Ε7 των HPV 16 και 18 έχουν την ιδιότητα να συνδέονται με το προϊόν του γονιδίου του ρετινοβλαστώματος (Rb1), επηρέαζοντας την ογκοκατασταλτική δράση του Σωστό/Λάθος

ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ-ΝΕΦΡΟΣ

1) Οι λίθοι του ουροποιητικού
Α. Μπορεί να σχηματιστούν οπουδήποτε στο ουροποιητικό σύστημα, αλλά η συνηθέστερη σχέση ανάπτυξής τους είναι η νεφρική πύελος και η ουροδόχος κύστη.
Β. Εκδηλώνονται υπό μορφή νεφρικού κολικού
Γ. Εκδηλώνονται υπό μορφή αμβληχρού πόνου κατά την οσφυϊκή χώρα
Δ. Εκδηλώνονται υπό μορφή υποτροπιάζουσας και μη ανταποκρινόμενης στην θεραπεία λοίμωξης του ουροποιητικού.
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+ Β

2) Νεφροκυτταρικό καρκίνωμα
Α. Προέρχεται από τα επιθηλιακά κύτταρα του νεφρού
Β. Εντοπίζεται συχνότερα στον άνω πόλο του νεφρού
Γ. Η επιφάνεια διατομής του όγκου είναι συμπαγής, τετρόφαιη με περιοχές αιμορραγικής διαπότισης και απουσία νέκρωσης
Δ. Μπορεί να διασπά τη νεφρική κάψα και να διηθεί το περινεφρικό λίπος
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

3) Τα διαυγοκυτταρικά νεφροκυτταρικά καρκινώματα:
Α. Χαρακτηρίζονται από την παρουσία θηλών.
Β. Χαρακτηρίζονται από την παρουσία μικροκυστιδίων στο κυτταρόπλασμα.
Γ. Μοιάζουν με τον επινεφριδιακό φλοιό.
Δ. Χαρακτηριστικά παρουσιάζουν πολλές άτυπες μιτώσεις.
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή.

4) Το χρωμόφοβο καρκίνωμα νεφρού:
Α. Χαρακτηρίζεται από υπερέκφραση του γονιδίου ΜΕΤ
Β. Παρουσιάζει κίτρινη έως πορτοκαλόχροη έως λευκόφαιη χροιά
Γ. Αποτελείται από διαυγή κύτταρα
Δ. Φέρει πυρήνες που περιβάλλονται από διαυγή άλω
Ε. Όλα τα ανωτέρω

5) Βιοψία νεφρού σε σακχαρώδη διαβήτη μπορεί να δείξει:
Α. Υπερπλαστική διάχυτη σπειραματονεφρίτιδα
Β. Πάχυνση της βασικής μεμβράνης προκαλούμενη από εναπόθεση συμπληρώματος
Γ. Αρτηριολοσκλήρυνση
Δ. Εναπόθεση αμυλοειδούς με τυπική διεύρυνση του μεσαγγείου
Ε. Λέπτυνση της βασικής μεμβράνης που οδηγεί σε προοδευτικώς επιδεινούμενη πρωτεϊνουρία

6) Νεφροβλάστωμα
Α. Είναι ένας όγκος του νεφρού που αναπτύσσεται από εμβρυϊκό ιστό
Β. Απαντάται συχνότερα στις ηλικίες μεταξύ του 1 και των 4 ετών της ζωής
Γ. Δίνει συχνά μεταστάσεις στον εγκέφαλο
Δ. Το γονίδιο WT1 παρουσιάζει ανωμαλίες στο νεφροβλάστωμα
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

7) Ογκοκύττωμα
Α. Παρατηρούνται μιτώσεις και θηλές
Β. Είναι κακόηθες νεόπλασμα
Γ. Τα απεικονιστικά χαρακτηριστικά δεν παρουσιάζουν αλληλεπίβαση με τα απεικονιστικά χαρακτηριστικά του νεφροκυτταρικού καρκινώματος
Δ. Όλα τα ανωτέρω είναι αναληθή

Το καρκίνωμα in situ του μεταβατικού επιθηλίου της ουροδόχου κύστης
Α. Μπορεί να μιμείται κυστίτιδα
Β. Αποτελεί πρόδρομη αλλοίωση ιδιαίτερα κακοήθων διηθητικών όγκων
Γ. Θεραπεία με BCG ή χημειοθεραπευτικά είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί για το καρκίνωμα in situ
Δ. Όλα τα ανωτέρω

9) Το καρκίνωμα του μεταβατικού επιθηλίου της ουροδόχου κύστης:
A. Είναι συχνότερο σε γυναίκες.
Β. Τα νεοπλασματικά κύτταρα εμφανίζουν στιβάδωση, πυρηνική πολυμορφία και βαθυχρωμασία και άτυπες μιτώσεις.
Γ. Μεταλλάξεις του p53 σχετίζονται με καλύτερη πρόγνωση
Δ. Το βάθος διήθησης είναι ανεξάρτητο της βιολογικής συμπεριφοράς του όγκου.

10) Kαρκίνωμα του μεταβατικού επιθηλίου της ουροδόχου κύστης
A. Είναι σπάνιο πριν την ηλικία των 50 ετών
Β. Το 80% των περιπτώσεων εκδηλώνονται με ανώδυνη αιματουρία
Γ. Στα χαμηλού βαθμού κακοηθείας και θηλώδη καρκινώματα το ελαφρώς πεπαχυσμένο ουροθήλιο παρουσιάζει μικρού βαθμού κυτταρικές ανωμαλίες.
Δ. Όλα τα ανωτέρω

11) Το αδενοκαρκίνωμα της ουροδόχου κύστης είναι δυνατό να αναπτυχθεί από :
Α. Αδενική κυστίτιδα
Β. Αδενική μετάπλαση του μεταβατικού επιθηλίου
Γ. Υπολείμματα του ουραχού στην κορυφή της ουροδόχου κύστης
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

12) Νεοπλάσματα της ουροδόχου κύστης
Α. Τα περισσότερα καρκινώματα από μεταβατικό επιθήλιο είναι επιφανειακά και αντιμετωπίζονται με κυστεοσκοπική αφαίρεση
Β. Συχνά υπάρχει γενικότερη δυσπλασία του βλεννογόνου του οργάνου
Γ. Το καρκίνωμα από μεταβατικό επιθήλιο αποτελεί το 90% των περιπτώσεων του καρκίνου της ουροδόχου κύστης
Δ. Στους παράγοντες αυξημένου κινδύνου περιλαμβάνονται το κάπνισμα και οι πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ






13) Στις σπειραματονεφριτίδες:
Α. Η βλάβη μπορεί να προκληθεί από αντισώματα που αντιδρούν με διαλυτά μόρια του σπειράματος.
Β. Η βλάβη μπορεί να προκληθεί από αντιγόνα που σχηματίζονται στα ούρα.
Γ. Η βλάβη μπορεί να προκληθεί από ανοσοσυμπλέγματα που εναποτίθενται στο μεταβατικό επιθήλιο.
Δ. Η βλάβη μπορεί να προκληθεί από αντισώματα τα οποία αναγνωρίζουν μικροβιακές πρωτεΐνες.
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή

14) Στις σπεραματονεφριτίδες:
Α. Τα ανοσοσυμπλέγματα ανιχνεύονται μόνον με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο.
Β. Τα ανοσοσυμπλέγματα δεν εναποτίθενται κάτω από τα ποδοκύτταρα.
Γ. Τα ανοσοσυμπλέγματα αρχικά γίνονται αντιληπτά με την μέθοδο του ανοσοφθορισμού.
Δ. Η μορφολογία των ανοσοσυμπλεγμάτων παραμένει αμετάβλητη με την πάροδο του χρόνου.
Ε. Η φύση των αντιγόνων των ανοσοσυμπλεγμάτων είναι γνωστή σε όλες τις παθήσεις.

15) Στην οξεία διάχυτη υπερπλαστική σπειραματονεφρίτιδα:
Α. Τα σπειράματα είναι μικρά και κυτταροβριθή.
Β. Οι τριχοειδικοί αυλοί στο σπείραμα είναι διευρυσμένοι.
Γ. Η βασική μεμβράνη εμφανίζει μεγάλη πάχυνση.
Δ. Οι τριχοειδικοί αυλοί αποφράσσονται από θρόμβο ινικής και πολυμορφοπύρηνα.
Ε. Οι τριχοειδικοί αυλοί αποφράσσονται από ενδοθηλιακά και δευτερευόντως μεσαγγειακά κύτταρα.

16) Η μεσαγγειακή υπερπλαστική σπειραματονεφρίτιδα (ΜΥΣ) διαφέρει από την εστιακή τμηματική υπερπλαστική σπειραματονεφρίτιδα (ΕΤΥΣ):
Α. Στην ΜΥΣ και όχι στην ΕΤΥΣ υπάρχει χαρακτηριστική εναπόθεση ινιδίων στο μεσάγγειο, αναδεικνυόμενη με χρώσεις κολλαγόνου.
Β. Στην ΜΥΣ υπάρχει πάχυνση της βασικής μεμβράνης.
Γ. Αιματουρία εμφανίζεται αποκλειστικά στην ΜΥΣ.
Δ. Στην ΕΤΥΣ αποφράσσονται πλήρως μερικοί τριχοειδικοί αυλοί.
Ε. Α+ Γ.

17) Διάχυτη υπερπλαστική εξωτριχοειδική σπειραματονεφρίτις:
Α. Αναγνωρίζεται μόνον με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο.
Β. Προκαλεί τυπικά νεφρική ανεπάρκεια η οποία εγκαθίσταται και εξελίσσεται με βραδείς ρυθμούς.
Γ. Παρουσιάζει μικρούς μηνοειδείς σχηματισμούς, οι οποίοι ονομάζονται συμφύσεις.
Δ. Προκαλείται πάντοτε από μαζική εναπόθεση ανοσοσυμπλεγμάτων.
Ε. Συχνά απαιτείται επείγουσα νεφρική βιοψία για διάγνωση και πρόγνωση.

18) Μεμβρανουπερπλαστική σπειραματονεφρίτιδα:
Α. Όλοι οι ασθενείς παρουσιάζουν αιματουρία ή πρωτεϊνουρία
Β. Είναι αποτέλεσμα αδρανοποίησης του συμπληρώματος
Γ. Παρατηρείται υπερπλασία μεσαγγειακών και ενδοθηλιακών κυττάρων και πάχυνση της βασικής μεμβράνης του σπειράματος
Δ. Παρατηρούνται εναποθέσεις ανοσοσυμπλεγμάτων ορατές με οπτικό μικροσκόπιο
Ε. Όλα τα ανωτέρω

19) Κυστική νόσος του νεφρού:
Α. Περιλαμβάνει ετερογενή ομάδα καταστάσεων οι οποίες είναι γενετικής αιτιολογίας ή επίκτητες
Β. Μια μονήρη κύστης είναι δυνατόν να μοιάζει με νεόπλασμα
Γ. Η συγγενής πολυκυστική νόσος είναι δυνατόν να μην εκδηλωθεί μέχρι την ενήλικη ζωή
Δ. Όλα τα ανωτέρω
20) Πολυκυστική νεφρική νόσος των ενήλικων
Α. Ευθύνονται τα γονίδια PKD1, PKD2 και PKD3
Β. Οι πιο σημαντικές επιπλοκές είναι υπέρταση και ουρολοίμωξη
Γ. Συχνά παρατηρείται διαλείπουσα μακροσκοπική αιματουρία
Δ. Δεν προκαλεί ποτέ νεφρική ανεπάρκεια
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

21) Μυελώδης σπογγώδης νεφρός
Α. Αποτελεί νόσο των ενηλίκων
Β. Προκύπτει από διάταση των αθροιστικών σωληναρίων της μυελώδους μοίρας του νεφρού
Γ. Η διάταση των αθροιστικών σωληναρίων της μυελώδους μοίρας του νεφρού οδηγεί στον σχηματισμό κύστεων, κυρίως στις νεφρικές θηλές.
Δ. Παρατηρείται διαταραχή της νεφρικής λειτουργίας
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ

22) Κύστεις που έχουν σχέση με την αιμοκάθαρση
Α. Απαντώνται στους νεφρούς ασθενών με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια που έχουν υποβληθεί σε αιμοκάθαρση
Β. Η επιθηλιακή τους επένδυση σχηματίζει μικροθηλώδεις υπερπλαστικές αλλοιώσεις.
Γ. Ποικίλουν σε μέγεθος και αριθμό
Δ. Παρουσιάζουν συχνά ενδοκυστική αιμορραγία και περιέχουν οξαλικούς κρυστάλλους.
Ε. Όλα τα ανωτέρω

23) Οξεία πυελονεφρίτιδα
Α. Χαρακτηρίζεται είτε από αποστήματα μέσα σε ολόκληρο το πάχος του φλοιού και του μυελού, είτε από σφηνοειδείς συρρέουσες περιοχές διαπύησης
Β. Τα μικροσκοπικά αποστήματα κατανέμονται τυχαία όταν η νόσος συνδυάζετε με παλινδρόμηση ούρων
Γ. Χαρακτηριστική είναι η ενδοσωληναριακή παρουσία πολυμορφοπύρηνων μαζί με διάμεσο οίδημα και φλεγμονή
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Γ

24) Χρόνια πυελονεφρίτιδα
Α. Η απόφραξη οδηγεί σε διάταση της νεφρικής πυέλου και του καλυκικού συστήματος με εκτεταμένη ατροφία του υπερκείμενου νεφρικού παρεγχύματος
Β. Οι νεφρικές θηλές είναι διατεταμένες και παραμορφωμένες
Γ. Παρατηρούνται ατροφικές αλλιώσεις με θυρεοειδοποίηση του νεφρού και φλεγμονώδεις διηθήσεις
Δ. Όλα τα ανωτέρω

25) Αδενώματα νεφρού είναι όσα νεοπλάσματα είναι μικρότερα από 3 εκ. Σωστό/Λάθος

26) Ένα νεφροκυτταρικό καρκίνωμα μπορεί να προκαλεί υπέρταση. Σωστό/Λάθος

27) Στα θηλώδη καρκινώματα νεφρού, τα κύτταρα έχουν πολύ γλυκογόνο. Σωστό/Λάθος

28) Τα κυστικά καρκινώματα νεφρού αποτελούν ένα ιδιαίτερο ιστολογικό υπότυπο. Σωστό/Λάθος


29) Η πρόγνωση των νεφροκυτταρικών καρκινωμάτων προσδιορίζεται από το στάδιο και το grade, αλλά όχι από το μέγεθός τους. Σωστό/Λάθος

30) Στο ογκοκύττωμα παρατηρούνται τυπικά θηλές. Σωστό/Λάθος

31) Στο νεφροβλάστωμα παρατηρούνται «αλλοιώσεις» των γονιδίων APC1 και APC2. Σωστό/Λάθος

32) Το καρκίνωμα insitu της ουροδόχου κύστεως μπορεί να μιμείται κλινικά κυστίτιδα, και να μην παρουσιάζει ένα συγκεκριμένο όγκο. Σωστό/Λάθος

33) Στην πολυκυστική νόσο νεφρού των παιδιών, παρατηρούνται κυστικές διευρύνσεις των αθροιστικών σωληναρίων. Το ίδιο παρατηρείται και στους σπογγοειδείς νεφρούς. Σωστό/Λάθος

34) Σε χορτοφάγους παρατηρείται ουρολιθίαση λόγω υπερουρικοζουρίας. Σωστό/Λάθος

35) Στην ουροδόχο κύστη μπορεί να «βρεθούν» μεταπλαστικά, μη νεοπλασματικά αδένια που θυμίζουν βλεννογόνο παχέος εντέρου. Σωστό/Λάθος

36) Στην υδρονέφρωση παρατηρείται εστιακή πάχυνση του νεφρικού φλοιού. Σωστό/Λάθος

37) Κύριες αλλοιώσεις στην μεμβράνη των σπειραμάτων εκφράζονται κλινικά ως νεφριτικά σύνδρομα. Σωστό/Λάθος

38) Δομικό συστατικό των ποδοκυττάρων είναι δυνατόν να «δρα» σαν αντιγόνο σε σπειραματοπάθειες. Σωστό/Λάθος

39) Κάτω από τα ποδοκύτταρα ανιχνεύονται συνήθως τα μικρά ή τα κατιονικά ανοσοσυμπλέγματα. Σωστό/Λάθος

40) «Τμηματική» σπειραματονεφρίτις σημαίνει ότι έχει προσβληθεί το 60% των σπειραμάτων. Σωστό/Λάθος

41) Στην μεταστρεπτοκοκκική σπειραματονεφρίτιδα, ο έντονος πολλαπλασιασμός ενδοθηλιακών και δευτερευόντως μεσαγγειακών κυττάρων προκαλεί ολιγουρία και ουραιμία. Σωστό/Λάθος

42) Οι μηνοειδείς σχηματισμοί περιέχουν κυρίως μακροφάγα. Σωστό/Λάθος

43) Βασική μεμβράνη που θυμίζει γραμμές τρένου παρατηρείται στην μεμβρανοϋπερπλαστική σπειραματονεφρίτιδα. Σωστό/Λάθος

44) Σε μια βιοψία νεφρού, διάφορα σπειράματα εμφανίζουν αλλοιώσεις με ποικίλλουσα μορφολογία. Θα υποψιαστείτε νόσο Berger ή συστηματικό ερυθηματώδη λύκο. Σωστό/Λάθος

45) Οι συρμάτινες αγκύλες (wirelops) χαρακτηρίζουν την μεμβρανώδη σπειραματοπάθεια. Σωστό/Λάθος

46) Στον σακχαρώδη διαβήτη παρατηρείται λέπτυνση της βασικής μεμβράνης των σπειραμάτων. Σωστό/Λάθος

47) Στην κακοήθη νεφροσκλήρυνση παρατηρείται νέκρωση των αρτηριολίων του νεφρού, με εναπόθεση ινικής. Σωστό/Λάθος
48) Ασθενείς με νεφροπάθεια από αναλγητικά αναπτύσσουν συχνότερα καρκινωμάτα από μεταβατικό επιθήλιο στη νεφρική πύελο και στον ουρητήρα. Σωστό/Λάθος

49) Σε χώρες που ενδημεί η σχιστοσωμίαση το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα της ουροδόχου κύστης είναι συχνό. Σωστό/Λάθος

50) Το 20% των περιπτώσεων αγγειομυολιπώματος, αφορουν συνήθως σε ασθενείς με οζώδη σκλήρυνση. Σωστό/Λάθος


ΓΕΝΝΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΡΡΕΝΟΣ Ι-ΙΙ

1) Προστατίτιδα
Α. Οι αδένες και το παρακείμενο στρώμα στην οξεία βακτηριακή προστατίτιδα παρουσιάζουν διήθηση από πολυμορφοπύρηνα λευκοκύτταρα που μπορεί να φθάσει μέχρι σχηματισμού αποστήματος
Β. Η χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα μπορεί να ακολουθήσει ατελώς αντιμετωπεισθείσα οξεία προστατίτιδα.
Γ. Η ιδιοπαθής μπορεί να προκληθεί από διαρροή υλικού διατεταμένων πόρων σε προστάτη διογκωμένο λόγω οζώδους υπερπλασίας
Δ. Όλα τα ανωτέρω

2) Η οζώδης υπερπλασία του προστάτη:
Α. Είναι αποτέλεσμα χρόνιας φλεγμονής.
Β. Προκαλείται εν μέρει από την υπερπλασία του στρώματος.
Γ. Δεν σχετίζεται με την αύξηση του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA) στον ορό.
Δ. Αναπτύσσεται κυρίως στην περιφερική μοίρα του προστάτου.
Ε. Χαρακτηρίζεται από την εναπόθεση λιποφουσκίνης

3) Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη
Α. Είναι προκαρκινωματώδης αλλοίωση
Β. Συνήθως αφορά και στους δυο πλάγιους λοβούς του προστάτη
Γ. Τα υπερπλαστικά αδένια είναι δυνατό να περιέχουν αμυλοειδή σωμάτια
Δ. Η υπερπλασία του στρώματος αφορά στα λεία μυϊκά κύτταρα και τον ινώδη ιστό.
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Β+Γ+Δ

4) Στους παράγοντες στους οποίους οφείλονται τα αποφρακτικά συμπτώματα ανήκουν:
Α. Τα υπερπλαστικά οζίδια τα οποία συμπιέζουν και επιμηκύνουν την προστατική μοίρα της ουρήθρας, παραμορφώνοντας την πορεία της
Β. Η σύσπαση των υπερπλαστικών μυϊκών κυττάρων του στρώματος
Γ. Η διήθηση από φλεγμονώδη κύτταρα
Δ. Η συμμετοχή της περιουρηθρικής ζώνης στο έσω ουρηθρικό στόμιο, που δεν παρεμποδίζει τη λειτουργία του σφιγκτήρα.
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Γ





5) Το αδενοκαρκίνωμα του προστάτη:
Α. Αναπτύσσεται κυρίως στην περιουρηθρική περιοχή του αδένα.
Β. Η ιστοπαθολογική διάγνωση βασίζεται στην απουσία μεγάλων πυρηνίων.
Γ. Το ιστολογικό πρότυπο ανάπτυξης είναι σημαντικός προγνωστικός δείκτης.
Δ. Χαρακτηρίζεται από παρουσία βασικών κυττάρων τα οποία αναγνωρίζονται με ειδικά αντισώματα
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή.

6) Καρκίνωμα του προστάτη:
Α. Τα περισσότερα καρκινώματα αναπτύσσονται στην περιφερική ζώνη του οργάνου, αν και η ζώνη αυτή υποστρέφει σε κάποιο βαθμό με την πρόοδο της ηλικίας.
Β. Είναι σπάνιο πριν την ηλικία των 50 ετών και η μεγαλύτερη συχνότητα του απαντάται σε ηλικίες μεταξύ 65 και 75 ετών
Γ. Είναι ο συνηθέστερος καρκίνος στον άνδρα
Δ. Όλα τα ανωτέρω

7) Η διασπορά του καρκινώματος του προστάτη μπορεί να είναι:
Α. Άμεση, με διήθηση του στρώματος , της προστατικής κάψας, της ουρήθρας , της βάσης της ουροδόχου κύστης ή της σπερματοδόχου κύστης
Β. Λεμφογενής, συνήθως στους βουβωνικούς λεμφαδένες
Γ. Αιματογενής, στα οστά, στους πνεύμονες και στο ήπαρ
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Γ

Ειδικό προστατικό αντιγόνο (PSA)
Α. Είναι μια γλυκοπρωτεΐνη που παράγεται από το προστατικό επιθήλιο
Β. Υπό φυσιολογικές συνθήκες διαδραματίζει ρόλο στην ρευστοποίηση του σπέρματος
Γ. Παρατηρείται αύξηση της τιμής του, στον ορό του αίματος μόνο σε καταστάσεις υπερπλασίας και νεοπλασίας του προστάτη
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

9) Αδενοκαρκίνωμα του προστάτη:
Α. Εντοπίζεται συνήθως στην κεντρική ζώνη του προστάτη.
Β. Η διαβάθμιση κατά Gleason καθορίζει και την πρόγνωση.
Γ. Τα αδένια εμφανίζουν δύο είδη κυττάρων.
Δ. Όλα τα ανωτέρω

10) Υποσπαδίας
Α. Είναι η συνηθέστερη ανωμαλία της ουρήθρας στον άνδρα
Β. Οφείλεται σε ατελή σύγκλειση των ουρηθρικών πτυχών, επάνω από τον ουρογεννητικό πόρο
Γ. Μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα στην ούρηση και στην εκσπερμάτιση
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Α+Β

11) Θηλώματα γεννητικών οργάνων άρρενος
Α. Η πιο χαρακτηριστική βλάβη στον άνδρα είναι το οξυτενές κονδύλωμα
Β. Παρατηρείται θηλώδης υπερπλασία του δέρματος
Γ. Πολλά κύτταρα περιέχουν κενοτόπια στο κυτταρόπλασμά τους, χαρακτηριστικό ιογενούς προσβολής
Δ. Παρατηρείται δυσπλασία του καλυπτικού επιθηλίου
Ε. Όλα τα ανωτέρω Στ. Α+Β+Γ
12) Ο αδενοματοειδής όγκος που απαντάται στην περιοχή της επιδιδυμιδος:
Α. Είναι μια μορφή αδενοκαρκινώματος.
Β. Είναι μια ιδιαίτερη μορφή μεσοθηλιώματος.
Γ. Συνήθως είναι ένας μεγάλος κυστικός όγκος με νεκρώσεις.
Δ. Προέρχεται από τα βλαστικά γεννητικά κύτταρα.
Ε. Είναι μια τυπική μορφή αμαρτώματος.

13) Το κλασσικό σεμίνωμα:
Α. Εμφανίζει χαρακτηριστικές νεκρώσεις.
Β. Τα νεοπλασματικά κύτταρα εμφανίζουν ανοσοθετικότητα για μια φωσφατάση του πλακούντα.
Γ. Δεν εμφανίζει in situ, μορφή.
Δ.Εμφανίζει πυκνή λεμφοκυτταρική διήθηση στη περιφέρεια του νεοπλάσματος, αντίστοιχα προς τη κάψα
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή.

14) Τα σεμινώματα με σποραδικά, μεμονωμένα τροφοβλαστικά γιγάντια κύτταρα:
Α. Είναι μια υποκατηγορία χοριοκαρκινωμάτων.
Β. Συνοδεύονται από αυξημένα επίπεδα άλφα 1 αντιθρυψίνης στο ορό.
Γ. Κατατάσσονται στους μικτούς όγκους από γεννητικά κύτταρα.
Δ. Έχουν την ίδια πρόγνωση με το κλασσικό σεμίνωμα.
Ε. Β + Δ

15) Σπερματοκυτταρικό σεμίνωμα
Α. Αποτελεί ένα σπάνιο υπότυπο, με σαρκωματώδες στοιχείο
Β. Απαντάται σε μεγαλύτερης ηλικίας άτομα
Γ. Αναπτύσσεται επι εδάφους ενδοσωληναριακής νεοπλασίας των γεννητικών κυττάρων
Δ. Παρουσιάζει απώλειες του χρωμοσώματος 9
Ε. Όλα τα ανωτέρω
Στ. Α+Β+Δ

16) Ώριμο τεράτωμα όρχεως
Α. Χαρακτηρίζεται από ιστούς από όλα τα βλαστικά δέρματα
Β. Απαντώνται πολύ συχνά δερμοειδείς κύστεις
Γ. Είναι σύνηθες στους ενήλικες
Δ. Όλα τα ανωτέρω

17) Το εμβρυϊκό καρκίνωμα:
Α. Σπανίως εμφανίζει νέκρωση.
Β. Τα κύτταρα έχουν μικρούς πυρήνες, μικρά πυρήνια και σαφή κυτταρικά όρια.
Γ. Αναγνωρίζεται ιστολογικά από την παρουσία μυξοειδών περιοχών με ένα δίκτυο λεπτών αναστομωμένων κυττάρων.
Δ. Μορφολογικά μπορεί να μοιάζει με σεμίνωμα (το επιλεγόμενο και αναπλαστικό σεμίνωμα)
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή

18) Το εμβρυικό καρκίνωμα:
Α. Ο ασθενής συχνά έχει μεταστάσεις τη στιγμή της διάγνωσης
Β. Τα νεοπλασματικά κύτταρα είναι μεγάλα, επιθηλιοειδή με έντονο πυρήνιο, πυρηνικό πλειομορφισμό και συχνές μιτώσεις.
Γ. Έχει ανοσοϊστοχημικά ανιχνεύσιμο κυτταροσκελετό από ινίδια κερατίνης.
Δ. Όλα τα ανωτέρω

19) Οι όγκοι λεκιθικού ασκού:
Α. Είναι μια μορφή ωρίμων τερατωμάτων.
Β. Χαρακτηρίζονται από την παρουσία πολλών άτυπων μιτώσεων.
Γ. Απαντώνται σε παιδιά.
Δ. Συνυπάρχουν συχνά με όγκους από κύτταρα Sertoli.
Ε. Αναγνωρίζονται μόνον με ανοσοϊστοχημική χρώση με αντίσωμα κατά της AFP

20) Ο όγκος λεκιθικού ασκού στους όρχεις
Α. Μπορεί να υπάρχει είτε σε αμιγή μορφή είτε σαν συστατικό μικτών όγκων γεννητικών κυττάρων
Β. Εμφανίζει ποικίλα πρότυπα ανάπτυξης
Γ. Συχνά αναγνωρίζονται τα χαρακτηριστικά σωμάτια Schiller- Duvall
Δ. Όλα τα ανωτέρω

21) Οι όγκοι του όρχεως:
Α. Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους προέρχονται από τη γεννητική χορδή.
Β. Οι όγκοι λεκιθικού ασκού σχετίζονται με αυξημένα επίπεδα AFP ορού.
Γ. Το σεμίνωμα έχει την χειρότερη πρόγνωση
Δ. Κανένα από τα ανωτέρω

22) Το χοριοκαρκίνωμα όρχεως:
Α. Αποτελείται από συγκυτιοτροφοβλάστη, κυτταροτροφοβλάστη και χοριακές λάχνες.
Β. Εμφανίζει σπανίως αγγειακές διηθήσεις.
Γ. Ο πρωτοπαθής όγκος ανιχνεύεται με ιδιαίτερη ευκολία κατά την ψηλάφηση του όρχεως.
Δ. Η παρουσία του γίνεται αντιληπτή από την μέτρηση αυξημένων επιπέδων AFP στο ορό.
Ε. Όλα τα ανωτέρω είναι ανακριβή.

23) Κρυψορχία
Α. Η υψηλή θερμοκρασία εμποδίζει την ανάπτυξη των γεννητικών κυττάρων
Β. Είναι 25% αμφοτερόπλευρη
Γ. Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ανάπτυξης νεοπλάσματος
Δ. Όλα τα ανωτέρω
Ε. Β+Γ

24) Ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα του πέους
Α. Εμφανίζεται συχνότερα στη βάλανο
Β. Το in situ καρκίνωμα μπορεί να μοιάζει μόνο με λευκή πλάκα
Γ. Το in situ καρκίνωμα μπορεί να μοιάζει μόνο με κόκκινη πλάκα (ψευτοδερματίτιδα)
Δ. ‘Όλα τα ανωτέρω

25) Υδροκήλη
Α. Η πιο συχνή αιτία διόγκωσης του οσχέου
Β. Είναι η συλλογή ορώδους υγρού μέσα στον ίδιο ελυτροειδή χιτώνα του όρχεως
Γ. Στη χρόνια υδροκήλη το υγρό μπορεί να περιέχει κρυστάλλους χοληστερόλης.
Δ. Πρόκειται για μαλακή απιοειδή διόγκωση, που μπορεί να είναι υπό τάση αλλά, συνήθως κλυδάζει και είναι διαπερατή από το φως.
Ε. Όλα τα ανωτέρω

26) Η κιρσοκήλη αφορά διάταση των πόρων της επιδιδυμίδος. Σωστό/ Λάθος


27) Το σεμίνωμα είναι ακτινοευαίσθητο και μπορεί να περιέχει έντονη χρόνια φλεγμονή με κοκκιώματα. Σωστό/ Λάθος

28) Το εμβρυϊκό καρκίνωμα παράγει b-HCG και ο όγκος λεκιθικού ασκού ΑFP. Σωστό/ Λάθος

29) Ο όγκος λεκιθικού ασκού μπορεί να εμφανίσει μεγάλη ποικιλία διαφορετικών μορφολογικών προτύπων και να μην διακρίνεται εύκολα από μη εξειδικευμένο παθολογοανατόμο. Σωστό/Λάθος

30) Σε ηλικιωμένους άνδρες, ένα λέμφωμα όρχεως είναι πιο συχνό από όγκο κυττάρων Sertoli. Σωστό/Λάθος

31) Η υπερπλασία προστάτου μπορεί να συνδυάζεται με υπερτροφία ουροδόχου κύστεως. Σωστό/Λάθος

32) Η διάγνωση προστατικού αδενοκαρκινώματος, στην βιοψία, διευκολύνεται από την απουσία βασικών κυττάρων. Σωστό/Λάθος

33) Η παρουσία περινευρικής διήθησης καθορίζει, μεταξύ άλλων, το score κατά Gleason Σωστό/Λάθος

34) Το score κατά Gleason είναι ανεξάρτητος προγνωστικός δείκτης. Σωστό/Λάθος

35) Στην υπερπλασία του προστάτου υπάρχει εστιακή ατροφία του ινομυώδους προστατικού στρώματος. Σωστό/Λάθος

36) Η προστατική ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία( PIN) χαμηλού βαθμού δεν σχετίζεται με αυξημένη πιθανότητα εύρεσης καρκίνου στον συγκεκριμένο προστάτη . Σωστό/Λάθος

37) Στην ορχίτιδα από παρωτίτιδα παρατηρείται εάν η βλάβη είναι αμφοτεροπλεύρη , μπορεί να προκύψει υπογονιμότητα Σωστό/Λάθος

38) Στην ιδιοπαθή κοκκιωματώδη ορχίτιδα παρατηρείται πυκνή κοκκιωματώδης περισωληναριακή φλεγμονώδης διήθηση. Σωστό/Λάθος

39) Το σπερματοκυτταρικό σεμίνωμα αποτελεί κακόηθες νεόπλασμα, Σωστό /Λάθος

40) Το πορογενές αδενοκαρκίνωμα προστάτη μπορεί να διαγνωστεί λανθασμένα σαν PIN. Σωστό/Λάθος

41) Σε ασθενείς με καρκίνωμα του προστάτη, το εντερικό τοίχωμα σπανίως διηθείται, διότι προστατεύεται από την ορθοκυστική περιτονία Σωστό/Λάθος

42) Στη νόσο Peyronie παρατηρείται πολλαπλασιασμός ινοβλαστών με αυξανόμενες ποσότητες κολλαγόνου καθώς εξελίσσεται η βλάβη Σωστό/Λάθος

43) Στο ενδοεπιδερμιδικό καρκίνωμα του πέους παρατηρείται κυτταρική και πυρηνική πολυμορφία με υπερχρωματικούς πυρήνες και αύξηση του αριθμού των μιτώσεων. Σωστό/Λάθος

44) Το χοριοκαρκίνωμα του όρχεως συχνά εμφανίζεται με μεταστάσεις στον εγκέφαλο, στον πνεύμονα και στον γαστρεντερικό σωλήνα. Σωστό/Λάθος

45) Οι όγκοι από κύτταρα Leydig προέρχονται από τα διάμεσα κύτταρα που παράγουν ορμόνες του φύλου και εντοπίζονται μεταξύ των ορχικών σωληναρίων. Σωστό/Λάθος
46) Η μορφολογία των όγκων από κύτταρα Sertoli εξαρτάται από το βαθμό διαφοροποίησης Σωστό/Λάθος

47) Οι κακοήθεις μορφές των όγκων από κύτταρα Leydig είναι πολύ συχνές Σωστό/Λάθος

48) Οι όγκοι Leydig σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν καφε-κόκκινο χρώμα Σωστό/Λάθος

49) Ένα από τα αίτια της ανδρικής στειρότητας στα οποία η παθολογοανατομική εξέταση μπορεί να βοηθήσει είναι η καταστροφή το σύνδρομο Klinefelter. Σωστό/Λάθος

50) Οι όγκοι από κύτταρα Sertoli είναι συνήθως καλοήθεις Σωστό/Λάθος


ΚΑΡΔΙΑ-ΑΓΓΕΙΑ ΠΑΘΑΝ

1. Αθηρωματικές πλάκες σχηματίζονται
Α. σε μέσου και μεγάλου μεγέθους αγγεία
Β. σε αρτηρίδια και φλεβίδια,
Γ. στον έσω χιτώνα αρτηριών
Δ. όλα τα ανωτέρω
Ε. Α και Γ

2. Οι ασταθείς αθηρωματικές πλάκες
Α. έχουν παχύ ινώδες κάλυμα
Β. έχουν μεγάλο λιπιδαιμικό κέντρο και φλεγμονή
Γ. μπορούν να υποστούν ρήξη και θρόμβωση
Δ. όλα τα ανωτέρω
Ε. Β και Γ

3. Η υπερτασική νόσος της καρδιάς
Α. χαρακτηρίζεται από υπερτροφία της αριστερής κοιλία
Β. χαρακτηρίζεται από υπερτροφία της δεξιάς κοιλίας
Γ. οφείλεται σε πνευμονική υπέρταση
Δ. τα Α και Γ
Ε. τα Β και Γ

4. Δύσπνοια παρουσιάζεται
Α. σε αριστερά καρδιακή ανεπάρκεια
Β. σε δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια
Γ. λόγω εξαγγείωσης υγρού στις κυψελίδες
Δ. τα Β και Γ
Ε. τα Α και Γ

5. Στο έμφραγμα του μυοκαρδίου
Α. τις πρώτες ώρες δεν παρατηρούνται μακροσκοπικές αλλοιώσεις
Β. πρώιμο σημείο κυτταρικής βλάβης είναι οι ταινίες συστολής
Γ. παρατηρείται φλεγμονώδης διήθηση μετά το πρώτο 24ωρο
Δ. όλα τα ανωτέρω
Ε. κανένα από τα ανωτέρω


6. Η διατατική μυοκαρδιοπάθεια
Α. αφορά ηλικιωμένους ασθενείς
Β. είναι αποτέλεσμα καρδιακής ανεπάρκειας
Γ. οφείλεται αποκλειστικά σε γενετικά αίτια
Δ. χαρακτηρίζεται από συστολική δυσλειτουργία
Ε. κανένα από τα ανωτέρω

7. H στένωση της μιτροειδούς βαλβίδας
Α. συνηθεστέρα είναι συνέπεια ρευματικού πυρετού
Β. οφείλεται σε μυξωματώδη εκφύλιση των γλωχίνων
Γ. εκδηλώνεται κλινικά με αιφνίδια λιποθυμικά επεισόδια
Δ. όλα τα ανωτέρω
Ε τα Α και Γ

8. Η ασβεστοποιός αορτική στένωση
Α. είναι ασυνήθης στη νεαρή ηλικία
Β. εμφανίζει συστολικό φύσημα
Γ. παρουσιάζει σύντηξη των συνδέσεων των γλωχίνων
Δ. τα Α και Β
Ε. τα Β και Γ

9. Το οζίδιο Aschoff
A. Είναι η χαρακτηριστική ιστολογική αλλοίωση στην λοιμώδη ενδοκαρδίτιδα
B. Παρουσιάζει μακροφάγα κύτταρα που μοιάζουν με κάμπιες
Γ. οφείλεται σε προσβολή του μυοκαρδίου από παράσιτο
Δ. κανένα από τα ανωτέρω
Ε. τα Α και Β

10. Η λοιμώδης ενδοκαρδίτιδα
Α. παρουσιάζει μικρές και μη καταστροφικές εκβλαστήσεις
Β. προσβάλει συνηθέστερα παθολογικές ή προσθετικές βαλβίδες
Γ. προκαλεί ίνωση της προσβληθείσης βαλβίδας
Δ. είναι επακόλουθο ιογενούς λοίμωξης
Ε. Β και Γ

1. Σύνηθες αίτιο δεξιάς καρδιακής ανεπάρκειας είναι η χρόνια αποφρακτική πνευμονική νόσος Σωστό/Λάθος

2. Στηθάγχη εκδηλώνεται μόνο επί αθηροσκλήρωσης των στεφανιαίων αγγείων Σωστό/Λάθος

3. Το έμφραγμα του μυοκαρδίου εμφανίζει πάντα χαρακτηριστικές αλλοιώσεις στο ΗΚΓ Σωστό/ Λάθος

4. Το ανεύρυσμα του μυοκαρδίου είναι μια οξεία επιπλοκή του εμφράγματος Σωστό/Λάθος

5. Οξεία ανεπάρκεια της μιτροειδούς βαλβίδας προκαλείται από ρήξη θηλοειδούς μυός λόγω εμφράγματος Σωστό/Λάθος

6. Μυξωματώδης εκφύλιση της μιτροειδούς βαλβίδας συχνά είναι ασυμπτωματική Σωστό/Λάθος

7. Κοινά Gram θετικά μικρόβια είναι συχνό αίτιο λοιμώδους ενδοκαρδίτιδας Σωστό/Λάθος

8. Η μυοκαρδίτιδα στη νόσος Chagas οφείλεται στο Toxoplasma gondii. Σωστό/Λάθος

9. Η υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια οφείλεται σε γενετικά αίτια Σωστό/Λάθος

10. Το μύξωμα είναι σπάνιος κακοήθης όγκος της καρδιάς Σωστό/Λάθος

11. Κοκκιώδης ιστός ανευρίσκεται στο μυοκάρδιο λίγες ώρες μετά την εμφάνιση του εμφράγματος Σωστό/Λάθος

12. Πυρετός σε αθενείς με προσθετική βαλβίδα 2 μήνες μετά την επέμβαση εγείρει υπόνοια λοιμώδους ενδοκαρδίτιδας Σωστό/Λάθος