ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΙΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ 2015-2023

Α. ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
Ι. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΟΥΣ
1. Στην β μεσογειακή αναιμία
Α. είναι χρόνια αιμολυτική και υπόχρωμη μικροκυτταρική αναιμία
Β. έχουμε έλλειψη σιδήρου
Γ. υπάρχει ανάγκη για φυλλικό οξύ κατά τη θεραπεία
Δ. α+γ
Ε. α+β+γ
2. Στην δρεπανοκυτταρική αναιμία έχουμε
Α. εμφάνιση επώδυνων κρίσεων μετά τον 6ο μήνα της ζωής
Β. εμφάνιση κρίσεων μετά από λήψη ασπιρίνης
Γ. συχνή παρουσία χολόλιθων
Δ. α+γ
Ε. α+β+γ
3. Σχετικά με το μόριο της αιμοσφαιρίνης (Hb)
Α. H HbA2 έχει δύο α και δύο γ αλυσίδες
Β. Τα νεογνά έχουν πολύ χαμηλά επίπεδα ΗbA
Γ. H HbA1c (γλυκοζυλιωμένη) έχει δομικές βλάβες
Δ. Όλα λάθος
Ε. Όλα σωστά
4. Η βαρύτητα της β-Μεσογειακής Αναιμίας εξαρτάται
Α. Από το ποσό της περίσσειας των α αλυσιδών
Β. Από την παρουσία α θαλασσαιμικού γονιδίου
Γ. Από την παρουσία υψηλής ΗbF
Δ. Από το είδος της υποκείμενης γενετικής βλάβης (β0 ή β+)
Ε. α+β+γ+δ
5. Η μικροδρεπανοκυτταρική νόσος
Α. Είναι συνδυασμός β θαλασσαιμικού και δρεπανοκυτταρικού γονιδίου
Β. Είναι συχνότερη από την ομόζυγη δρεπανοκυτταρική νόσο στην Ελλάδα
Γ. Όλοι οι ασθενείς έχουν σπληνομεγαλία
Δ. Α+Β
Ε. Α+Β+Γ
6. Σχετικά με τα γονίδια της αιμοσφαιρίνης
Α. Στον άνθρωπο υπάρχουν δύο β και δύο α γονίδια
Β. Η β-ΜΑ οφείλεται συχνά σε μεταλλάξεις ενώ η α-ΜΑ σε ελλείψεις
Γ. Η αλλαγή από την έκφραση των γ γονιδίων στην έκφραση των β γονιδίων γίνεται τον πρώτο μήνα της ζωής
Δ. Η παρουσία του γονότυπου --/αα προκαλεί βαριά υπόχρωμη μικροκυτταρική αναιμία
Ε. Όλα λάθος

7. Η έλλειψη της G6PD
Α. Μεταβιβάζεται σαν φυλοσύνδετος χαρακτήρας
Β. Χαρακτηρίζεται κυρίως από ενδοαγγειακή αιμόλυση
Γ. Η κατανάλωση χλωρών κουκιών μπορεί να προκαλέσει αιμόλυση
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Α+Β
8. Σχετικά με την ιστολογική διάγνωση του NHL
α) ειναι σημαντική για την επιλογή θεραπείας
β) απαιτεί τη χρήση μονοκλωνικών αντισωμάτων (ανοσοιστοχημεία)
γ) κάθε ιστολογικός τύπος αντιπροσωπεύει την κακοήθη εξαλλαγή σε ένα στάδιο εξέλιξης ενός φυσιολογικού λεμφοκυττάρου
δ) α+β
ε) α+β+γ
9. Η σταδιοποίηση ενός NHL
Α. Είναι απαραίτητη για την επιλογή της θεραπείας
Β. Ασθενείς σταδίου ΙΙ έχουν νόσο πάνω και κάτω από το διάφραγμα
Γ. Είναι απαραίτητη για την εκτίμηση του θεραπευτικού αποτελέσματος
Δ. Όλα λάθος
Ε. Όλα σωστά
10. Στα παρακάτω νοσήματα, παρουσιάζεται NHL με αυξημένη συχνότητα
Α. Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος
Β. Θυρεοειδοπάθειες
Γ. Επίκτητες και γενετικές ανοσοανεπάρκειες
Δ. Α+Γ
Ε. Α+Β+Γ
11. Σχετικά με τα NonHodgkin Λεμφώματα (NHL)
A. Προέρχονται κατά 90% από Β λεμφοκύτταρα
B. Βρίσκονται συχνά σε έξω λεμφαδενικές εστίες
Γ. Χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένες χρωμοσωμικές βλάβες
Δ. Α+Β
Ε. Α+Β+Γ
12. Σχετικά με το λέμφωμα Hodgkin
Α. Συνήθως εμφανίζεται σαν εντοπισμένη νόσος
Β. Περίπου 50% των ασθενών έχει συστηματικά συμπτώματα
Γ. Έχει αυξημένη συχνότητα σε ηλικίες 15-35
Δ. Συνοδεύεται συχνά από ηωσινοφιλία
Ε. Α+Β+Γ+Δ
13. Σχετικά με το λέμφωμα Hodgkin
Α. H σταδιοποίηση της νόσου είναι σημαντική για την επιλογή της θεραπείας
Β. Χαρακτηριστικά κύτταρα είναι τα Reed Sternberg (RS)
Γ. Η LDH είναι συχνά (>40%) αυξημένη
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Β+Γ
14. Σχετικά με το λέμφωμα Hodgkin
Α. Είναι συχνά, συστηματικά (Β) συμπτώματα
Β. Σχετίζεται με τον ιό του απλού έρπητα
Γ. Τα ποσοστά πλήρους ύφεσης είναι περίπου 95% για ασθενείς σταδίου Ι και ΙΙ
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Α+Γ
15. Η μακροσφαιριναιμία του Waldenstrom
α) ανήκει στα υψηλής κακοήθειας λεμφώματα
β) χαρακτηρίζεται από την παρουσία IgM και υπεργλοιότητα
γ) ο μυελός των οστών είναι διηθημένος από λεμφοπλασματοκύτταρα
δ) α+β
ε) β+γ
16. Στην θεραπεία ενός NHL
Α. Θεραπεία εκλογής είναι η συνδυασμένη χημειοθεραπεία με ταυτόχρονη χορήγηση μονοκλωνικών αντισωμάτων
Β. Το ποσοστό πλήρους ύφεσης στα υψηλής κακοήθειας λεμφώματα είναι περίπου 90%
Γ. Σε επείγουσες καταστάσεις (πχ σύνδρομο άνω κοίλης) έχει ένδειξη η ακτινοβόληση λόγω ταχύτερης δράσης
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Α+Γ
17. Τα Μυελοδυσπλαστικά Σύνδρομα (ΜΔΣ) χαρακτηρίζονται από
Α. Μη αποτελεσματική Αιμοποίηση
Β. Κυτταρογενετικές ανωμαλίες
Γ. Παρουσία CD34+ βλαστών >19
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Α+Β
18. Προγνωστικοί παράγοντες του Μυελοδυσπλαστικού Συνδρόμου αποτελούν
Α. Η βαρύτητα των κυτταροπενιών (μία ή περισσότερες σειρές του αίματος)
Β. Το ποσοστό των βλαστών
Γ. Ο τύπος των κυτταρογενετικών ανωμαλιών
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Β+Γ
19. Στη θεραπεία των Μυελοδυσπλαστικών Συνδρόμων μπορεί να χορηγηθούν
Α. Αυξητικοί παράγοντες του αίματος (π.χ. ερυθροποιητίνη)
Β. Εντατική χημειοθεραπεία (ΧΜΘ)
Γ. Ήπια ΧΜΘ με υπομεθυλιωτικούς παράγοντες
Δ. Ήπια ΧΜΘ με ανάλογα νουκλεοτιδίων
Ε. Α+Γ
20. Η συχνότερη αιτία θανάτου σε ασθενείς με ΜΔΣ είναι
Α. Βαριά αιμοσιδήρωση και συνοδός καρδιακή ανεπάρκεια
Β. Εξέλιξη σε Οξεία Λευχαιμία
Γ. Βαριά μη αναστρέψιμη αιμορραγία
Δ. Λοιμώξεις και σηπτικό σοκ
Ε. Εξέλιξη σε απλαστική αναιμία
21. Η Οξεία Μυελογενής Λευχαιμία (ΟΜΛ)
Α. Αποτελεί το συχνότερο τύπο λευχαιμίας της παιδικής ηλικίας
Β. Η ακτινοβολία, η προηγούμενη έκθεση σε χημειοθεραπευτικά και διάφορα γενετικά σύνδρομα και σύνδρομα μυελικής ανεπάρκειας αποτελούν παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη ΟΜΛ
Γ. Για τη διάγνωση της ΟΜΛ απαιτείται παρουσία βλαστών >20% στο μυελό των οστών ή στο αίμα
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Β+Γ
22. Η Οξεία Προμυελοκυτταρική Λευχαιμία (ΟΠΜΛ)
Α. Χαρακτηρίζεται από την αντιμετάθεση t(8:22) που οδηγεί στη δημιουργία του χιμαιρικού γονιδίου BCR-ABL
Β. Σχετίζεται με υψηλό αιμορραγικό ρίσκο και με υψηλή θνητότητα και θνησιμότητα
Γ. Η θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση ρετινοικού οξέος σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Β+Γ
23. Η Οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία (ΟΛΛ)
Α. Στο 80% των ασθενών είναι Β προελεύσεως
Β. Μπορεί να εκδηλωθεί με Β συμπτώματα κυτταροπενίες εξωμυελική νόσο και συμμετοχή όρχεων και ΚΝΣ
Γ. Η παρουσία του χρωμοσώματος Φιλαδέλφεια (Ph+) αφορά περίπου 20% ασθενών και σχετίζεται με υψηλού κινδύνου νόσο
Δ. Η ασπαργινάση αποτελεί σημαντικότερο θεραπευτικό παράγοντα της ΟΛΛ, καθώς οδηγεί σε απόπτωση των λεμφοβλαστών
Ε. Α+Β+Γ+Δ
24. Η Οξεία Μυελογενής Λευχαιμία (ΟΜΛ)
Α. Χαρακτηρίζεται στο 90% των περιπτώσεων από αυξημένο αριθμό λευκών στο περιφερικό αίμα
Β. Χαρακτηρίζεται από διήθηση οργάνων όπως νεφρά και πάγκρεας με συνοδό έκπτωση της λειτουργίας τους
Γ. Είναι συχνά τυχαίο εύρημα σε μία γενική αίματος
Δ. Όλα λάθος
Ε. Όλα σωστά
25. Η Οξεία Μυελογενής Λευχαιμία (ΟΜΛ)
Α. Μπορεί να προκαλέσει λευκόσταση εάν ο αριθμός των λευκών είναι >150Κ/μL
Β. Μπορεί να επιπλακεί από σύνδρομο λύσης όγκου
Γ. Το 90% των ασθενών μπορεί να πάρει εντατική ΧΜΘ
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Α+Β
26. Η Χρόνια Λεμφογενής Λευχαιμία (ΧΛΛ) σχετίζεται με
Α. Υπογαμμασφαιριναιμία
Β. Αυτοάνοσα νοσήματα (πχ αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία και αυτοάνοση θρομβοκυττοπενία)
Γ. Συχνή εκτροπή σε νόσο υψηλής κακοήθειας (Richter’s transformation)
Δ. A+B
Ε. A+B+Γ
27. Η Χρόνια Λεμφογενής Λευχαιμία (ΧΛΛ) σχετίζεται με
Α. Η ύπαρξη μετάλλαξης στα γονίδια IGHV σχετίζεται με καλή πρόγνωση
Β. Η μετάλλαξη/έλλειψη του γονιδίου TP53 σχετίζεται με κακή πρόγνωση
Γ. Απαιτείται άμεση έναρξη θεραπείας ανεξαρτήτου σταδίου και συμπτωμάτων
Δ. Α+Β
Ε. Α+Β+Γ
28. Το πολλαπλούν μυέλωμα (ΜΜ)
Α. Χαρακτηρίζεται από παραπρωτειναιμία (>30g/L)
Β. Συνοδεύεται από υπερασβεστιαιμία και σκελετικά συμβάματα
Γ. Έχει συχνά ελεύθερες ελαφρές αλυσίδες που δεν είναι τοξικές για τα νεφρά
Δ. Β+Γ
Ε. Α+Β
29. Το πολλαπλούν μυέλωμα (ΜΜ)
Α. Η β2 μικροσφαιρίνη και η αλβουμίνη πλάσματος αποτελούν τους κύριους παράγοντες σταδιοποίησης
Β. Το σύνδρομο υπεργλοιότητας χρήζει άμεσης έναρξης θεραπείας σε συνδυασμό με πλασμαφαίρεση
Γ. Η εξωμυελική νόσος είναι καλό προγνωστικό εύρημα
Δ. Α+Β
Ε. Β+Γ

ΙΙ. ΦΟΡΟΥΜ
30. Στο πολλαπλούν μυέλωμα παρατηρούνται όλα ταπαρακάτω εκτός από ένα:
a. Ευαισθησία σε λοιμώξεις
b. Αυτόματα κατάγματα
c. Αύξηση των πλασματοκυττάρων στο αίμα
d. Αναιμία
e. Το Β και Γ
31. Ποιο από τα παρακάτω σχετίζονται με ασπληνία:
a. Σωμάτια Howell-Jolly
b. Δρεπανοκυτταρική αναιμία
c. Κοιλιοκάκη
d. Όλα τα παραπάνω
e. Το Α και Β
32. Σε ποια από τις παρακάτω καταστάσεις είναι αυξημένη η συχνότητα νέκρωσης του δέρματος από κουμαρινικά αντιπηκτικά:
a. Έλλειψη πρωτεΐνης C
b. Έλλειψη αντιθρομβίνης ΙΙΙ
c. Έλλειψη πρωτεΐνης S
d. Το Α και Γ
e. Όλα τα παραπάνω
33. Το σύνδρομο Fanconi συμπεριλαμβάνει
a. ΝΣΟ τύπου Ι
b. Νεφρικό άποιο διαβήτη
c. Αλκάλωση, υποκαλιαιμία
d. Τα Α και Γ
e. Κανένα από τα παραπάνω
34. Λεμφαδενοπάθεια υπάρχει σε όλα τα παρακάτω, εκτός από ένα. Επιλέξτε το:
a. Χρόνια λεμφογενής λευχαιμία
b. Ιδιοπαθής θρομβοπενική πορφύρα
c. Λοιμώδης μονοπυρήνωση
d. Σύνδρομο Sjogren
e. Νόσος του Hodgkin
35. Ασθενής 70 ετών με οσφυαλγία, αναιμία και σύνδρομο Fanconi, πιθανά έχει:
a. Οξεία λευχαιμία
b. Μεμβρανώδη σπειραματονεφρίτιδα
c. Πολλαπλούν μυέλωμα
d. Καρκίνο του νεφρού
e. Βρουκέλλωση
36. Ποιο χαρακτηρίζει το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο;
a. αύξηση του χρόνου προθρομβίνης
b. υπαραχνοειδής αιμορραγία
c. θρομβοκυττάρωση
d. α+γ
e. κανένα
37. Ποια εξέταση ενδείκνυται κατά κύριο λόγο σε ασθενή με αιμορραγία από τα ούλα και πετέχειες στα κάτω άκρα;
Α. Χρόνος προθρομβίνης και INR
Β. Γενική αίματος
Γ. Χρόνος μερικής θρομβοπλαστίνης
∆. Ηπατικά ένζυμα
Ε. Ουρία και κρεατινίνη ορού
38. Αυξημένος αριθμός δικτυοερυθροκυττάρων παρατηρείται σε
α. οξεία λευχαιμία
β. απλαστική αναιμία
γ. αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία
δ. μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο
ε. μυελοϊνωση
39. Η κλινική εικόνα της χρόνιας λεμφογενούς λευχαιμίας χαρακτηρίζεται από όλα τα παρακάτω εκτός από:
α. λεμφαδενοπάθεια
β. σπληνομεγαλία
γ. υποτροπιάζουσες λοιμώξεις
δ. θρομβοκυττάρωση
ε. αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία
40. Ποιό από τα παρακάτω ∆ΕΝ προκαλεί διάχυτη ενδαγγειακή πήξη
α. Καρκινοειδές σύνδρομο
β. Μετάγγιση ασυμβάτου αίματος
γ. Σήψη
δ. Γαστρικός καρκίνος
ε. Εμβολή αμνιακού υγρού
41. Ποιό από τα παρακάτω ∆ΕΝ παρατηρείται στην αιμολυτκή αναιμία;
α. Έμεσος υπερχολερυθριναιμία
β. Αύξηση του ουροχολινογόνου ούρων
γ. Ελάτωση απτοσφαιρινών ορού
δ. Μακροκυττάρωση
ε. Μείωση φερριτίνης
42. Η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη:
α) χρησιμοποιείται για τον έλεγχο του βαθμού ρύθμισης του σακχαρώδη διαβήτη
β) δημιουργείται από τη μη ενζυμική σύνδεση της αιμοσφαιρίνης με μόρια γλυκόζης
γ) το ποσοστό της είναι ανάλογο με το βαθμό υπεργλυκαιμίας
δ) ισχύουν όλα τα ανωτέρω
ε) ισχύουν το α και γ
43. Ασθενής παρουσιάζει λευκοκυττάρωση 16.000/μl με πολυμορφοπύρηνα 10%, λεμφοκύτταρα 15%, μονοπύρηνα 5% και βλάστες (με παρουσία ραβδίων Auer) 60%. Η διάγνωση είναι :
α) Οξεία μυελογενής λευχαιμία
β) Οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία
γ) Χρόνια μυελογενής λευχαιμία
δ) Χρόνια λεμφοβλαστική λευχαιμία
ε) Μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο
44. Σε ποιο από τα κατωτέρω νοσήματα η υπερασβεστιαιμία είναι συνήθης εκδήλωση:
α) Νοσος Hodgkin
β) Πολλαπλούν μυέλωμα
γ) Χρονία μυελογενής λευχαιμία
δ) Οξεία μυελογενής λευχαιμία
ε) Χρονία μυελομονοκυτταρική λευχαιμία
45. Το χρωμόσωμα της Φιλαδέλφειας χαρακτηρίζει
α. την οξεία μυελογενή λευχαιμία
β. την οξεία λεμφογενή λευχαιμία
γ. τη μυελοίνωση
δ. τη χρόνια μυελογενή λευχαιμία
ε. μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο
46. Η ηλεκτροφόρηση πρωτεϊνών είναι διαγνωστική για:
α. Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο
β. ρευματοειδή αρθρίτιδα
γ. πολλαπλούν μυέλωμα
δ. λεισμανίαση
ε. όλα τα παραπάνω
47. Στην μεγαλοβλαστική αναιμία του Biermer παρουσιάζεται
Α. Μακροκυττάρωση
Β. Θρομβοπενία
Γ. Θρομβοκυττάρωση
∆. Το Α και Β
Ε. Το Α και Γ
48. Γυναίκα 32 ετών πάσχει από ινσουλινοεξαρτώμενο Σακχαρώδη ∆ιαβήτη και παρουσιάζει επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας τα δύο τελευταία χρόνια αλλά δεν έχει ακόμα τεθεί σε πρόγραμμα αιμοδιάλυσης. Η φυσική εξέταση δεν καταγράφει παθολογικά ευρήματα. Ο εργαστηριακός έλεγχος δείχνει Αιμοσφαιρίνη 9 g/dL, Αιματοκρίτη 28% και MCV 94 μm3 Η μορφολογία των ερυθρών αιμοσφαιρίων έδειξε νορμόχρωμα, νορμοκυτταρικά κύτταρα. Ποιό από τα παρακάτω είναι η ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΗ αιτία ;
Α. Οξεία απώλεια αίματος
Β. Χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία
Γ. ∆ρεπανοκυτταρική αναιμία
∆. Ανεπάρκεια Ερυθροποιητίνης
Ε. Μικροαγγειοπαθητική αιμόλυση
49. Στην εμπύρετο ουδετεροπενία
Α. η Klebsiella είναι πολύ σπάνιο
Β. ο Proteus είναι πολύ συχνό
Γ. η αντιβιοτική αγωγή ξεκινάει αφότου καλλιεργηθεί και ταυτοποιηθεί ο μικροοργανισμός
Δ. η ηπατική ή νεφρική ανεπάρκεια δυσχεραίνει την πρόγνωση
Ε. η θνητότητα των ασθενών είναι πολύ υψηλή ανεξάρτητα των άλλων παραγόντων
50. Στην αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία τυπικά αυξάνει:
Α. Η άμεση χολερυθρίνη ορού
Β. Η LDH ορού
Γ. Η CPK ορού
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Α+Β
51. Αίτια μακροκυττάρωσης είναι:
Α. Υποθυρεοειδισμός
Β. Κατάχρηση αλκοόλ
Γ. Ανεπάρκεια φυλλικού οξέος
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Α+Γ
52. Στην αυτοανοση αιμολυτικη αναιμια μπορει να ειναι
α) αμεση coombs+ εμμεση coombs-
β) αμεση coombs- εμμεση coombs+
γ) αμεση coombs- εμμεση coombs-
δ) αμεση coombs+ εμμεση coombs+
53. Στην θρομβοπενία επαγόμενη από ηπαρίνη (HIT)
Α. η LMWH προκαλεί πιο συχνά HIT από ότι η UFH (=μη κλασματοποιημένη ηπαρίνη)
Β. έχουμε θρομβώσεις
Γ. προκαλείται από αντισώματα εναντίον του platelet factor 4 (PF4)
Δ. β+γ
Ε. α+β+γ
54. Που παρατηρούμε σχιστοκύτταρα στο πλακάκι ; (επιχρισμα περιφερικού αίματος)
Α. Θρομβωτική Θρομβοπενική Πορφύρα
Β. ΣΕΛ
Γ. Αυτοάνοση Αιμολυτική Αναιμία
Δ. α+γ
Ε. α+β+γ
55. Πότε παρουσιάζεται αιμόλυση στην έλλειψη G6PD
Α. σε λοιμώξεις
Β. σε έκθεση σε φάρμακα
Γ. κάποιο που δεν ταίριαζε
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
56. Στην συγγενή σφαιροκυττάρωση έχουμε σπληνομεγαλία και χολολιθίαση Σ
57. Ποια κατάσταση σχετίζεται με αυξημένη πιθανότητα κακοήθειας πάνω από 50 χρονών
Α. οζώδης πολυαρτηρίτιδα
Β. πολυμυοσίτιδα
Γ. δερματομυοσίτιδα
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
58. Η σταδιοποίηση του non Hodgkin λεμφώματος
Α. στον καθορισμό της θεραπευτικής αγωγής
Β. στον καθορισμό της πρόγνωσης
Γ. στάδιο ΙΙ είναι πάνω και κάτω από το διαφραγμα
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
59. Συνδυασμένη έλλειψη FV & FVIII: σε μετάλλαξη του γονιδίου LMAN-1 Σ

Β. ΡΕΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
60. Η πιο σημαντική εξέταση για τη διάγνωση της σπειραματονεφρίτιδας σε ασθενή με ΣΕΛ είναι:
a. ΑΝΑ και αντι-dsDNA αντισώματα
b. Γενική ούρων
c. C3 και C4 ορού
d. Αντι-Sm αντισώματα
e. Όλα τα παραπάνω
61. Στην κοκκιωμάτωση του Wegener μπορεί να προσβληθούν:
a. Οι ανώτερες αναπνευστικές οδοί
b. Οι κατώτερες αναπνευστικές οδοί
c. Οι νεφροί + καθίζηση ράχης ρινός
d. Όλα τα παραπάνω
e. Τα Β και Γ
62. Οξεία μονοαρθρίτιδα οφείλεται σε
a. Μικρόβια
b. Κρυστάλλους
c. Συστηματικό ερυθηματώδη λύκο
d. Τα Α και Β
e. Όλα τα παραπάνω
63. Θετικά cANCA στον ορό έχουν ασθενείς με
a. Κρυοσφαιριναιμία
b. Κοκκιωμάτωση με πολυαγγειίτιδα
c. Πορφύρα Henoch-Schönlein
d. Τα Β και Γ
e. Όλα τα παραπάνω
64. Ποιο από τα παρακάτω παρατηρείται στην σαρκοείδωση:
a. Αρνητική Mantoux
b. Ραγοειδίτιδα
c. Πολύμορφο ερύθημα
d. Τα Α και Β
e. Όλα τα παραπάνω
65. Ένα από τα παρακάτω ΔΕΝ ισχύει για τις συστηματικές αγγειίτιδες:
a. Υπάρχει αναιμία, λευκοκυττάρωση και θρομβοκυττάρωση
b. Υπάρχει υψηλή ΤΚΕ
c. Είναι συχνό αίτιο παρατεινόμενου εμπυρέτου
d. Υπάρχει πολυσυστηματική προβολή
e. Υπάρχει παγκυτταροπενία
66. Ποιο από τα παρακάτω ισχύει για την ουρική αρθρίτιδα
a. Οι τόφοι αποτελούν πρώιμο εύρημα
b. Η αλλοπουρινόλη αποτελεί το φάρμακο εκλογής για την οξεία προσβολή
c. Η φουροσεμίδη συμβάλλει στην αποβολή του ουρικού οξέος από τα ούρα
d. Τα Β και Γ
e. Κανένα από τα παραπάνω
67. Άσηπτη νέκρωση κεφαλής μηριαίου συνήθως παρατηρείται σε: ΛΑΘΟΣ
a. ΑΝΑ και αντι-dsDNA αντισώματα
b. Γενική ούρων
c. C3 και C4 ορού
d. Αντι-Sm αντισώματα
e. Όλα τα παραπάνω
68. Όλα είναι σωστά για την ρευματοειδή αρθρίτιδα εκτός:
a. η ΤΚΕ είναι πάντα φυσιολογική
b. συνοδεύεται από οστεοπόρωση
c. η πρωινή δυσκαμψία είναι δυνατόν να διαρκεί >2 ώρες
d. συνοδεύεται από αναιμία
e. α+γ+δ
69. Άσηπτη νέκρωση κεφαλής μηριαίου συνήθως παρατηρείται σε:
a. σύνδρομο cushing
b. δρεπανοκυτταρική αναιμία
c. ΣΕΛ
d. όλα
e. α+β
70. Σε ποιά από τις παρακάτω φλεγμονώδεις ρευματικές παθήσεις παρατηρείται συχνά προσβολή των άπω φαλαγγοφαλαγγικών αρθρώσεων
α) στο συστηματικό ερυθηματώδη λύκο
β) στην αγκυλωτική σπονδυλίτιδα
γ) στη συστηματική σκληροδερμία
δ) στην ψωριασική αρθρίτιδα
ε) στη ρευματοειδή αρθρίτιδα
71. Σε ασθενή με συστηματικό ερυθηματώδη λύκο και πυρετό ποιό από τα παρακάτω δεν είναι συμβατά με έξαρση της νόσου
α) λευκοκυττάρωση
β) αλωπεκία
γ) θρομβοπενία
δ) εξάνθημα πεταλούδας
ε) ορογονίτιδα
72. Ποιο από τα ακόλουθα είναι λανθασμένο σχετικά με το σύνδρομο Reiter;
Α. Μπορεί να εκδηλώνεται μόνο με αρθρίτιδα
Β. Οι αρθρώσεις των άνω άκρων προσβάλλονται συχνότερα από τις αρθρώσεις
των κάτω άκρων
Γ. Στις χαρακτηριστικές του εκδηλώσεις υπάγονται και τα ανώδυνα στοματικά έλκη
∆. Εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα με θετικό αντιγόνο HLA B27
Ε. Η νόσος είναι συχνά αυτοϊώμενη
73. Στις αιματολογικές διαταραχές του ΣΕΛ περιλαμβάνονται όλα τα παρακάτω εκτός από
α. αναιμία
β. λευκοπενία
γ. λεμφοπενία
δ. θρομβοπενία
ε. υπερκατάτμητα πολυμορφοπύρηνα
74. Στην αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα:
α. χαμηλή οσφυαλγία και δυσκαμψία είναι συχνά τα πρώτα συμπτώματα
β. περιφερική αρθρίτιδα στην εξέλιξη της νόσου δεν είναι σπάνια
γ. η συχνότερη εξωσκελετική βλάβη είναι η οξεία πρόσθια ραγοειδίτιδα (οξεία ιρίτιδα ή ιριδοκυκλίτιδα)
δ. όλα τα παραπάνω
ε. κανένα από τα παραπάνω
75. Στη σαρκοείδωση παρατηρείται
α. οζώδες ερύθημα
β. υποδόρια οζίδια
γ. χηλοειδή έλκη
δ. όλα τα παραπάνω
ε. κανένα από τα παραπάνω
76. Οστικές διαβρώσεις στην απλή ακτινογραφία είναι τυπικό εύρημα σε
α) Ρευματοειδή αρθρίτιδα
β) Συστηματικό ερυθηματώδη λύκο
γ) Χρόνια τοφώδη αρθρίτιδα
δ) Όλα τα παραπάνω.
ε) Μόνο το Α και Γ
77. Σε ασθενή με συστηματικό ερυθηματώδη λύκο για να διαπιστώσετε εάν υπάρχει προσβολή νεφρού ποια εξέταση θα διαλέγατε πρώτη:
α) Κρεατινίνη ορού
β) Αντιπυρηνικά αντισώματα
γ) Γενική ούρων
δ) Συμπλήρωμα ορού
ε) αντι-dsDNA αντισώματα
78. Ευαισθησία στις μετακαρποφαλαγγικές αρθρώσεις άμφω είναι πρώιμο σημείο:
α. ουρικής αρθρίτιδας
β. ρευματοειδούς αρθρίτιδας
γ. εκφυλιστικής αρθρίτιδας
δ. αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας
ε. συνδρόμου Reiter
79. Ποιο είναι το φάρμακο εκλογής σε άνδρα 74 ετών στον οποίο έχει διαγνωσθεί ρευματική πολυμυαλγία συνοδευόμενη από κροταφική αρτηρίτιδα;
α. κορτικοστεροειδή από το στόμα
β. μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη
γ. αζαθειοπρίνη
δ. αποκλειστές διαύλων ασβεστίου
ε. μεθοτρεξάτη
80. Ποιο από τα παρακάτω αποτελεί χαρακτηριστικό αρθρίτιδας που εμφανίζεται επί εδάφους φλεγμονώδους νόσου του εντέρου:
α. πάντοτε έπεται της κλινικής εκδήλωσης της εντεροπάθειας
β. μπορεί να προσβάλλει περιφερικές αρθρώσεις ή τον αξονικό σκελετό.
γ. εμφανίζεται μόνο σε σοβαρότατες μορφές φλεγμονώδους νόσου του εντέρου.
δ. προσβάλλει μόνο τους καρπούς.
ε. προσβάλλει μόνο τα γόνατα.
81. Εκδηλώσεις στη συστηματική σκλήρυνση είναι:
Α. Τηλεαγγειεκτασίες
Β. Φαινόμενο Raynaud
Γ. Δακτυλικά έλκη
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Β+Γ
82. Εκδηλώσεις στις ιδιοπαθείς αγγειΐτιδες είναι:
Α. Ψηλαφητή πορφύρα
Β. Ταχέως εξελισσόμενη σπειραματονεφρίτιδα
Γ. Αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Μόνο Α+Β
83. Στη συστηματική σκλήρυνση ανευρίσκονται:
Α. ΑΝΑ
Β. Αντι-Τοποϊσομεράσης Ι αντισώματα
Γ. Αντι-κεντρομεριδιακά αντισώματα
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Μόνο Α+Γ
84. Σε ασθενή με δερματομυοσίτιδα:
Α. Πέφτουν τα πράγματα από τα χέρια
Β. Υπάρχει δυσκολία να σηκωθεί από χαμηλό κάθισμα
Γ. Μπορεί να εμφανισθεί αναπνευστική ανεπάρκεια
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Μόνο Β+Γ
85. Εκδηλώσεις της σαρκοείδωσης είναι:
Α. Οπίσθια ραγοειδίτιδα
Β. Κοκκιωματώδες εξάνθημα σε ουλές
Γ. Υπερασβεστιουρία
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Α+Γ
86. Εκδηλώσεις στην γιγαντοκυτταρική αρτηρίτιδα είναι:
Α. Κεφαλαλγία
Β. Πυρετός
Γ. Δακτυλικά έλκη
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Α+Β
87. Άτομο με αρτηρίτιδα Takayasu έχει πολλές πιθανότητες να έχει:
Α. Ψηλαφητή πορφύρα
Β. Ταχέως εξελισσόμενη σπειραματονεφρίτιδα
Γ. Απουσία σφυγμού στα άνω άκρα
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Μόνο Β+Γ
88. Εκδηλώσεις ANCA αγγειΐτιδας είναι:
Α. Αμφοτερόπλευρη ωτίτιδα
Β. Ταχέως εξελισσόμενη σπειραματονεφρίτιδα
Γ. Οζίδια πνευμόνων
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Μόνο Β+Γ
89. Σε ασθενή με πιθανή κρυοσφαιριναιμία κάνουμε όλα εκτός από:
Α. Αντι-HCV αντισώματα
B. C3 C4 ορού
Γ. Γενική ούρων
Δ. Rheumatoid factor
Ε. Anti-CCP αντισώματα
90. Εκδηλώσεις του Adamantiades-Behcet είναι:
Α. Πρόσθια ραγοειδίτιδα
Β. Έλκη στόματος
Γ. Ανεύρυσμα πνευμονικής αρτηρίας
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Α+Β
91. Ο ρευματοειδής παράγοντας:
Α. Αναγνωρίζει το Fc IgG
Β. Αναγνωρίζει το Fab IgG
Γ. Απαντά σε λοιμώξεις
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Α+Γ
92. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα προσβάλλει:
Α. Συμμετρικά τις αρθρώσεις των άκρων χειρών
Β. Ασύμετρα τις αρθρώσεις των κάτω άκρων
Γ. Την αυχενική σπονδυλική στήλη στο επίπεδο Α1-Α2
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Μόνο Α+Γ
93. Εξωαρθρικές εκδηλώσεις της ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι:
Α. Ρευματοειδές οζίδιο
Β. Πλευριτική συλλογή
Γ. Πνευμονική ίνωση
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Μόνο Α+Β
94. Εργαστηριακά ευρήματα στη ρευματοειδή αρθρίτιδα είναι:
Α. Αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία (άμεση Coombs θετική)
Β. Λευκοπενία
Γ. Θρομβοπενία
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Α+Γ
95. Εκδηλώσεις της ψωριασικής αρθρίτιδας:
Α. Πρόσθια ραγοειδίτιδα
Β. Δακτυλίτιδα (διόγκωση ολόκληρου δακτύλου)
Γ. Ενθεσίτιδα
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Α+Γ
96. Στο συστηματικό ερυθηματώδη λύκο υπάρχει:
Α. Εξάνθημα πεταλούδας
Β. Εξάνθημα στην εκτατική επιφάνεια των μεσοφαλαγγικών αρθρώσεων
Γ. Εξάνθημα μεταξύ των μεσοφαλαγγικών αρθρώσεων
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Α+Γ
97. Για τον συστηματικό ερυθηματώδη λύκο:
Α. Τα ΑΝΑ έχουν μεγάλη ευαισθησία
Β. Τα αντι-Sm έχουν μεγάλη ευαισθησία
Γ. Τα αντι-Sm έχουν χαμηλή ειδικότητα
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Μόνο Α+Γ
98. Εξωαρθρικές εκδηλώσεις του ΣΕΛ είναι:
Α. Πρόσθια ραγοειδίτιδα
Β. Πλευριτική συλλογή
Γ. Περικαρδιακή συλλογή
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Μόνο Β+Γ
99. Εκδηλώσεις του αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου είναι:
Α. Αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο σε νεαρό άτομο
Β. Οξεία επινεφριδιακή ανεπάρκεια
Γ. Απώλεια εμβρύου σε έγκυο προχωρημένης κύησης
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Μόνο Α+Γ
100. Εκδηλώσεις του συνδρόμου Sjogren είναι:
Α. Διόγκωση παρωτίδων
Β. Τερηδονισμένα δόντια
Γ. Λευκοπενία
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Α+Γ
101. Η λοιμώδης αρθρίτιδα:
Α. Εμφανίζεται συνήθως ως μονοαρθρίτιδα
Β. Εμφανίζεται συνήθως ως ολιγοαρθρίτιδα
Γ. Μπορεί να έχει παρόμοια κλινική εικόνα με κρίση ουρικής αρθρίτιδας
Δ. Μόνο Α+Γ
Ε. Μόνο Β+Γ
102. Στα αυτοφλεγμονώδη νοσήματα:
Α. Υπάρχει διαταραχή της φυσικής ανοσίας
Β. Υπάρχει απρόσφορη ενεργοποίηση του φλεγμονοσώματος
Γ. Ο κύριος μεσολαβητής της φλεγμονής είναι η IL-1
Δ. Συμπεριλαμβάνονται ο μεσογειακός πυρετός, οι κρυοπυρινοπάθειες και η ουρική αρθρίτιδα
Ε. Όλα τα παραπάνω
103. Στο σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα:
Α. Παρατηρείται ατροφία οπισθέναρος
Β. Εμφανίζονται αιμωδίες στο 4ο και 5ο δάκτυλο
Γ. Βρίσκουμε θετικά τα σημεία Tinel και Phalen
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Μόνο Α+Γ
104. Η πίεση της Ι1 ρίζας προκαλεί:
Α. Αδυναμία ραχιαίας κάμψης άκρου ποδός
Β. Κατάργηση του Αχιλλείου αντανακλαστικού
Γ. Κατάργηση του επιγονατιδικού αντανακλαστικού
Δ. Ατροφία γαστροκνημίας
Ε. Μόνο Β+Δ
105. Απεικονιστικός έλεγχος στην οσφυαλγία θα πρέπει να γίνεται:
Α. Σε κάθε περίπτωση
Β. Σε εμμένουσα οσφυαλγία >6-8 εβδομάδες
Γ. Όταν υπάρχει νυχτερινό άλγος που αφυπνίζει τον ασθενή
Δ. Σε έκθυση ζωστηροειδούς εξανθήματος δίκην έρπητα
Ε. Μόνο Β+Γ
106. Ευρήματα στην οστεομαλακία συνήθως είναι:
Α. Αυξημένο ασβέστιο
Β. Μειωμένος φώσφορος
Γ. Αυξημένη αλκαλική φωσφατάση
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Β+Γ
107. Αίτια οστεοπόρωσης είναι:
Α. Σύνδρομο Cushing
Β. Υπογοναδισμός
Γ. Ανεπάρκεια βιταμίνης D
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Β+Γ
108. Τυπικές εκδηλώσεις ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι:
Α. Ασύμμετρη ολιγοαρθρίτιδα κάτω άκρων
Β. Συμμετρική αρθρίτιδα μετακαρπιοφαλαγγικών αρθρώσεων
Γ. Διόγκωση της 1ης καρπομετακάρπιας άρθρωσης
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Β+Γ
109. Γυναίκα με σύνδρομο Sjogren μπορεί να έχει όλα εκτός από:
Α. Ιριδοκυκλίτιδα
Β. Επώδυνη σεξουαλική επαφή
Γ. Λέμφωμα
Δ. Διόγκωση παρωτίδων
Ε. Τερηδονισμένα δόντια
110. Σε οσφυαλγία, αυξημένη πιθανότητα λοίμωξης ή νεοπλασίας έχει η ύπαρξη:
Α. Νυχτερινής οσφυαλγίας που αφυπνίζει
Β. Ανοσοκαταστολής
Γ. Αναιμίας
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Α+Γ
111. Κοκκιώματα στο ρινοφάρυγγα ανευρίσκονται σε:
Α. Ερυθηματώδη λύκο
Β. Ρευματοειδή αρθρίτιδα
Γ. Νόσο Wegener
Δ. Γιγαντοκυτταρική αγγειΐτιδα
Ε. Μικροσκοπική μορφή πολυαρτηρίτιδας
112. Στο συνδρομο καρπιαιου σωληνα συμβαινει:
α)ατροφια θεναρος
β)ατροφια οπισθεναρος
γ)αιμωδιες 5ου δακτυλου
δ)ολα τα παραπανω
113. Εξωαρθρικές εκδηλώσεις ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι:
A.Πνευμονική ίνωση
Β.Πλευριτική συλλογή
Γ.Φωτοευαισθησία
Δ.το Α και Β
Ε.όλα τα παραπάνω
114. Έδινε τα παρακάτω
Α.Αντι-Sm αντισώματα
Β.Ρευματοειδής παράγοντας
Γ.cANCA
Δ.Αντι-CPP
E.κανενα από τα παραπάνω
Ζητούσε να επιλέξουμε όποιο συνδέεται πιο στενά
Ψωριασική αρθρίτιδα
Α Β Γ Δ Ε
Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος
Α Β Γ Δ Ε
Μικτή κρυσφαιριναιμία
Α Β Γ Δ Ε
115. Σε βλάβη Ι1 ρίζας παρατηρείται:
Α.Κατάργηση αντανακλαστικού επιγονατίδας
Β.Κατάργηση του αντανακλαστικού του Αχιλλείου
Γ.Αδυναμία κάμψης του άκρου ποδός
Δ.κανένα από τα παραπάνω
Ε.Το Β και Γ
116. Το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο μπορεί να έχει:
Α.Αντι-καρδιολιπίνης αντισώματα
Β.Άντι-β2-GPI αντισώματα
Γ.Παρατεταμένο ΑΡΤΤ
Δ.Όλα τα παραπάνω
Ε.Το Α και Β
117. Ευρήματα στην οστεομαλακία συνήθως είναι:
Α.Μειωμένο ασβέστιο
Β.Αυξημένος φώσφορος
Γ.Αυξημένη αλκαλική φωσφατάση
Δ.Α+Β+Γ
Ε.Μόνο Α+Γ
118. Σε αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο μπορεί να έχουμε:
A.Αποβολές
Β.Θρόμβωση νεφρικής αρτηρίας
Γ.Εγκεφαλικό επεισόδιο
Δ.Το Α και Β
Ε.Όλα τα παραπάνω
119. Τι δεν κάνει η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα
Α. περιφερική αρθρίτιδα άνω και κάτω άκρων
Β. πνευμονική ίνωση
Γ. διαταραχές καρδιακής αγωγιμότητας
Δ. β+γ
Ε. α+β+γ

120. Στον ΣΕΛ έχουμε
Α. πάντα βαριά κλινική εικόνα
Β. Συχνά προσβάλλεται το ΚΝΣ και τα νεφρά
Γ. λευκοκυττάρωση και θρομβοκυττάρωση
Δ. α+β
Ε. β+γ
121. Στην Αδαμαντιάδη-Behcet
Α. πρόσθια ραγοειδίτιδα
Β. οπίσθια ραγοειδίτιδα
Γ. ανεύρυσμα πνευμονικής αρτηρίας
Δ. β+γ
Ε. α+β+γ
122. Σε ποιες καταστάσεις έχουμε θρομβωτική μικροαγγειοπάθεια (μικροαγγειακή βλάβη, κάπως έτσι)
Α. συστηματική σκλήρυνση
Β. κάποιο λάθος
Γ. κακοήθης υπέρταση
Δ. α+γ
Ε. α+β+γ
123. Στις θρομβωτικές μικροαγγειοπάθειες έχουμε
Α. αυξημένο αριθμό αιμοπεταλίων
Β. αυξημένη LDH
Γ. αυξημένη απτοσφαιρίνη
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
124. Σε γυναίκα με ρευματοειδή αρθρίτιδα, τι δεν θα εντοπίσουμε στον ορό
Α. ρευματοειδή παράγοντα
Β. anti-Ro
Γ. Χαμηλό C4
Δ. Hct 30%
Ε. anti-CCP
125. είχε μία ερώτηση με bone mineral density (BMD), την οποία την είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου, σου έλεγε ένα T-score = … και ένα Z-score = … και σου ζητούσε να πεις αν :
Α. αυτή η γυναίκα που έχει αυτές τις τιμές έχει οστεοπόρωση
Β. μειωμένη οστική πυκνότητα σε σύγκριση με τις γυναίκες ηλικίας 30-35
Γ. μειωμένη οστική πυκνότητα σε σύγκριση με τις γυναίκες τις ηλικίες της
126. Στις ιδιοπαθείς μυοσίτιδες
Α. ο ασθενής έχει δυσκολία να σηκωθεί από χαμηλό κάθισμα
Β. μπορεί συνοδεύεται από δύσπνοια
Γ. πέφτουν τα πράγματα από τα χέρια
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
127. Τυπικές εκδηλώσεις αγγειίτιδας
Α. πορφύρα μόνο στα άνω άκρα
Β. πολλαπλή μονονευρίτιδα
Γ. ένα άκυρο
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
128. Αν στον ορό ανιχνεύουμε c-ANCA έχουμε κοκκιωμάτωση με πολυαγγειίτιδα (Wegener) Σ
129. Τι είναι λάθος σχετικά με την οζώδη πολυαρτηρίτιδα
Α. σχετίζεται με ANCA αντισώματα
Β. η αρτηριακή υπέρταση είναι σπάνια εκδήλωση
Γ. ένα άκυρο
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
130. Η σαρκοείδωση κάνει
Α. ραγοειδίτιδα
Β. κοκκιωματώδεις βλάβες σε χειρουργικές ουλές
Γ. υπασβαιστιαιμία και τετανία
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
131. Στη δερματομυοσίτιδα
Α. ερυθηματώδεις πλάκες με απολέπιση στην εκτατική επιφάνεια των άκρων χειρών
Β. διάχυτο ερύθημα στο άνω μέρος του σώματος σε σχήμα V
Γ. ασβέστωση του δέρματος
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
132. ουρικη αρθρίτιδα θεραπεια
A. οξεια- κολχικινη
B. διουρητικα
C. κανενα
133. Το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα πιέζει: το μέσο νεύρο Σ

Γ. ΕΝΔΟΚΡΙΝΗΣ
134. Σε ενήλικα όλα τα παρακάτω είναι κλινικά χαρακτηριστικά της αυξημένης παραγωγής αυξητικής ορμόνης λόγω αδενώματος της υπόφυσης εκτός από ένα:
a. Η αλλαγή του μεγέθους των δακτύλων
b. Η αύξηση του ύψους σώματος
c. Η υπερτρίχωση
d. Η αύξηση του μεγέθους της κάτω γνάθου
e. Η αύξηση του μεγέθους των άκρων ποδιών
135. Στη θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια
a. Συνυπάρχει πάντα με βιοχημικό υπερθυρεοειδισμό
b. Είναι πάντα ετερόπλευρη
c. Παρουσία των διεγερτικών αντισωμάτων του υποδοχέα της TSH επισφραγίζει τη διάγνωση
d. Όλα τα παραπάνω
e. Το Β και Γ
136. Ποια από τα παρακάτω αποτελούν χρόνιες επιπλοκές του ΣΔ:
a. Θάμβος όρασης
b. Νεφρωσικό σύνδρομο
c. Διαβητική κετοξέωση
d. Καρδιακή ανεπάρκεια
e. Όλα τα παραπάνω
137. Ποιο από τα ακόλουθα ισχύει για το μεταβολισμό ασβεστίου;
a. Η καλσιτονίνη προκαλεί άνοδο ασβεστίου ορού
b. Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός είναι συνήθως ασυμπτωματικός
c. Η βιταμίνη D εκκρίνεται από τους παραθυρεοειδείς
d. Η ολιγουρία είναι σύμπτωμα της υπερασβεστιαιμίας
e. Κανένα από τα παραπάνω
138. Τα παραγαγγλιώματα εκκρίνουν:
a. Κορτιζόλη
b. Αλδοστερόνη
c. Παραθορμόνη
d. Κατεχολαμίνες
e. Προλακτίνη
139. Ποιο από τα παρακάτω είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί στην αντιμετώπιση της νόσου Graves
a. Συνδυασμός υψηλής δόσης καρβιμαζόλης με θυροξίνη
b. Μονοθεραπεία με καρβιμαζόλη
c. Ολική θυρεοειδεκτομή
d. Το Α και Β
e. Όλα τα παραπάνω
140. Ποια από τα παρακάτω αποτελούν συμπτώματα υπογλυκαιμίας
a. Ταχυκαρδία
b. Πολυδιψία
c. Επιθετικότητα
d. Τα Α και Γ
e. Όλα τα παραπάνω
141. Τα τυχαιώματα των επινεφριδίων
a. Συνοδεύονται πάντα από υπερλειτουργία του φλοιού
b. Είναι εξαιρετικά σπάνια
c. Συνοδεύονται με πόνο στην οσφύ
d. Τα Β και Γ
e. Κανένα από τα παραπάνω
142. Στον υποθυρεοειδισμό παρατηρείται:
a. Ταχυκαρδία
b. Δυσανεξία στο ψύχος
c. Υγρές παλάμες
d. Τα Β και Δ
e. Όλα τα παραπάνω
143. Ασθενής με νεφροπάθεια από σακχαρώδη διαβήτη έχει κρεατινίνη ορού 1,75mg/dl και κάλιο ορού 6,2mmol/l. Ποια από τις παρακάτω είναι πιθανή διάγνωση
a. Νεφρική σωληναριακή οξέωση τύπου 4
b. Υπορενιναιμικός υποαλδοστερονισμός
c. Νόσος Addison
d. Τα Α και Β
e. Τα Β και Γ
144. Ο μετεγχειρητικός υποπαραθυρεοειδισμός αντιμετωπίζεται θεραπευτικά με:
a. Χορήγηση παραθορμόνης
b. Χορήγηση ασβεστίου
c. Χορήγηση ασβεστίου και βιταμίνης D3
d. Χορήγηση καλσιτονίνης
e. Χορήγηση ασβεστίου και διουρητικών
145. Παχύσαρκος ονομάζεται ο ενήλικας που έχει δείκτη μάζας σώματος:
a. Πάνω από 30
b. Από 20 έως 27
c. Από 18,5 έως 25
d. Κάτω από 30
e. Από 25 έως 30
146. Απρόσφορη έκκριση αντιδιουρητικής ορμόνης μπορεί να προκληθεί από:
a. Έκθεση σε χαμηλή θερμοκρασία
b. Ανεπαρκή πρόσληψη υγρών
c. Χορήγηση διουρητικών
d. Κακοήθη νεοπλάσματα
e. Όλα τα παραπάνω
147. Ασθενής με ασβέστιο ορού 12,5mg/dl (φτ 8,5-10,5) και παραθορμόνη 15pg/ml , ποια από τις παρακάτω είναι πιθανή διάγνωση;
a. Σαρκοείδωση
b. Οστικές μεταστάσεις
c. Υποπαραθυρεοειδισμός
d. Τα Α και Β
e. Τα Α και Γ
148. Η μεγαλακρία
a. μπορεί να προκαλέσει υπέρταση
b. μπορεί να προκαλέσει υπεργλυκαιμία
c. προκαλεί προβλήματα στις αρθρώσεις
d. όλα
e. α+β
149. Στο σακχ. διαβήτη τύπου 1 δεν πρέπει να διακόπτεται η ινσουλίνη διότι:
α) Θα αυξηθούν τα ένζυμα του ήπατος στο αίμα
β) Θα αυξηθεί η αποβολή λευκώματος στα ούρα
γ) Θα προκληθεί διαβητική κετοξέωση
δ) Θα μειωθεί η σπειραματική διήθηση
ε) Θα μειωθεί η γλυκονεογένεση
150. ∆ιαβητικός ασθενής με λευκωματουρία. Ποιος φαρμακευτικός παράγοντας βελτιώνει περισσότερο την πρόγνωση και καθυστερεί την επιδείνωση της;
α. αναστολέας διαύλων ασβεστίου
β. Β- αναστολέας
γ. Α- αναστολέας
δ. αναστολέας μετατρεπτικού ενζύμου
ε. διουρητικό της αγκύλης
151. ΈΛΛΕΙΨΗ βιταμίνης D προκαλεί όλα τα παρακάτω ΕΚΤΟΣ από:
Α) Μείωση της νεφρικής απέκκρισης φωσφόρου
Β) Μείωση της γαστρεντερικής απορρόφησης ασβεστίου
Γ) Υποασβεστιαιμία
∆) Μείωση της νεφρικής απέκκρισης ασβεστίου
Ε) Υποφωσφαταιμία
152. Ασθενής με μικρή διόγκωση του θυρεοειδούς έρχεται στο ιατρείο σας με τις ακόλουθες εργαστηριακές εξετάσεις TSH: μη ανιχνεύσιμη, T4: φυσιολογική, T3: φυσιολογική και αντιθυρεοειδικά αντισώματα θετικά. Ποιά είναι η πιθανότερη διάγνωση;
Α) Αυτοάνοση Θυρεοειδίτις
Β) Απλή Βρογχοκήλη
Γ) Νόσος του Graves
∆) Υποξεία Θυρεοειδίτις de Quervain
Ε) Θηλώδες καρκίνωμα του Θυρεοειδούς
153. Εμφάνιση αμφοτερόπλευρης ημιανοψίας προκαλείται ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ από:
Α) Σακκοειδές ανεύρυσμα της έσω καρωτίδας
Β) Κρανιοφαρυγγίωμα
Γ) Μηνιγγίωμα
∆) Μεταστατικό καρκίνωμα
Ε) Επέκταση όγκου της υπόφυσης
154. Ποια από τα παρακάτω είναι αληθή;
Α. Γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν ρόλο στην εμφάνιση ΣΔ τύπου 1
Β. Ο ΣΔ τύπου 1 εμφανίζεται μόνο σε ηλικίες κάτω των 30 ετών
Γ. Ο ΣΔ τύπου 1 έχει χειρότερη πρόγνωση στα παιδιά
Δ. Κανένα από τα παραπάνω
155. Ασθενείς με προδιαβήτη:
Α. Θα εμφανίσουν όλοι διαβήτη στα επόμενα 10 χρόνια
Β. Έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου
Γ. Έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης λευκωματουρίας
Δ. Κανένα από τα παραπάνω
156. Ποια από τα παρακάτω αποτελούν συμπτώματα υπογλυκαιμίας;
Α. Ταχυκαρδία
Β. Πολυδιψία
Γ. Επιθετικότητα
Δ. Τρόμος
Ε. Διπλωπία
157. Ποια από τα παρακάτω είναι σωστά για το φαιοχρωμοκύττωμα;
Α. Είναι αιτία κεφαλαλγίας
Β. Μπορεί να εκδηλωθεί με ταχυκαρδία και ωχρότητα προσώπου
Γ. Σχετίζεται με αύξηση σωματικού βάρους, υπέρταση και υπεργλυκαιμία
Δ. Όλα τα παραπάνω
158. Από τα παρακάτω τι ισχύει για τον πρωτοπαθή υπεραλδοστερονισμό;
Α. Οφείλεται συνήθως σε αδένωμα επινεφριδίων
Β. Χαρακτηρίζεται από υπέρταση και υποκαλιαιμία
Γ. Υπάρχει υπέρταση, υπονατριαιμία και υπερκαλιαιμία
Δ. Συνοδεύεται από υποκορτιζολαιμία
Ε. Μόνο Α+Β
159. Ποια από τα παρακάτω αποτελούν συμπτώματα πρωτοπαθούς επινεφριδιακής ανεπάρκειας;
Α. Ορθοστατική υπόταση
Β. Ναυτία, έμετοι
Γ. Κοιλιακό άλγος
Δ. Μελάγχρωση δέρματος και βλεννογόνων
Ε. Όλα τα παραπάνω
160. Δευτερογενείς αιτίες δυσλιπιδαιμίας είναι:
Α. Υποθυρεοειδισμός
Β. Αλκοολισμός
Γ. Σακχαρώδης διαβήτης
Δ. Νεφρωσικό σύνδρομο
Ε. Όλα τα παραπάνω
161. Οι θυρεοειδικές ορμόνες:
Α. Ρυθμίζουν το βασικό μεταβολισμό
Β. Αυξάνουν τη λιπόλυση, τη γλυκογονόλυση και τη γλυκονεογένεση
Γ. Είναι σημαντικές για την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Κανένα από τα παραπάνω
162. Συχνοί αιτιολογικοί παράγοντες υπερθυρεοειδισμού είναι:
Α. Το τοξικό αδένωμα θυρεοειδούς
Β. Ο καρκίνος του θυρεοειδούς
Γ. Η πολυοζώδης βρογχοκήλη
Δ. Η νόσος Graves
Ε. Α+Γ+Δ
163. Για τη διάγνωση της θυρεοτοξικής κρίσης:
Α. Οι θυρεοειδικές ορμόνες πρέπει να είναι πάρα πολύ αυξημένες
Β. Πρέπει να γίνει σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς
Γ. Χρησιμοποιείται ένα σύστημα αξιολόγησης του βαθμού δυσλειτουργίας των διαφόρων συστημάτων
Δ. Πρέπει να συνυπάρχουν σοβαρές καρδιακές αρρυθμίες
Ε. Όλα τα παραπάνω
164. Στην υποξεία θυρεοειδίτιδα:
Α. Μπορεί να υπάρχει εμπύρετο με ευαισθησία και πόνο κατά την ψηλάφηση του θυρεοειδούς
Β. Παρατηρείται λευκοκυττάρωση
Γ. Έχουμε αυξημένη ΤΚΕ και CRP
Δ. Έχουμε πάντα υπερθυρεοειδισμό
Ε. Α+Γ
165. Στην οζώδη βρογχοκήλη:
Α. Παρατηρείται συχνά υπερθυρεοειδισμός
Β. Υπάρχει πάντα τοπική δυσφορία
Γ. Η διάγνωση μπαίνει με το σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς
Δ. Ο υπέρηχος αποτελεί την απεικονιστική μέθοδο εκλογής
Ε. Όλα τα παραπάνω
166. Για τη διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη:
Α. Είναι απαραίτητη η παρουσία αντινησιδιακών αντισωμάτων
Β. Αρκεί μια γλυκόζη νηστείας >126 mg/dl
Γ. Πρέπει πάντοτε να γίνεται καμπύλη ανοχής στη γλυκόζη
Δ. Α+Γ
Ε. Κανένα από τα παραπάνω
167. Ο ΣΔ τύπου 1:
Α. Είναι πιο συχνός στα παιδιά και στους νεαρούς ενήλικες
Β. Μπορεί να διαγνωσθεί σε οποιαδήποτε ηλικία
Γ. Είναι απαραίτητη η θεραπεία με ινσουλίνη κατά τη διάγνωση
Δ. Παρατηρούνται αυξημένα anti-GAD αντισώματα
Ε. Όλα τα παραπάνω
168. Στο ΣΔ τύπου 2 παρατηρείται:
Α. Αυξημένη αντίσταση στην ινσουλίνη
Β. Έκπτωση της λειτουργίας του β-κυττάρου
Γ. Συχνή συνύπαρξη με διαταραχές της θυρεοειδικής λειτουργίας
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Α+Β
169. Οι χρόνιες επιπλοκές του ΣΔ:
Α. Οφείλονται σε αύξηση του οξειδωτικού στρες
Β. Μπορεί να συνυπάρχουν κατά τη διάγνωση του ΣΔ τύπου 2
Γ. Είναι πιο εκσεσημασμένες στο ΣΔ τύπου 1
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Α+Β
170. Η διαβητική κετοξέωση:
Α. Παρατηρείται σε ασθενείς με ΣΔ τύπου 1
Β. Οφείλεται σε παντελή έλλειψη ινσουλίνης
Γ. Η λευκοκυττάρωση που τη συνοδεύει οφείλεται πάντα σε λοίμωξη
Δ. Συνοδεύεται από χαμηλό χάσμα ανιόντων
Ε. Παρατηρείται συνήθως υπερκαλιαιμία
171. Για το κρανιοφαρυγγίωμα, ποιο από τα παρακάτω δεν ισχύει;
Α. Είναι όγκος της περιοχής υποθαλάμου/υπόφυσης
Β. Έχει καλοήθη ιστολογική εικόνα με κακοήθη συμπεριφορά
Γ. Είναι πιο συχνά στα παιδιά και εφήβους
Δ. Συνήθως έχει χαρακτηριστική εικόνα στην MRI
Ε. Συνοδεύεται πάντα από υπερπρολακτιναιμία και υποφυσιακή ανεπάρκεια
172. Τα αδενώματα της υπόφυσης:
Α. Είναι σχετικά σπάνια
Β. Εμφανίζουν μεγάλο ποσοστό κακοήθειας
Γ. Απεικονίζονται καλύτερα στην αξονική τομογραφία εγκεφάλου
Δ. Προκαλούν πάντα αύξηση της ενδοκράνιας πίεσης
Ε. Δεν είναι πάντα λειτουργικά

173. Στη νόσο Cushing:
Α. Η ACTH είναι συνήθως πάρα πολύ αυξημένη
Β. Η ACTΗ είναι χαμηλή
Γ. Δεν υπάρχει έντονη εικόνα υπερκορτιζολαιμίας
Δ. Είναι συχνές οι διαταραχές των οπτικών πεδίων
Ε. Μπορεί να χρειαστεί καθετηριασμός των λιθοειδών κόλπων για να μπει η διάγνωση
174. Η υπερπρολακτιναιμία μπορεί να οφείλεται:
Α. Σε φάρμακα
Β. Σε προλακτίνωμα
Γ. Σε πίεση του μίσχου της υπόφυσης
Δ. Σε υποθυρεοειδισμό
Ε. Όλα τα παραπάνω
175. Στη δευτεροπαθή υποκορτιζολαιμία έχουμε:
Α. Έντονη μελάγχρωση
Β. Εκσεσημασμένη ορθοστατική υπόταση
Γ. Υποογκαιμία και υποκαλιαιμία
Δ. Υπογλυκαιμία
Ε. Κανένα από τα παραπάνω
176. Ποια από τα παρακάτω αποτελούν συμπτώματα υπερασβεστιαιμίας;
Α. Διαταραχές επιπέδου συνείδησης
Β. Ναυτία και έμετοι
Γ. Υπόταση
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Α+Β
177. Ποια είναι η συχνότερη αιτία υπερασβεστιαιμίας;
Α. Κακοήθεια
Β. Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός
Γ. Θειαζιδικά διουρητικά
Δ. Α+Γ
Ε. Α+Β
178. Για τη διερεύνηση της υπερασβεστιαιμίας τι θα ζητήσετε;
Α. Λευκωματίνη, Vit D, PTH
Β. Λευκωματίνη, Vit D, PTH, σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών
Γ. Λευκωματίνη, Vit D, PTH, σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών και αξονική τραχήλου
Δ. Λευκωματίνη, Vit D, PTHrP, καλσιτονίνη
Ε. Παραθορμόνη και υπέρηχο παραθυρεοειδών
179. Η κλινική εικόνα της υπασβεστιαιμίας:
Α. Εξαρτάται από τη βαρύτητα και την ταχύτητα εγκατάστασής της
Β. Συνήθως συμπεριλαμβάνει νευρομυϊκά συμπτώματα
Γ. Εξαρτάται από τη νεφρική λειτουργία
Δ. Μπορεί να συνοδεύεται από βράχυνση του QT
Ε. Α+Β
180. Ο δευτεροπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός παρατηρείται σε:
Α. Μεμβρανώδη σπειραματονεφρίτιδα
Β. Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια
Γ. Νεφριτιδικό σύνδρομο
Δ. Νεφρωσικό σύνδρομο
Ε. IgA νεφροπάθεια
181. Νόσος Addison
α. υπόταση και υπερκαλιαιμία
β. υπεργλυκαιμία
γ. μελάγχρωση των βλεννογόνων
δ. α+γ
ε. β+γ
182. Μεγαλακρία συνοδεύεται από
Α. οργανομεγαλία
Β. υπέρταση
Γ. υπεργλυκαιμία
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
183. Ο εξόφθαλμος
Α. σχετίζεται πάντα με «βιοχημικό» υπερθυρεοειδισμό
Β. μπορεί να προκαλέσει διπλωπία
Γ. σχετίζεται με αυτοαντισώματα εναντίον του υποδοχέα TSH των θυρεοειδικών κυττάρων
Δ. β+γ
Ε. α+β+γ
184. Στον υποθυρεοειδισμό
Α. ταχυκαρδία
Β. διάρροιες και εφιδρώσεις
Γ. σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα
Δ. α+γ
Ε. α+β+γ
185. Αίτια υποθυρεοειδισμού
Α. θυρεοειδίτιδα Hashimoto
Β. αμιωδαρόνη
Γ. ανεπάρκεια ιωδίου
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
186. Ο υποθυρεοειδισμός κάνει
Α. δυσανεξία στο ψύχος
Β. ξηροδερμία
Γ. πεπαχυσμένο δέρμα
Δ. α+γ
Ε. α+β+γ
187. Ο κίνδυνος ανάπτυξης ΣΔ τύπου 2 σχετίζεται:
Α. Με το σωματικό βάρος
Β. Με θετικό για διαβήτη κληρονομικό ιστορικό
Γ. Με προηγηθέντα ΣΔ κύησης
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
188. Που υπάρχει αυξημένη TSH
Α. πρωτοπαθή υπερθυρεοειδισμό
Β. πρωτοπαθή υποθυρεοειδισμό
Γ. δευτεροπαθή υποθυρεοειδισμό
Δ. α+γ
Ε. α+β
189. Για τριτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό: πολύ υψηλή PTH και υψηλά επίπεδα Ca στο πλάσμα Σ
190. Ο υπερπαραθυρεοειδισμός: μπορεί να είναι ασυμπτωματικός Σ

Δ. ΟΓΚΟΛΟΓΙΑ
191. Τι ισχύει για τη θεραπεία του μη-μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα:
a. Οι ανταποκρίσεις στη χημειοθεραπεία υπολογίζονται στο 20-25%
b. Η διάρκεια της θεραπείας είναι 4-6 κύκλοι
c. Η προσθήκη του bevacizumab (αντι-αγγειογενετικός παράγοντας) στη βασική χημειοθεραπεία αύξησε την επιβίωση
d. Τα Α και Β
e. Όλα τα παραπάνω είναι σωστά
192. Ποιο από τα παρακάτω ΔΕΝ είναι σωστό για τον καρκίνο των όρχεων:
a. Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μια σταθερή αύξηση στην επίπτωση του στις
βιομηχανικές χώρες
b. Η κρυψορχία σχετίζεται με αύξηση του σχετικού κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου των όρχεων
c. Η aFP είναι αυξημένη κατά κανόνα σε περιπτώσεις ασθενών με κλασικό σεμίνωμα
d. Κατά την αρχική διάγνωση, ορχεκτομή διενεργείται ανεξαρτήτως του σταδίου/έκτασης της νόσου
e. Το Γ και το Δ
193. Ποιο από τα παρακάτω ΔΕΝ είναι σωστό για τον καρκίνο του προστάτη:
a. Το PSA αυξάνεται στον καρκίνο του προστάτη αλλά και σε καλοήθεις καταστάσεις
b. Το Gleason score είναι σημαντικός προγνωστικός δείκτης που σχετίζεται με την επιθετικότητα
c. Το σπινθηρογράφημα οστών δεν έχει θέση στη σταδιοποίηση των ασθενών καθώς τα οστά δεν αποτελούν εστία μεταστάσεων
d. Για τη διάγνωση του καρκίνου του προστάτη δε φθάνει μόνο η μέτρηση του PSA αλλά απαιτείται και βιοψία
e. Το Γ και το Δ
194. Για τη σταδιοποίηση του καρκίνου του πνεύμονα χρησιμοποιούμε:
a. Αξονική τομογραφία θώρακος, κοιλίας και εγκεφάλου
b. Σπινθηρογράφημα οστών
c. PET/CT
d. Τα Α και Β
e. Όλα τα παραπάνω
195. Για την εμπύρετο ουδετεροπενία ισχύει ότι
a. Η αντιβιοτική αγωγή βασίζεται στην απομόνωση του μικροβίου και το αντιβιόγραμμα
b. Ο Proteus είναι συχνό παθογόνο
c. Μεγάλο ποσοστό των ασθενών αποθνήσκει παρά την κατάλληλη θεραπεία
d. Η συνυπάρχουσα νεφρική και ηπατική ανεπάρκεια είναι παράγοντες υψηλού κινδύνου
e. Όλα τα παραπάνω
196. Σε εμπύρετο ουδετεροπενία υψηλού κινδύνου θεωρούνται οι ασθενείς που έχουν τα παρακάτω χαρακτηριστικά ΕΚΤΟΣ από ένα. Επιλέξτε το:
a. Προβλεπόμενη διάρκεια σοβαρής ουδετεροπενίας >7 ημέρες
b. Βλεννογονίτιδα βαθμού 3-4
c. Συνυπάρχουσα νεφρική ανεπάρκεια
d. Ηπατικές μεταστάσεις
e. Τα Γ και Δ
197. Τι από τα παρακάτω ισχύει σχετικά με το μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα
a. Οι μεταλλάξεις του EGFR πρέπει να ανιχνεύονται σε όλους τους ασθενείς γιατί
αποτελούν προβλεπτικό βιοδείκτη
b. Η νόσος εκτεταμένου σταδίου αντιμετωπίζεται με ταυτόχρονη ακτινοχημειοθεραπεία
c. Οι ασθενείς με περιορισμένου σταδίου νόσο έχουν 5 έτη επιβίωση 50%
d. Η προφυλακτική ακτινοθεραπεία εγκεφάλου συνιστάται σε ασθενείς με καλή ανταπόκριση
στη θεραπεία
e. Όλα τα παραπάνω
198. Ποιο από τα παρακάτω είναι σωστό για τον καρκίνο του προστάτη;
a. Η ριζική προστατεκτομή, η ακτινοθεραπεία και η ορμονοθεραπεία αποτελούν επιλογές για τη θεραπευτική αντιμετώπιση ασθενών με τυπική νόσο
b. Τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη είναι η θεραπεία εκλογής για τους ασθενείς με ορμονοευαίσθητο καρκίνο του προστάτη
c. Η abiraterone και η enzalutamide είναι φάρμακα που στοχεύουν την εξάρτηση του καρκίνου του προστάτη από τα οιστρογόνα
d. Το Β και το Γ
e. Το Α και το Β
199. Σχετικά με το σύνδρομο συμπίεσης άνω κοίλης φλέβας ισχύει ότι:
a. Οφείλεται συχνότερα σε θρόμβωση των κεντρικών καθετήρων
b. Συχνά προκαλεί αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο
c. Χρειάζεται άμεση έναρξη ακτινοθεραπείας
d. Η μαγνητική τομογραφία είναι η διαγνωστική μέθοδος εκλογής
e. Κανένα από τα παραπάνω
200. Ποια από τις παρακάτω προτάσεις είναι σωστή για το μη-μικροκυτταρικό καρκίνο του Πνεύμονα
(ΜΜΚΠ);
a. Σχεδόν οι μισοί ασθενείς με ΜΜΚΠ εμφανίζονται με μεταστατική νόσο
b. Η μέση επιβίωση μόνο με υποστηρικτική αγωγή είναι 6 μήνες
c. Η συνδυασμένη χημειοθεραπεία με βάση την πλατίνα προσφέρει σχετική αύξηση της επιβίωσης κατά 27%
d. Τα Α και Β
e. Όλα τα παραπάνω είναι σωστά
201. Ποιο από τα παρακάτω είναι σωστό για τον καρκίνο των όρχεων;
a. Η πιο συχνή μεταστατική εστία είναι τα οστά
b. Στα κλασικά σεμινώματα η πιο συχνή ιστολογία σε υπολειπόμενο ιστό μετά από ΧΜΘ είναι το τεράτωμα
c. Οι όγκοι των όρχεων παρουσιάζουν εξαιρετικά ποσοστά ίασης και παρά την υποτροπή, 50%
των ασθενών μπορούν να επιτύχουν μακροχρόνια επιβίωση
d. Τα αντι-ανδρογόνα είναι η θεραπεία εκλογής για τα μη σεμινώματα
e. Το Β και το Γ
202. Όλες οι παρακάτω προτάσεις είναι σωστές για τον καρκίνο του πνεύμονα, εκτός από μία. Επιλέξτε την
a. Για τους ασθενείς σταδίου Ι/ΙΙ η θεραπεία επιλογής είναι η λοβεκτομή ή η πνευμονεκτομή
b. Για τους ασθενείς σταδίου Ι η θεραπεία επιλογής είναι η λοβεκτομή ακολουθούμενη από συμπληρωματική χημειοθεραπεία
c. Η συμπληρωματική θεραπεία μετά από χειρουργείο μειώνει τον κίνδυνο υποτροπής
και θανάτου από τη νόσο
d. Οι Β και Γ
e. Όλα τα παραπάνω
203. Όλα τα παρακάτω σχετικά με τους βιοδείκτες είναι σωστά εκτός από ένα. Επιλέξτε το:
a. Προγνωστικός βιοδείκτης επηρεάζει την κλινική έκβαση ανεξάρτητα από τη θεραπεία
b. Προβλεπτικός βιοδείκτης επηρεάζει την κλινική έκβαση με συγκεκριμένη θεραπεία
c. Η έκφραση υποδοχέων προγεστερόνης είναι προβλεπτικός βιοδείκτης ανταπόκρισης στην ορμονοθεραπεία στον καρκίνο του μαστού
d. Η ανίχνευση υπερέκφρασης του HER2 είναι προβλεπτικός βιοδείκτης στον καρκίνο μαστού για θεραπεία με trastuzumab
e. Τα Γ και Δ
204. Ποια από τα παρακάτω είναι δείκτης καλής πρόγνωσης στον καρκίνο του μαστού;
a. Θετικός υποδοχέας οιστρογόνων
b. Όγκος Grade III
c. Υπερέκφραση του HER2
d. Λεμφαδενική συμμετοχή
e. Τα Α και Γ
205. Στον καρκίνο όρχεος υπάρχει:
a. Αύξηση β hCG
b. Αύξηση LDH
c. Αύξηση α-fetoprotein
d. Όλα τα παραπάνω
e. Τα Β και Γ
206. Ποιο είναι σωστό για τον καρκίνο του προστάτη;
a. gleason score 3 περιγράφει αδιαφοροποίητο όγκο
b. 85% των ασθενών με gleason score 5-7 θα πεθάνουν μέσα σε 15 έτη
c. psa>50ng/ml συχνά συνδέεται με οστικές μεταστάσεις
d. Τ2 περιγράφει όγκο που έχει διαρρήξει την κάψα
e. β+γ
207. Σχετικά με τη θρομβοεμβολική νόσο σε ασθενείς με καρκίνο ισχύει ότι:
a. 20% της θρομβοεμβολικής νόσου συμβαίνει σε ασθενείς με καρκίνο
b. 15% των ασθενών με καρκίνο θα έχουν συμπτωματική θρομβοεμβολική νόσο
c. ασθενείς με καρκίνο έχουν υψηλότερο κίνδυνο υποτροπής της θρομβ. νόσου
d. ασθενείς με καρκίνο έχουν υψηλότερο κίνδυνο αιμορραγίας από τα αντιθρομβωτικά φάρμακα
e. όλα
208. Ποιό από τα παρακάτω ∆ΕΝ αποτελεί αντένδειξη για χειρουργική εξαίρεση μη μικροκυτταρικού καρκίνου πνεύμονος;
α. Σύνδρομο απόφραξης άνω κοίλης φλέβας
β. Ύπαρξη ατελεκτασίας
γ. Ύπαρξη οστικών μεταστάσεων
δ. Βράχος φωνής με υποκινησία φωνητικής χορδής
ε. Κατά συνέχεια επέκταση στις γειτονικές οστικές δομές
209. Που εντοπίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα ο καρκίνος του μαστού:
Α. Άνω έξω τεταρτημόριο
Β. Άνω έσω τεταρτημόριο
Γ. Περιοχή της θηλής
Δ. Κάτω έξω τεταρτημόριο
Ε. Κάτω έσω τεταρτημόριο
210. Ασθενής με ιστορικό ca πνεύμονα έρχεται στα ΤΕΠ με παραπάρεση από 8ωρου. Πιθανή διάγνωση είναι : μετάσταση χαμηλά στην ΟΜΣΣ Σ

Ε. ΝΕΦΡΟΣ
211. Στην ιδιοπαθή μεμβρανώδη σπειραματονεφρίτιδα παρατηρείται
a. ΧΝΝ τελικού σταδίου περίπου σε 20% των περιπτώσεων
b. Σπάνια νεφρωσικό σύνδρομο
c. Συχνά αυτοαντισώματα PLAR2 (περίπου σε 80% των περιπτώσεων)
d. Όλα τα παραπάνω
e. Τα Α και Γ
212. Το ένζυμο 1α-υδροξυλάση στο νεφρικό παρέγχυμα παίζει σημαντικό ρόλο
a. Στον καταβολισμό της παραθορμόνης
b. Στην αποθήκευση της βιταμίνης D στο ήπαρ
c. Στην παραγωγή της ενεργού βιταμίνης D3
d. Στην νεφρική αποβολή του ασβεστίου
e. Στην ελάττωση της εντερικής απορρόφησης ασβεστίου
213. Ποια από τα παρακάτω αποτελεί αιτία χρόνιας νεφρικής νόσου
a. Πολυκυστική νόσος των νεφρών
b. Αθηροσκλήρωση
c. Κατάχρηση αναλγητικών
d. Όλα τα παραπάνω
e. Τα Α και Γ
214. Ποιο από τα παρακάτω είναι κριτήριο διάγνωσης της χρόνιας νεφρικής νόσου κατά KDIGO/KDOQI
a. Όγκος ούρων <0,5 mL/kg/h ημερησίως
b. Όγκος ούρων <0,5 mL/kg/h για 6 ώρες
c. Αύξηση της κρεατινίνης ορού κατά >0,3 mg/dl μέσα σε 48 ώρες
d. Τα Β και Γ
e. Κανένα από τα παραπάνω
215. Η οξεία σωληναριακή νέκρωση μπορεί να εκδηλωθεί ως επιπλοκή ποιου από τα παρακάτω:
a. Καρδιογενής καταπληξία
b. Οπισθοπεριτοναϊκοί όγκοι
c. Σηψαιμία
d. Όλα τα παραπάνω
e. Τα Α και Γ
216. Συχνότερη αιτία χρόνιας νεφρικής νόσου είναι
a. Η σπειραματονεφρίτιδα
b. Η πυελονεφρίτιδα
c. Η νεφρολιθίαση
d. Ο καρκίνος του νεφρού
e. Ο σακχαρώδης διαβήτης
217. Ποιο από τα παρακάτω ΔΕΝ συσχετίζεται αιτιοπαθογενετικά με το νεφρωσικό σύνδρομο:
a. Πολλαπλούν μυέλωμα
b. Υποθυρεοειδισμός
c. Θεραπεία με πενικιλλαμίνη
d. Νόσος του Hodgkin
e. Ηπατίτιδα C
218. Ποιο από τα παρακάτω αποτελεί χαρακτηριστικό της ουραιμίας
a. Περικαρδίτιδα
b. Θρομβοεμβολικά επεισόδια
c. Υπερχοληστεριναιμία
d. Τα Α και Β
e. Κανένα από τα παραπάνω
219. Περίσσεια Na και ύδατος δεν παρατηρείται σε:
α) καρδιακή ανεπάρκεια
β) νεφρωσικό σύνδρομο
γ) σύνδρομο απρόσφορης έκκρισης ADH
δ) νεφρογενή άποιο διαβήτη
ε) οξεία σπειραματονεφρίτιδα
220. Στην προνεφρική ΟΝΑ παρατηρείται στα ούρα 24ώρου
α) Na >40 mEq/L
β) Na <20 mEq/L
γ) κλασματική απέκκριση Na >1
δ) ωσμωτική πίεση < 350 mosm/L
ε) ωσμωτική πίεση < 200 mosm/L
221. Στα αίτια του κεντρικού άποιου διαβήτη δεν περιλαμβάνεται
α) όγκοι της υπόφυσης
β) μηνιγγίτιδα
γ) εγκεφαλικές κακώσεις
δ) ιστιοκύττωση
ε) υπερπαραθυρεοειδισμός
222. H δοκιμασία καπτοπρίλης συμβάλλει στη διάγνωση:
α) Tου δευτεροπαθούς αλδοστερονισμού
β) Tης νεφραγγειακής υπέρτασης
γ) Tου φαιοχρωμοκυττώματος
δ) Tης ιδιοπαθούς υπέρτασης
ε) Tου συνδρόμου Cushing
223. Ποιο από τα ακόλουθα είναι λανθασμένο σχετικά με το νεφρωσικό σύνδρομο;
Α. Η χορήγηση ανθρώπινης λευκωματίνης αποτελεί απαραίτητη θεραπεία της
υπολευκωματιναιμίας και του οιδήματος
Β. Χαρακτηρίζεται από ελαττωμένο ενδαγγειακό όγκο
Γ. Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος λοιμώξεων
∆. Συχνά συνυπάρχει και δυσλιποπρωτεϊναιμία
Ε. Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος θρομβοεμβολικών επιπλοκών
224. Ποια από τις παρακάτω καταστάσεις προκαλεί πολυουρία;
Α. Νεφρογενής άποιος διαβήτης
Β. Υπερασβεστιαιμία
Γ. Χρόνια υποκαλιαιμία
∆. Χρόνια πυελονεφρίτιδα
Ε. Όλα τα παραπάνω
225. Υπερνατριαιμία με φυσιολογικό συνολικό νάτριο του οργανισμού παρατηρείται σε όλα εκτός από
α. ασθενείς με πυρετό και εφιδρώσεις
β. ουραιμικούς με υπερβολική μετακίνηση υγρών στη διάρκεια αιμοκάθαρσης ή περιτοναϊκής κάθαρσης
γ. ασθενείς με υπερβολική λήψη υγρών
δ. ασθενείς με άποιο διαβήτη
ε. όλα τα παραπάνω
226. Ποιό από τα παρακάτω ∆ΕΝ αποτελεί εκδήλωση της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας;
α. Αναιμία
β. Πολυουρία
γ. Υπασβεστιαιμία
δ. Υπερουριχαιμία
ε. Μεταβολική αλκάλωση
227. Η υπέρταση σχετίζεται με τη δράση του συστήματος ρενίνης αγγειοτενσίνης αλδοστερόνης σε :
α) Στένωση του ισθμού της αορτής
β) Ινομυώδη δυσπλασία
γ) Συστηματικό σκληρόδερμα
δ) Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια
ε) Όλα τα παραπάνω
228. Άνδρας με γνωστό νεφρωσικό σύνδρομο εμφανίζει οξέως επιδείνωση της νεφρικής του λειτουργίας και αύξηση της προϋπάρχουσας λευκωματουρίας. Τι σκέφτεστε;
α. οξεία νεφρική ανεπάρκεια
β. θρόμβωση νεφρικής φλέβας
γ. οξεία απόφραξη νεφρικής αρτηρίας
δ. λοίμωξη ουροποιητικού
ε. λιθίαση ουροποιητικού
229. Όλες οι πιο κάτω καταστάσεις αποτελούν αιτίες υπερκαλιαιμίας εκτός από:
α. νόσος του Addison
β. διαβητική κετοξέωση
γ. ραβδομυόλυση
δ. αλκάλωση
ε. νεφρική ανεπάρκεια
230. Σχηματισμός ανοσοσυμπλεγμάτων μπορεί να παίζει ρόλο στην παθογένεια της νεφρικής προσβολής σε όλες τις παρακάτω καταστάσεις ΕΚΤΟΣ από:
Α) Οξεία σωληναριακή νέκρωση
Β) Συστηματικό ερυθηματώδη λύκο
Γ) Βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα
∆) Χρόνια σπειραματονεφρίτιδα
Ε) Μεικτή κρυοσφαιριναιμία
231. Ποιο από τα παρακάτω χαρακτηρίζει την προνεφρική αζωθαιμία;
Α. Πάντοτε πολυουρία
Β. Νάτριο ούρων >30mmol/l
Γ. Φυσιολογική ουρία και κρεατινίνη ορού
Δ. Φυσιολογικό ίζημα ούρων
Ε. Μόνο Β+Δ
232. Ασθενής έχει κωλικό νεφρού δεξιά από ουρολιθίαση και οξεία νεφρική βλάβη (ολιγοανουρία και κρεατινίνη ορού 4 mg/dl). Η πιθανή διάγνωση είναι:
Α. Μονόνεφρος δεξιά
Β. Τοξικότητα από μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)
Γ. Λήψη αναστολέων του μετατρεπτικού ενζύμου (αΜΕΑ)
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Μόνο Α+Β
233. Ταχέως εξελισσόμενη σπειραματονεφρίτιδα με ANCΑ θετικά. Τα ιστολογικά ευρήματα είναι:
Α. Πάχυνση της βασικής μεμβράνης του σπειράματος
Β. Ελάχιστες αλλοιώσεις
Γ. Νεκρωτική ΣΝ με μηνοειδείς σχηματισμούς χωρίς ανοσοαποθέσεις
Δ. Ανοσοεναποθέσεις στη βασική μεμβράνη και στο μεσάγγειο
Ε. Όλα τα παραπάνω
234. Αίτια νεφρογενούς άποιου διαβήτη αποτελούν όλα τα παρακάτω, εκτός από ένα:
Α. Βαριά υποκαλιαιμία
Β. Λήψη λιθίου
Γ. Βαριά υπερασβεστιαιμία
Δ. Βαριά υπερκαλιαιμία
Ε. Νεφροπάθεια από αναλγητικά
235. Το νεφρωσικό σύνδρομο χαρακτηρίζεται από τα παρακάτω εκτός από ένα:
Α. Λευκωματουρία >3,5 γρ/24ωρο
Β. Οιδήματα
Γ. Αρτηριακή υπέρταση
Δ. Υπερλιπιδαιμία
Ε. Υπολευκωματιναιμία
236. Αμφοτερόπλευρη υδρονέφρωση και μετανεφρική οξεία νεφρική βλάβη οφείλεται τυπικά σε:
Α. Λιθίαση ουρητήρα (κωλικός)
Β. Στένωση πυελοουρητηρικής συμβολής
Γ. Στένωση ουρήθρας (βαλβίδες οπίσθιας ουρήθρας)
Δ. Κυστεουρητηρική παλινδρόμηση
Ε. Διαβητική νεφροπάθεια
237. Χαρακτηριστικά του νεφρωσικού συνδρόμου είναι:
Α. Πρωτεϊνουρία >3,5g/24ωρο
Β. Υπολευκωματιναιμία
Γ. Ευπάθεια σε λοιμώξεις + Οίδημα
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Α+Β
238. Ίζημα των ούρων είναι:
Α. Ερυθροκύτταρα
Β. Λευκοκύτταρα
Γ. Λεύκωμα
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Μόνο Α+Β
239. Ευρήματα στη μικτή κρυοσφαιριναιμία είναι:
Α. Ρευματοειδής παράγων ορού
Β. Αυξημένο C4 ορού
Γ. Γραμμική ανοσοεναπόθεση σε ανοσοφθορισμό βιοψίας νεφρού
Δ. Όλα τα παραπάνω
Ε. Μόνο Β+Γ
240. Στη χρόνια νεφρική ανεπάρκεια υπάρχει:
Α. Αύξηση 1,25(ΟΗ)2D3
Β. Αύξηση παραθορμόνης (ΡΤΗ)
Γ. Μείωση φωσφόρου (Ρ)
Δ. Α+Β+Γ
Ε. Μόνο Β+Γ
241. Διάμεση νεφροπάθεια προκαλούν όλα τα παρακάτω, εκτός από ένα:
Α. Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη
Β. Αναλγητικά
Γ. Αντιβιοτικά
Δ. Λοιμώξεις
Ε. Ρευματική πολυμυαλγία
242. Ποιο από τα παρακάτω προκαλεί οξεία διάμεση νεφρίτιδα;
Α. Ιοί Hanta
Β. Θεραπεία με χρυσό
Γ. Νόσος Wegener
Δ. Αναφυλακτοειδής πορφύρα
Ε. Σακχαρώδης διαβήτης
243. Η χρόνια νεφροπάθεια από κατάχρηση αναλγητικών δεν χαρακτηρίζεται από:
Α. Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια
Β. Αυξημένη συχνότητα ουροθηλιακών όγκων
Γ. Σπειραματική λευκωματουρία (>1,5g/24h)
Δ. Αναιμία
Ε. Νέκρωση θηλών
244. Ποιο από τα παρακάτω δεν προκαλεί χρόνια διάμεση νεφρίτιδα;
Α. Αριστολοχικό οξύ
Β. Φαινακετίνη
Γ. Ενδημική βαλκανική νεφροπάθεια
Δ. Αμινογλυκοσίδες
Ε. Μόλυβδος
245. Ποιο από τα παρακάτω δεν προκαλεί οξεία διάμεση νεφρίτιδα;
Α. Ιοί Hanta
Β. Μεθικιλλίνη
Γ. Σύνδρομο Sjoegren
Δ. Αναφυλακτοειδής πορφύρα
Ε. Σαρκοείδωση
246. Η νεφρική ανεπάρκεια χαρακτηρίζεται από όλα τα παρακάτω εκτός από ένα:
Α. Αυξημένη κρεατινίνη ορού
Β. Μειωμένο ρυθμό σπειραματικής διήθησης
Γ. Μειωμένη κάθαρση κρεατινίνης
Δ. Μειωμένα ούρα ως και ανουρία
Ε. Αυξημένη κρεατινίνη ούρων
247. Ποιο από τα παρακάτω αποτελεί τυπικό εύρημα του νεφρωσικού συνδρόμου;
Α. Αναιμία
Β. Αυξημένη τιμή ουρίας και κρεατινίνης ορού
Γ. Υπολευκωματιναιμία με δυσλιποπρωτεϊναιμία
Δ. Υπερκαλιαιμία
Ε. Υπερασβεστιαιμία
248. Το νεφρωσικό σύνδρομο χαρακτηρίζεται από όλα τα παρακάτω, εκτός από ένα:
Α. Δυσλιπιδαιμία
Β. Υπολευκωματιναιμία
Γ. Υπέρταση
Δ. Προδιάθεση για λοιμώξεις
Ε. Προδιάθεση για θρομβώσεις
249. Ποιο από τα παρακάτω φάρμακα δεν προκαλεί οξεία νεφρική ανεπάρκεια;
Α. Αμινογλυκοσίδες
Β. Δακτυλίτιδα
Γ. Αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης (αΜΕΑ)
Δ. Αναστολείς των υποδοχέων της αγγειοτασίνης
Ε. Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη
250. Στις επιπλοκές της οξείας νεφρικής ανεπάρκειας περιλαμβάνονται:
Α. Μεταβολική οξέωση
Β. Υπερασβεστιαιμία
Γ. Υπερνατριαιμία
Δ. Υποκαλιαιμία
Ε. Υποφωσφαταιμία
251. Αίτιο νεφρωσικού συνδρόμου αποτελούν όλα τα παρακάτω, εκτός από ένα:
Α. Μεμβρανώδης σπειραματονεφρίτιδα
Β. Σπειραματονεφρίτιδα ελαχίστων αλλοιώσεων
Γ. Υπερλιπιδαιμία
Δ. Νεοπλάσματα εντέρου
Ε. Αμυλοείδωση
252. Σε ποιο από τα ακόλουθα νοσήματα προσβάλλεται συνήθως το νεφρικό σπείραμα;
Α. Μικροσκοπική μορφή πολυαρτηρίτιδας
Β. Πορφύρα Henocn-Schoenlein
Γ. Σύνδρομο Goodpasture
Δ. Κοκκιωμάτωση Wegener
Ε. Όλα τα παραπάνω
253. Η σπειραματοπάθεια ελαχίστων αλλοιώσεων:
Α. Δεν ανταποκρίνεται σε θεραπεία με γλυκοκορτικοειδή
Β. Προκαλεί πολύ συχνά νεφρική ανεπάρκεια
Γ. Δεν ανταποκρίνεται σε θεραπεία με κυκλοσπορίνη
Δ. Προκαλεί νεφριτιδικό σύνδρομο
Ε. Προκαλεί νεφρωσικό σύνδρομο
254. Μεμβρανώδη σπειραματονεφρίτιδα προκαλούν όλα τα παρακάτω εκτός από ένα:
Α. Ηπατίτιδα Β
Β. ΣΕΛ
Γ. Πενικιλλαμίνη
Δ. Βρογχικό καρκίνωμα
Ε. Θρόμβωση νεφρικής φλέβας
255. Η μεμβρανώδης σπειραματονεφρίτιδα:
Α. Συνοδεύεται συχνά από μακροσκοπική αιματουρία
Β. Παρατηρείται δευτεροπαθώς σε ηπατίτιδα Β
Γ. Πολύ σπάνια προκαλεί χρόνια νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου
Δ. Είναι δευτεροπαθής στο 90% των περιπτώσεων
Ε. Χαρακτηρίζεται από όλα τα παραπάνω
256. Σε ποια σπειραματονεφρίτιδα το χαρακτηριστικό εύρημα είναι οι «μηνοειδείς σχηματισμοί»;
Α. Σπειραματοπάθεια ελαχίστων αλλοιώσεων
Β. Μεμβρανώδης σπειραματονεφρίτιδα
Γ. Ταχέως εξελισσόμενη σπειραματονεφρίτιδα
Δ. Εστιακή σπειραματοσκλήρυνση
Ε. Μεμβρανοπαραγωγική σπειραματονεφρίτιδα
257. Η νεφρική ανεπάρκεια συνοδεύεται χαρακτηριστικά από:
Α. Μεταβολική οξέωση
Β. Μεταβολική αλκάλωση
Γ. Αναπνευστική οξέωση
Δ. Αναπνευστική αλκάλωση
Ε. Μικτή μεταβολική και αναπνευστική οξέωση
258. Το συχνότερο αίτιο χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας στις αναπτυγμένες χώρες είναι:
Α. Χρόνια σπειραματονεφρίτιδα
Β. Διαβητική νεφροπάθεια
Γ. Χρόνια πυελονεφρίτιδα
Δ. Νεφροπάθεια από αναλγητικά
Ε. Πολυκυστικός νεφρός

259. Οι πάσχοντες από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου εμφανίζουν:
Α. Ορθόχρωμη – ορθοκυτταρική αναιμία
Β. Διαταραχές της λειτουργικότητας των αιμοπεταλίων
Γ. Αιμορραγική διάθεση
Δ. Υπερφωσφαταιμία και υπασβεστιαιμία
Ε. Όλα τα ανωτέρω
260. Ποιο από τα παρακάτω δεν αποτελεί εκδήλωση της ουραιμίας;
Α. Περικαρδίτιδα
Β. Θρομβοπενία
Γ. Αιμορραγική διάθεση
Δ. Γαστρίτιδα
Ε. Πνευμονικό οίδημα
261. Ποια είναι η πιο επικίνδυνη για τη ζωή διαταραχή σε ασθενή με ΧΝΑ 4ου σταδίου;
Α. Υπερνατριαιμία
Β. Υπονατριαιμία
Γ. Υπερκαλιαιμία
Δ. Υπερουριχαιμία
Ε. Υπερτριγλυκεριδαιμία
262. Στο νεφρωσικο συνδρομο συμβαινουν ολα εκτος απο:
α) υπερλιπιδαιμια
β)λευκωματουρια > 3,5 g/24h
γ)αρτηριακη υπερταση
δ)θρομβωτικο επεισοδιο
ε)υπολευκωματιναιμια
263. Στη χρόνια νεφρική ανεπάρκεια υπάρχει
Α.Υπερφωσφαταιμία και αυξημένη PTH
Β.Υποφωσφαταιμία και μειωμένη PTH
Γ.Υπερφωσφαταιμία και μειωμένη PTH
Δ.Υποφωσφαταιμία αυξημένη PTH
E.Κανένα από τα παραπάνω
264. Ποιό από τα παρακάτω είναι ποιό αξιόπιστος δείκτης για την αξιολόγηση λειτουργείας των νεφρών
Α.Κάθαρση κρεατινίνης σε mL/min
Β.Κάθαρση κρεατινίνης σε mg/min
Γ.Κρεατινίνη ορού
Δ.Ουρία ορού
265. Μειωμένο συμπλήρωμα ορού έχουμε στις εξής σπειραματονεφρίτιδες
Α. Μεμβρανώδης
Β. ΣΕΛ
Γ. Μεταλοιμώδης
Δ. β+γ
Ε. α+β+γ
266. Σε ποιες περιπτώσεις έχουμε υπερκαλιαιμία
Α. Νόσος του Addison
Β. πρωτοπαθής υπεραλδοστερονισμός
Γ. Σε χρήση α-ΜΕΑ
Δ. α+β
Ε. α+γ
267. Οξέωση με αυξημένο χάσμα ανιόντων
Α. γαλακτική οξέωση
Β. δηλητηρίαση με αιθυλενο-γλυκόλη
Γ. οξεία νεφρική σωληναριακή οξέωση (ΝΣΟ) τύπου Ι
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
268. Παθήσεις των νεφρών που κληρονομούνται με φυλοσύνδετο τύπο κληρονομικότητας
Α. Σύνδρομο Alport
Β. Πολυκυστική νόσος του νεφρού των ενηλίκων
Γ. Κυστινουρία
Δ. α+γ
Ε. α+β+γ
269. Η διαβητική νεφροπάθεια
Α. στα αρχικά στάδια έχουμε αύξηση του GFR
Β. μπορεί να συνοδεύεται από διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια
Γ. έχει την τυπική εικόνα της οζώδους σπειραματοσκλήρυνσης
Δ. β+γ
Ε. α+β+γ
270. δ/δ προνεφρικής αζωθαιμίας από οξεία νεφρική βλάβη, η πρώτη
Α. συνήθως συνοδεύεται από ολιγουρία
Β. έχει κλασματική απέκκριση Να > 1
Γ. κάποιο που ήταν λάθος
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
271. δ/δ ΟΝΒ από ΧΝΝ
Α. νάτριο ούρων
Β. υποφωσφαταιμία
Γ. υπέρηχος νεφρών
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
272. Στη χρόνια νεφρική ανεπάρκεια υπάρχει
Α. Υπερφωσφαταιμία και αυξημένη PTH
Β. Υποφωσφαταιμία και μειωμένη PTH
Γ. Υπερφωσφαταιμία και μειωμένη PTH
Δ. Υποφωσφαταιμία αυξημένη PTH
E. Κανένα από τα παραπάνω
273. Οξεία σωληναριακή νέκρωση προκαλούν
Α. Μυοσφαιρίνη
Β. Αμοξικιλλίνη
Γ. σκιαστικά μέσα
Δ. β+γ
Ε. α+β+γ
274. Αύξηση συγκέντρωσης ουρίας ορού έχουμε σε
Α. σύνδρομο απρόσφορης έκκρισης αντιδιουρητικής ορμόνης
Β. μείωση εξωκυττάριου υγρού
Γ. ηπατοπάθεια
Δ. β+γ
Ε. α+β+γ
275. Μεγάλο μέγεθος νεφρών σε προχωρημένη νεφρική ανεπάρκεια παρατηρείται σε:
Α. Χρόνια σπειραματονεφρίτιδα
Β. Αμυλοείδωση νεφρού
Γ. Νεφροσκλήρυνση
Δ. Νεφραγγειακή υπέρταση
276. Δευτεροπαθής υπέρταση από:
Α. χρόνια νεφρική ανεπάρκεια
Β. στενωση νεφρικής αρτηρίας
Γ. φαιοχρωμοκύττωμα
Δ. Όλα

ΣΤ. ΕΞΤΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ
277. Ποια από τις ακόλουθες εξετάσεις αίματος είναι η καλύτερη για την εκτίμηση της λειτουργίας του θυρεοειδούς;
Α. Ολική Τ4
Β. Ελεύθερη Τ4
Γ. Ολική Τ3
Δ. Ελεύθερη Τ3
Ε. TSH
Ζ. Αυτοαντισώματα θυρεοειδούς (anti-TPO, anti-TG)
278. Ποιος ασθενής θα μπορούσε να έχει νόσο του Graves; ΕΙΚΟΝΑ
A
B
C
D
E
F

279. Ποιος ασθενής θα μπορούσε να έχει Hashimoto; ΕΙΚΟΝΑ
A
B
C
D
E
F


280. Επιλέξτε τη σωστή φράση:
Α. Θυρεοτοξίκωση και υπερθυρεοειδισμός είναι ταυτόσημοι όροι.
Β. Όλοι οι ασθενείς με θυρεοτοξίκωση είναι υπερθυρεοειδικοί.
Γ. Όλοι οι ασθενείς με υπερθυρεοειδισμό έχουν θυρεοτοξίκωση.
Δ. Όλες οι θυρεοτοξικές καταστάσεις είναι μόνιμες.
Ε. Όλες οι παθήσεις του υποθυρεοειδισμού είναι μόνιμες.
281. Η υποξεία θυρεοειδίτιδα σχετίζεται με;
Α. Υψηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών
Β. Χαμηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών
Γ. Και το Α και το Β
282. Οι όζοι πρέπει να παρακεντηθούν όταν;
Α. Είναι μεγαλύτεροι από 1 εκ.
Β. Είναι μεγαλύτεροι από 2 εκ. στην κατηγορία TIRADS 5
Γ. Είναι μικρότεροι από 2 εκ. στην κατηγορία TIRADS 5
Δ. Κανένα από τα παραπάνω. Όλοι οι όζοι πρέπει να υποβάλλονται σε παρακέντηση ανεξάρτητου μεγέθους
283. Ποιοι από τους παρακάτω είναι διαφοροποιημένοι καρκίνοι του θυρεοειδούς;
Α. Θηλώδες
Β. Θυλακιώδες
Γ. Μυελοειδές
Δ. Οι επιλογές Α και Β είναι σωστές
Ε. Οι επιλογές Α και Γ είναι σωστές
ΣΤ. Οι επιλογές Β και Γ είναι σωστές
Ζ. Όλες οι επιλογές είναι σωστές
284. Ίζημα των ούρων είναι όλα εκτός από:
Α. Ερυθροκύτταρα
Β. Λευκοκύτταρα
Γ. Λεύκωμα
Δ. Κύλινδροι ερυθροκυττάρων
Ε. Κύλινδροι λευκοκυττάρων
285. Το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο μπορεί να έχει όλα εκτός
από:
Α. Αντι-καρδιολιπίνης αντισώματα
Β. Άντι-β2-GPI αντισώματα
Γ. Παρατεταμένο χρόνο προθρομβίνης
Δ. Παρατεταμένο ΑΡΤΤ
Ε. Αντιπηκτικό λύκου
286. Συμπτώματα υπογλυκαιμίας
Α. ταχυκαρδία
Β. τρόμος
Γ. επιθετικότητα
Δ. α+β
Ε. α+β+γ
287. ψευδως αρνητικο σπινθηρογρ : αυξ γλυκοζη, οζος<3εκ Σ
288. ΡΑ: συμμετρική πολυαρθρίτιδα και ρευματικό οζίδιο στην ινιακή περιοχή  μπορει και στο ωλεκρανο και αχ τενοντα Σ
289. Όλες οι χρόνιες αιμολύσεις έχουν ανάγκη φυλλικού. Σ
290. Από έλλειψη σιδήρου πρώτος επιβαρύνεται ο μυΪκός ιστός. Σ
291. Η πιο συνηθης οφθαλμολογικη πάθηση του αδενώματος αποφυσης: αμφικροτ ημιανοψία Σ
292. Ευρήματα του υπερπαραθυροειδισμού:
Α. Αυξημένη ασβέστιο ορού
β. Αυξημένη φώσφορο ορού
Γ. Ασβέστιο ούρων μειωμένο
Δ. Μόνο Α+Γ
Ε. Μόνο Α+Β
293. Εκδηλώσεις του σ. Cushing είναι όλες εκτός από:
Α. Ακμή
Β. Λεπτό δέρμα με εκχυμώσεις
Γ. Απώλεια τριχών σώματος
Δ. Παθολογικά κατάγματα
Ε. Μυική αδυναμία
294. Τα κριτήρια για τη διάγνωση του ΣΔ
Α. Σάκχαρο αίματος νηστείας >140 mg/dL
Β. Σάκχαρο αίματος νηστείας > 126 mg/dL
Γ. Τυχαίο σάκχαρο αίματος > 200 mg/dL
Δ. Β+Γ
Ε. Α+Β
295. Το ειδικό βάρος ούρων είναι
Α. 1,005 στην απρόσφορη έκκριση αντιδιουρητικής ορμόνης
Β. 1,010 στη χρόνια νεφρική ανεπάρκεια
Γ. 1,005 στην οξεία νεφρική βλάνη
Δ. 1,025 στη χρόνια υποκαλιαιμία
296. Χαρακτηριστικό του νεφριτιδικού συνδρόμου είναι
Α. Υπερχοληστεριναιμία
Β. Αιματουρία
γ. Υπολευκωματιναιμία
δ. λευκωματουρία >3,5γρ/24ωρο
Ε. Όλα τα παραπάνω
297. Γυναίκες με πρόωρη εμμηνόπαυση έχουν
α. Φυσιολογική LH και FSH
β. Αυξημένο κίνδυνο κατάγματος ισχίου
γ. Μειωμένο κίνδυνο ισχαιμικής καρδιοπάθειας
δ. Όλα τα παρπάνω
ε. Μόνο Α+Β
298. Τα αίτια της αμηνόρροιας περιλαμβάνουν
Α. Πολυκυστικές ωοθήκες
β. Βαρύς υποθυροειδισμός
γ. Προλακτίνωμα
δ. Όλα τα παραπάνω
ε. Μόνο α+γ
299. Στην θυροτοξίκωση τυπικά είναι
α. Η TSH αυξημένη
β. Η FT4 αυξημένη
γ. Η FT3 μειωμένη
δ. Όλα τα παραπάνω
ε. Μόνο α+β
300. Τυπικές εκδηλώσεις υπερθυροειδισμού
α. Θερμές με αγγειοδιαστολή άκρες χείρες
β. Κολπική μαρμαρυγή
γ. τρόμος
δ. Όλα τα παραπάνω
ε. Μόνο α+β
301. Εκδηλώσεις της νόσου Addison είναι όλες εκτός από
α. Αυξημένη όρεξη με απώλεια βάρους
β. Πυρετός
γ. Υπόταση
δ. Κοιλιακό άλγος
ε. Υπονατριαιμία με υπερκαλιαιμία
302. Παράγοντες κινδύνου κατάγματος είναι
α. Ανεπάρκεια βιταμίνης D
β. Μικρός δείκτης σωματικής μα΄ζας
γ. Ωοθηκεκτομή άμφω σε νεαρή ηλικία
δ. α+β+γ
ε. Μόνο α+γ
303. Άνδρας 23 χρονών με σπληνομεγαλία και βάρος στο αριστερό υποχόνδριο.
α) συγγενής σφαιροκυττάρωση
β) πολυκυτταραιμία vera
γ) ITP
δ) β+γ
304. Για την παροξυσμική νυχτερινή αιμοσφαιρινουρία:
a. είναι εξωαγγειακή αιμόλυση (ενδαγγειακή)
b. περίσσεια των CD55&59 σωστό ήταν οι
c. επανηλειμμένες θρομβώσεις
d. σιδηροπενική αναιμία (αιμολυτική)
305. Τι ΔΕΝ ισχύει για την ΙgA νεφροπάθεια: Οι πιθανές επιλογές:
Α. αιματουρία
Β. λευκωματουρία
Γ. σπάνια εξελίσσεται σε ΧΝΑ

Συγκεντρωμενα θεματα απο ΟΛΟ το φορουμ μεχρι 2022 (οχι 2023)
Με ενδεικτικες απαντησεις
(οποιος θελει προσθετει)
https://drive.google.com/drive/folders/1wmDR7HIapE8l6ijdOa9Ol1-PI3dCiZa2?usp=drive_link

Εξτρα ερωτησεις για εξασκηση

https://docs.google.com/document/d/1d0zri0RRNZShegmJy9l4lg4cAM0zggTf/edit?usp=drive_link&ouid=107091207301641158493&rtpof=true&sd=true